ΑΡΘΡΟ

του Μαργαρίτη Τζίμα

Καθηγητή

 

 

Πολλές φορές αποτελεί σημείο πολιτικής αντιπαράθεσης το ζήτημα της ανάπτυξης ενός τόπου, ενός κράτους, μιας περιφέρειας.

Ο κάθε πολιτικός σχηματισμός αναθεωρεί την άποψή του περί ανάπτυξης ανάλογα με τη θέση στην οποία βρίσκεται (κυβέρνηση ή αντιπολίτευση).

Υπάρχουν όμως μερικές σταθερές στον ορισμό της ανάπτυξης. Δηλαδή ανάπτυξη χωρίς να την αισθάνεται ο λαός δεν υπάρχει. Ανάπτυξη χωρίς μισθούς αξιοπρέπειας είναι κοροϊδία. Ανάπτυξη με ευημερία των αριθμών αποτελεί συνήθως δυστυχία των πολιτών.

Οι δείκτες της ανάπτυξης τις περισσότερες φορές είναι αποτέλεσμα οικονομικής εξαθλίωσης ενός λαού από την κυβέρνησή του. Βλέπουμε χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο που διαθέτουν μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές (πετρέλαια, πολύτιμους λίθους κ.α.),οι λαοί τους να δυστυχούν και να διαδηλώνουν καθημερινά για μια καλύτερη ζωή. Φυσικά το σύνθημα που ακούγεται συχνά να περάσουν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές στο λαό είναι ανεδαφικό και αγγίζει τα όρια του λαϊκισμού. Για να περάσει η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών στην κοινωνία και να αισθανθεί ο λαός οικονομικό και κοινωνικό όφελος χρειάζεται να γίνουν πολλά.

Πρώτα από όλα η σύμβαση αξιοποίησης να είναι ΕΘΝΙΚΗ και όχι να εξυπηρετεί αποκλειστικά ιδιωτικά συμφέροντα. Αυτό προϋποθέτει εθνικά ανεξάρτητη και ισχυρή εξουσία και όχι μόνο. Συμβάσεις αυτού του είδους πρέπει να γίνονται με συνεννόηση του συνόλου του πολιτικού κόσμου της χώρας με πλήρη διαφάνεια.

Τελικός στόχος κάθε αναπτυξιακής διαδικασίας είναι η ευημερία των πολιτών, η καταπολέμηση της ανεργίας, η άρση των κοινωνικών αποκλεισμών ,η παροχή παιδείας υψηλού επιπέδου και υγείας για όλους τους πολίτες.

Ο πολίτης να αισθάνεται στην πράξη πως η αξιοποίηση του εθνικού του πλούτου γίνεται για την κοινωνία και όχι για την εξυπηρέτηση άλλων συμφερόντων.

φυσικά είναι λάθος ιδιαίτερα για την Ελλάδα η στροφή μόνο στην αξιοποίηση των πηγών του υπεδάφους .Η Ελλάδα πρέπει πρωτίστως να στραφεί στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την αξιοποίηση της ηλιακής και αιολικής ενέργειας που είναι φιλική στο περιβάλλον και τα αποτελέσματά της άμεσα.

Δεν μπορεί η χώρα μας να μη διαθέτει στρατηγικό σχέδιο αξιοποίησης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας το οποίο όμως θα ακολουθούν όλα τα κόμματα όταν έρθουν στην εξουσία.

Το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο κάποτε θα τελειώσουν ό ήλιος και ο άνεμος όμως δεν τελειώνουν ούτε με την καταστροφή του κόσμου.

Εκεί είναι το μέλλον. Εκεί είναι η ενεργειακή αυτάρκεια και ανεξαρτησία.

Ιδού η πρόκληση.