ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Αυτές τις μέρες είδαμε στην Κρατική Τηλεόραση ξένα τηλεοπτικά κανάλια να επισκέπτονται τον Βόλο. Αυτό διότι 800 μέλη της πόλης για την αντιμετώπιση της κρίσης χρησιμοποιούν το ΤΕΜ. Δεν είναι νόμισμα, δεν είναι ευρώ. Είναι μια τοπική εναλλακτική μονάδα χωρίς τοκογλυφία ή ανατοκισμό, χωρίς εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Το ΤΕΜ έχει δοκιμαστεί και στο εξωτερικό. Μπορεί να μην τυπώνεται σε χαρτί, χρησιμοποιείται όμως αντί του ευρώ.
Αυτό μου θύμισε την ΔΡΥ, όταν (1) μία δρχ. τύπωναν σφραγίζοντας κάθε σελίδα από το Συνταγολόγιο οι πολιτικοί εξόριστοι που στέλνοντας στην Γαύδο νησί κάτω από την Κρήτη από το 1932-1952 από το Αστικό Κράτος, για την πλήρη εξόντωσή τους. Το νησί αυτό είναι το νοτιότερο άκρο της Ευρώπης, ένα νησί σκοτεινό, γνωστό ως νησί του Διαβόλου, νησί του θανάτου, ένα κολαστήριο.
Ρίτσος στις «Πυραμίδες»
Στο στομάχι του χρυσού το Φως πεινά
μα οι εξόριστοι των Γαύδων τ’ ακρωτήρια
χτίζουν μέσα τους τα νέα ορμητήρια τ’ Αυριανά
Εξορίστηκαν πολιτικοί κρατούμενοι, άνδρες, έγκυες γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι, χωρίς υγειονομικές υποδομές, ανύπαρκτες στέγες –ούτε σπηλιά-, κρύο, καυτό καλοκαίρι, άδενδρο, χωρίς οργανωμένο οικισμό, ούτε καν χωριό, αλλά σ’ αυτούς κυριαρχούσε η συντροφικότητα, η συλλογικότητα, αλληλεγγύη, δημιουργικότητα, πολιτιστική και πνευματική καλλιέργεια, ώστε να τα καταφέρουν. Πέθαναν πολλοί, αλλά αρκετοί κομμουνιστές απέδρασαν για να συμμετάσχουν στην Αντίσταση του 1941.
1967-1968… διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις… (Μίκης). Στάλθηκαν και πάλι αντιφρονούντες της Χούντας 20.000. 1974 ήταν το τέλος των εκτοπίσεων και η Γαύδος κηρύχθηκε «πεδίο βολής» κι έτσι καταστράφηκαν κτίσματα που με μόχθο και αίμα έγιναν από τους εξόριστους. Το 2000 αποχαρακτηρίστηκε από πεδίο βολής.
Οι εξόριστοι αυτοί ήταν που κράτησαν την Άνοιξη στη ψυχή τους. Σοσιαλισμός – Κομμουνισμός είναι νομοτελειακή προοπτική της Ιστορίας. Άλλωστε όπως είπα και η θεία του Σωτήρη Πέτρουλα, του φοιτητή που δολοφονήθηκε στη διαδήλωση στην Αθήνα το 1965, Δήμητρα: Προσπάθησα να γίνω Άνθρωπος για να μπορέσω να γίνω κομμουνίστρια.
…οδήγα τον Λαό σου οδήγα μας μπροστά… Μόνο η σοσιαλιστική επανάσταση ανοίγει το δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης.
