Η Παιδεία θέλει αρετή και τόλμη (Μέρος Β’)

ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Ο σύγχρονος Κάιν, μόνο με την ανθρωπιστική παιδεία, μπορεί να ξαναγίνει αδελφός. Να πάψει να είναι αδελφοκτόνος.

Χρειάζεται Παιδεία, «προς την διάνοιαν και προς το της ψυχής ήθος» (Αριστοτέλης).

«Παιδεία προς αρετήν εκ παίδων» (Πλάτων).

Παιδεία, γραμμένη, στην καρδιά και στην ψυχή και στο μυαλό, με τα ελληνικά γράμματα του ανθρωπισμού και ΟΧΙ στην άγραφη πλάκα των τάμπλετς.

Παιδεία, που θα ξαναβάλει στο επίκεντρο την κριτική σκέψη, η οποία επιτρέπει στον άνθρωπο να κατανοεί τον κόσμο στον οποίο ζει.

Παιδεία, που του επιτρέπει, να σχίζει το παραπέτασμα των αυτονόητων και να αναζητά την αιτία και την ουσία των πραγμάτων.

Παιδεία, που του επιτρέπει να διακρίνει το ουσιώδες από το ασήμαντο.

Αυτό που πραγματικά προάγει τη γνώση, από αυτό που, δολίως και σκοπίμως, προάγει την τύφλωση των ανθρώπων.

Για να σταματήσουν οι τυφλοί, βλέποντας τυφλούς, να κατεβαίνουν, «μοιραίοι και άβουλοι, αντάμα», στον Άδη ή να επικρατεί η λαϊκή ρήση ότι «ο τυφλός όποιον πιάσει αυτόν και πηδάει» ή «στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος».

Παιδεία, όπου η πληροφορική και η τεχνολογία είναι εργαλεία στην υπηρεσία του ανθρώπου και δεν θεωρούνται πανάκεια δια «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν», μιας και έχουν καταστεί παλιγγενεσία περί όλων και δίχως αυτές τις αμφιλεγόμενες γνώσεις είσαι ένα «ΟΥΤΙΣ», που σημαίνει τίποτε, κανένας, θυμίζοντάς σας τα λόγια που είπε ο πολυμήχανος Οδυσσέας προς τον κύκλωπα Πολύφημο όταν τον ρώτησε ποιος είναι, όπως προσπαθεί να πείσει τους αφελείς η εκτεχνικευμένη σκέψη.

Η σκέψη που προπαγανδίζει την αφελή και επικίνδυνη θέση, ότι η γνώση, σήμερα, μπορεί να αποθηκευτεί μηχανικά σε μια ηλεκτρονική τράπεζα δεδομένων και να αποκτηθεί, εξίσου μηχανικά και χωρίς πνευματικό κόπο, με τη βοήθεια του υπολογιστή, σερφάροντας στο διαδίκτυο. Δηλαδή σε απόθεμα.

«ΠΙΑΣΕ ΤΟ ΑΒΓΟ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΨΕ ΤΟ».

Έτσι, κάποτε η εκπαίδευση μπορεί να μετατραπεί σε Παιδεία που σημαίνει διαμόρφωση καλλιεργημένων πολιτών, με κριτική σκέψη, όραμα και αντίληψη. Με ερωτήματα και απορίες που να γεννιούνται διαρκώς και να πολλαπλασιάζονται. Με όραμα και αντίληψη για τον σύγχρονο κόσμο, έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς.

Στη σημερινή εποχή μία νέα μεταρρύθμιση δεν μπορεί να μην λαμβάνει υπόψη το τι γίνεται στο εξωτερικό.

Στη σημερινή Ελλάδα υπάρχει ανάγκη για μια μεταρρύθμιση που θα βοηθήσει τη μετάβαση από την εκπαίδευση στην… Παιδεία και που θα αναπτύξει την κριτική ικανότητα των παιδιών.

Προς αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται τόλμη, θάρρος και ουσιαστική συνεννόηση. Όχι επιστροφή στον… μαυροπίνακα, αλλά διορατικότητα και διάλογος. Όχι μηδενισμός και… ισοπέδωση του έργου των προηγούμενων, αλλά διατήρηση των όποιων θετικών στοιχείων μπορεί να υπάρχουν και προσθήκη νέων δεδομένων που θα βοηθούν την εκπαιδευτική διαδικασία. Αρκεί ο διάλογος να είναι ουσιαστικός και να περιλαμβάνει τη… διαλεκτική του Χέγκελ: θέση, αντίθεση, σύνθεση.

Η πολιτεία, ταυτόχρονα, πρέπει να δώσει προτεραιότητα στη νέα γενιά, έτσι ώστε οι σπουδές στα Πανεπιστήμια να έχουν αποτέλεσμα. Τα παιδιά αυτά να βγουν στην αγορά εργασίας, χωρίς να αισθάνονται ότι τα χρόνια που προηγήθηκαν πήγαν χαμένα. Με άλλα λόγια, τα πτυχία να έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα.

Ο στόχος πρέπει σταθερά να είναι οι αλλαγές με μεράκι και φαντασία, ώστε τα μαθήματα να αποκτήσουν ζωντάνια και τα παιδιά να βγουν κερδισμένα από ένα εκπαιδευτικό σύστημα που, σε κάθε περίπτωση, θα ευνοεί την εξέλιξή τους.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο στέκι της απελευθερωμένης νεολαίας; Όχι βέβαια τα γερασμένα Εξάρχεια αλλά το περίφημο «Μωλ» που έχει γίνει εκτροφείο μιάς «μωλωκισμένης» νεολαίας, που μπορεί να πιστεύει ότι σύμβολο της σημερινής μας σκλαβιάς είναι η… ελληνική σημαία!

