ΑΡΘΡΟ
Του Γ.Κ. Χατζόπουλου
τ. Λυκειάρχη
(συνέχεια από το προηγούμενο)
Και βέβαια η ανατροφή, διατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί ισχυρή θέληση, υπομονή, κατοχή κατάλληλων γνώσεων, περιορισμό του ελαττώματος του εγωισμού και λύση των αναφυομένων προβλημάτων με οδηγό τη λογική. Ο ειλικρινής διάλογος ανάμεσα στα ζεύγη, όταν ανακύπτουν προβλήματα, είναι η καλύτερη λύση.
Ολέθριος είναι ο διχασμός, η ένταση, ο αρρωστημένος εγωισμός, που μοιραία οδηγούν στη διάλυση της ιερής οικογένειας. Και το βαρύτατο τίμημα το επωμίζονται τα παιδιά, τα οποία δεν έχουν καμιά ευθύνη για την ανευθυνότητα των γεννητόρων τους και τη συναίσθηση του χρέους προς αυτά.
Τέταρτον η μειωμένη ύπαρξη της αξιοκρατίας. Δεν είναι καθόλου ορθόν νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες να απολαμβάνουν το ίδιο. Οι νόμοι της Πολιτείας στον τομέα αυτόν θα πρέπει να είναι ασυμβίβαστοι. Η ορθή αξιολόγηση πρέπει να είναι ο απαραίτητος κανόνας τόσο στον ιδιωτικό χώρο, όσο, κυρίως, στον δημόσιο. Η αντίληψη ότι όλοι έχουμε το ίδιο στομάχι είναι παντελώς άδικη.
Ας έχουμε πάντοτε στο νου μας τον λόγο του Αποστόλου των Εθνών Παύλου: «Ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω». Εδώ οφείλουμε την επισήμανση: Ο δυνάμενος να εργασθεί. Ο μη δυνάμενος λόγω σοβαρότατης πάθησης, εύλογα απαλλάσσεται από την υποχρέωση για εργασία και τίθεται κάτω από τη στοργή της ευνοούμενης Πολιτείας.
Έχοντας κατά νου η συνειδητά λειτουργούσα Πολιτεία αν όχι να ανακόψει παντελώς τη φυγή των νέων μας με παραγωγική ηλικία σε ξένες χώρες, έχει χρέος τουλάχιστον να την περιορίσει.
Στη δεκαετία του 1960 εξάγαμε ανειδίκευτους εργάτες στις φάμπρικες και στα ορυχεία της Ευρώπης και των άλλων χωρών (Αμερική, Καναδά, Αυστραλία κ.α.), σήμερα, δυστυχέστατα, εξάγουμε συγκροτημένους επιστήμονες και ειδικευμένους τεχνίτες, τους οποίους εκπαιδεύσαμε με τον ιδρώτα των γονέων τους και τη συμπαράσταση της Πολιτείας.
Απογυμνώσαμε την παραγωγική μηχανή μας από το δυναμικό, που θα οδηγούσε τον τόπο μας στον δρόμο της ευημερίας. Και αντί να ευημερεί η Ελλάς, ενισχύονται τα βαλάντια των ξένων. Πικρή αλήθεια, όμως αλήθεια. Και η ευθύνη γι’ αυτήν την αιμορραγία, που ακούει στο όνομα του μισεμού των παραγωγικών Ελλήνων, ανήκει ακέραια στον πολιτικό κόσμο, το ενδιαφέρον του οποίου εστιάζεται στη ματαιοδοξία, την ενίσχυση του κορβανά του και στην ικανοποίηση της κενοδοξίας του.
Η ερήμωση των ελληνικών οικισμών και η αύξηση των κοιμητηρίων οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στους υπηρέτες του λαού, οι οποίοι επιδίδονται σε κορώνες και κοκορομαχίες στο ιερό τέμενος της Δημοκρατίας με στόχο όχι πάντοτε να θέσουν φραγμό στην αυθαιρεσία του αντιπάλου που κυβερνά, αλλά έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους την κατάληψη του γοητευτικού θώκου.
Με τέτοια νοοτροπία η ΒΟΜΒΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ δε θα αργήσει να εκραγεί.
ΦΥΛΑΚΕΣ, ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ!
Δεν τελειώσαμε όμως. Θα συνεχίσουμε.
