ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

τ. Λυκειάρχη

«Αν θέλεις ν’ ανεβάσεις τον λαό ψηλά, έχεις χρέος να κατεβείς χαμηλά και παίρνοντάς τον απάνω στις φτερούγες σου, τότε πραγματικά πετυχαίνεις τον στόχο σου» (Διονύσιος Σολωμός).

 

Πολλές φορές μου ήρθε η σκέψη όχι βέβαια να σταθώ επικριτικά απέναντι σε όλους εκείνους, που αναλαμβάνουν με τη θέλησή τους να συμβάλλουν στην πνευματική ανάταση του λαού, αλλά για να τους θυμίσω τη ρεαλιστική συμβουλή του εθνικού μας ποιητή Σολωμού, που οι στίχοι του και ο πεζός του λόγος στάθηκαν αγέρωχα μπροστά στον παντοκαταλύτη χρόνο χωρίς να ξεθωριάσουν.

Και είναι ο λόγος του Σολωμού απλός, σαφής, κατανοητός, διδακτικός, με ομορφιά γοητευτική, που συναρπάζει, προβληματίζει, οδηγεί τη σκέψη σε λιμάνια απάνεμα, σωστικά από τον πειρασμό του ασαφούς γλωσσικού κώδικα επικοινωνίας, που θα πρέπει να είναι το χρέος κάθε διανοητή, που με τη θέλησή του αναλαμβάνει να καλλιεργήσει το πνεύμα, να γαληνέψει τη ψυχή και να καταστήσει την επικοινωνία των ανθρώπων χωρίς τριβόλια και παγίδες.

Δυστυχώς, ενώ αυτό πρέπει να είναι το χρέος κάθε ιερουργού του τεμένους του πνεύματος, πολλοί, που αυτοαναγορεύονται σε δασκάλους του λαού, ακολουθούν τον κακοτράχαλο δρόμο της ασάφειας και κάνουν όσους επιχειρούν να γευτούν το νέκταρ της σοφίας τους να πελαγοδρομούν, να απογοητεύονται και να θέτουν στο περιθώριο καλαίσθητα πνευματικά πονήματα.

Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο με τους σμιλευτές του λόγου, πεζού ή ποιητικού, αλλά και με τους άλλους δημιουργούς, τους εικαστικούς και τους χειριστές της σμίλης.

Είναι εύλογο λοιπόν όσοι φλέγονται από τη γεύση της πνευματικής τροφής πραγματικά να αποστασιοποιούνται και να μην παρακάθονται στη φτιασιδωμένη πνευματική τράπεζα.

Αλήθεια τι πιο ορθό από τη σαφήνεια;

Γιατί να αναγκάζουμε, όσους επιθυμούν τη γνώση, να λύνουν τους γρίφους του λόγου ή της τέχνης σας;

Μήπως πιστεύετε ότι με την ασάφεια του λόγου ή του χρωστήρα ή της σμίλης θα κερδίσετε τη φήμη του σπουδαίου ή του μεγάλου;

Ο λόγος ή η απτή τέχνη είναι για να αγγίζει τις κεραίες του νου, να του μεταδίδει υψηλές αλήθειες και νοήματα, που θα δημιουργούν τις στέρεες γέφυρες χωρίς τον φόβο να βρεθούν σε «χάσκοντα βάραθρα» ή σε «αφρίζοντα νερά ενός ποταμού, που τα νερά του κυλούν μανιασμένα».

Δεν ξέρω πόσο έχει το δικαίωμα η ταπεινότητά μου να απευθύνει την ακόλουθη έκκληση: Ιερουργοί του ιερού τεμένους του πνεύματος, υψώστε την ολοκάθαρη σημαία της σαφήνειας και βοηθήστε τον λαό. Βοηθήστε τον να μην καταπονείται στις κακοτράχαλες στράτες ούτε και να πελαγοδρομεί σε μανιασμένα κύματα του οίνοπα πόντου κατά πως θα έλεγε και ο μεγάλος σμιλευτής του ποιητικού λόγου Όμηρος, από την πνευματική τράπεζα του οποίου αντλήσανε ψιχία, κατά την ειλικρινή ομολογία του μεγάλου τραγικού της κλασικής αρχαιότητας Αισχύλου, οι αθάνατοι τραγικοί ποιητές μας.

Διαβάστε τον Σολωμό, τον Κάλβο, τον Παλαμά, τον Σεφέρη, τον Ελύτη και το κέρδος θα είναι σίγουρο και μεγάλο.

Δεν έχω το δικαίωμα να σας επικρίνω, αλλά να σας παρακαλέσω να αγκαλιάσετε τη σαφήνεια, που είναι η μήτρα της σοφίας.

Θα κλείσω ευχαριστώντας σας για την τιμή, που κάνετε στην ταπεινότητά μου να της στέλνετε τις φρεσκοτυπωμένες ποιητικές συλλογές σας.

Αγωνίζομαι πολύ να κατανοήσω τους καρπούς της γραφίδας σας. Δύσκολα τα καταφέρνω και με λύπη εγκαταλείπω την προσπάθεια της κατανόησης.