Τι το επαναστατικό εκφράζουν τα τρύπια παντελόνια, τα πολυζωγραφισμένα σαν τους φαραωνικούς τάφους κορμιά, το οχετικό λεξιλόγιο, η αυτοφωτογράφιση και η διαρκής συνομιλία με το «τάμπλετ»; Η επανάσταση –ανεξάρτητα από αποτέλεσμα– χρειάζεται μια ισχυρή δόση ηρωισμού. Με ήρωες της καφετέριας επαναστάσεις δεν γίνονται.

Ο «φραπέ» σε χάρτινο ή πλαστικό κύπελλο δεν αρκεί για να διεγείρει την επαναστατική ορμή κανενός, καμιάς.

Χρειάζονται Παιδαγωγοί όπως οι του παρελθόντος εραστές της Παιδείας, που να πονούν για την παιδεία και τους εκκολαπτόμενους νέο πολίτες.

ΟΧΙ συντεχνιακοί και να περνά η ώρα Δάσκαλοι-Καθηγητές που με την γενική αδιαφορία τους οδηγούν χιλιάδες νέους στην πνευματική αμάθεια αναπηρία και στην μαζικότητα των αυριανών «σκουπιδιών» της δέκα ευρώ αμοιβής.

Χρειάζονται οδηγητές, οδοδείκτες πορείας προς την πρόοδο και την επίτευξη του κοινού καλού για όλους και όχι μόνο για τους παπαγαλίζοντες και με ενέσιμες βοήθειες ΑΡΙΣΤΟΥΣ διότι πάντοτε από δημιουργίας κόσμου ίσχυε ότι δεν υπάρχει αδιάφορος ή κακός μαθητής, φοιτητής, άλλα αποτυχημένος Παιδαγωγός.

ΟΧΙ πολιτικάντηδες εις άγραν ψήφων, που χαϊδολογούν την ανευθυνότητα και μεριμνούν για το κομματικό τους συμφέρον.

Χρειάζονται παιδαγωγοί και μαθητές με έρωτα για την παιδεία. Δάσκαλοι και μαθητές που σέβονται ο ένας τον άλλον. Που αγαπιούνται. «Όποιος αγαπά (εκ)παιδεύει».

Όλοι οι άνθρωποι, και ιδίως οι νέοι, από την φύση τους επιθυμούν να μαθαίνουν. «Πάντες οι άνθρωποι του ειδέναι ορέγονται φύσει» (Αριστοτέλης).

Κι αυτήν την όρεξη για γνώση την μετατρέπουν σε νευρογενή ανορεξία, που οδηγεί σε νεκρογενή κατάσταση την παρεχόμενη σήμερα παιδεία. Την ακυρώνει με την αδιαφορία και τον παπαγαλοψιττακισμό.

Ας μη ξεχνάμε ότι το μέλλον της χώρας είναι οι νέοι. Οι μαθητές, οι φοιτητές, οι σημερινοί υποψήφιοι των Πανελλαδικών. Η νέα γενιά η οποία δικαιούται ένα καλύτερο μέλλον στη χώρα της.

Προϋπόθεση για την επιτυχία του όποιου εγχειρήματος είναι φυσικά το να διατεθούν πιστώσεις για σύγχρονα σχολεία και στήριξη της εκπαίδευσης και της έρευνας, αλλά και το να δοθεί προτεραιότητα στον μαθητή και στις ανάγκες του. Μόνο τότε κάτι άλλο μπορεί να συμβεί

Το πολιτικό σύστημα μοιάζει με παλαιό ετοιμόρροπο κτήριο που είναι τόσο παραμελημένο όσο και οι ένοικοί του. Και δεν εννοώ μόνο τους διαχειριστές αλλά και τους διαχειριζόμενους. Το έχω γράψει πολλές φορές: δεν υπάρχουν σε καμμιά χώρα αθώοι πολίτες και ουχί πλανεμένοι, αλλά μονάχα προσκυνημένοι στα ίδια συμφέροντα, που τις περισσότερες φορές είναι καταστροφικά για το μεγαλύτερο σύνολο της Νεολαίας.

Αν σας αρέσει, Κυρίες και Κύριοι της Παιδείας, αν σας αρέσει λέγω, συνεχίστε στον απατηλό δρόμο που χαράξατε καταντώντας τους μαθητές ζόμπι με μοναδικό σκοπό το πως θα εισαχθούν παντίω τρόπω στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση αδιαφορώντας παντελώς για την γενική τους Παιδεία. Αν σας αρέσει, λέω, δημιουργήστε ανθρώπους που δεν ξέρουν και που δεν έχουν ιδέα το ποιος είναι ο Καποδίστριας, το ποιος είναι ο Κολοκοτρώνης, το ποιος είναι ο Καρκαβίτσας, το ποιος είναι ο Παλαμάς το ποιος είναι ο Δ. Σολωμός, το ποια είναι η ιστορία του τόπου, τα ήθη και τα έθιμα. Αν σας αρέσει συνεχίστε και να είστε σίγουροι ότι έχετε ήδη βάλει ένα μεγάλο λιθάρι στην κοινωνικότητα, και την ανθρωπιστική τους καταρράκωση ως Παιδαγωγοί.