ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου Δράμας

Χαμίνι στους δρόμους του Λένινγκραντ, αθλητής του τζούντο, απόφοιτος της Νομικής, πράκτορας της KGB. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 σύμβουλος του τότε Δημάρχου της Αγίας Πετρούπολης. Ακολούθως Διοικητής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφάλειας (διάδοχο της KGB).

Διορίζεται το 1999 από τον τότε Πρόεδρο Γιέλτσιν Πρωθυπουργός της Ρωσίας. Το 2000 εκλέγεται Πρόεδρος επί δύο συνεχόμενες θητείες. Λόγω συνταγματικού κωλύματος (σημ. δεν προβλέπονταν περισσότερες θητείες) γίνεται Πρωθυπουργός έως το 2012 με Πρόεδρο τον δικό του Μεντβέντεφ. Αλλάζει το Σύνταγμα. Από το 2012 έως και σήμερα αναλαμβάνει και πάλι Πρόεδρος.

Κυβερνά επί 20 και πλέον χρόνια. Επί των ημερών του η Ρωσία, που μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης είχε περιέλθει σε δεινή θέση, κατάφερε να ορθοποδήσει. Να αποκτήσει και πάλι το χαμένο κύρος και αίγλη της. Να ξαναγίνει η μεγάλη πυρηνική υπερδύναμη. Πιστώνεται την ανασυγκρότησή της.

Το Δεκέμβριο του 2007 το ΤΙΜΕ τον ανακήρυξε πρόσωπο της χρονιάς. Από το 2010 η δημοτικότητά του στη Ρωσία εκτοξεύτηκε στα ύψη. Ο Ρωσικός λαός επί των ημερών του νιώθει και πάλι περήφανος.

Αρχηγοί κρατών, έστω κι αν είναι ιδιόρρυθμοι ή αυταρχικοί όπως ο ίδιος (Ερντογάν, Τράμπ), τον θεωρούν μεγάλο Ηγέτη. Πολιτικοί αναλυτές του αναγνωρίζουν ηγετικές και οργανωτικές ικανότητες, οξυδέρκεια στο στρατηγικό σχεδιασμό, στη δράση, στη διπλωματία. Ικανή μερίδα λαών κυρίως ορθόδοξων και σλάβων (Ελλάδας, Σερβίας), αλλά και άλλων χωρών (Γερμανίας, Γαλλίας κλπ), τον αντιμετωπίζουν ως ένα από τους μεγαλύτερους ηγέτες της σύγχρονης ιστορίας.

Προτάσσοντας αυτά παραμερίζονταν οι αυταρχικές και αντιδημοκρατικές μέθοδοι διακυβέρνησής του. Ακόμη και η φυσική εξολόθρευση πολιτικών αντιπάλων και αντιφρονούντων, ο πόλεμος στη Γεωργία και την Τσετσενία, η προσάρτηση της Κριμαίας, δεν φαίνονταν ικανά να αμαυρώσουν την εικόνα του σεβαστού ηγέτη.

Δεν τα πήγε λοιπόν και άσχημα ο Βλαντιμίρ Πούτιν στη ζωή του μέχρι τώρα. Παρά τα όποια οικονομικά και όχι μόνο προβλήματα αντιμετωπίζει η Ρωσία, η Ιστορία θα τον κατέγραφε με μεγάλα γράμματα για τα επιτεύγματά του και την πρόοδο της χώρας του, αλλά και για την έστω και δύσκολη συνεργασία του με τη Δύση.

Όλα αυτά όμως μέχρι και την εισβολή στην Ουκρανία. Που όλα δείχνουν πως μπορεί ο πόλεμος αστραπή, που τέλεια σχεδίασε και εκτέλεσε, να αποδιοργάνωσαν τη χώρα, να έσπειραν τον πανικό στο Κίεβο και στον πληθυσμό, αλλά δεν έφεραν ακόμα το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δεν γονάτισαν τη χώρα και τους πολίτες της.

Η ηττημένη Ουκρανία δεν παραδίδεται αμαχητί. Δεν φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό ο Πρόεδρός της. Δεν προέκυψε φιλορωσική Κυβέρνηση έτοιμη να παραδώσει γη και ύδωρ.

Ο μοιραίος και άπειρος Ζελένσκι, πρώην κωμικός ηθοποιός, τείνει να εξελιχθεί σε εθνικό ήρωα της χώρας του. Αυτός που κατά την ανάληψη των καθηκόντων του υπόσχονταν στους συμπατριώτες του πως στη θητεία του δεν θα κλάψουν (!!!). Αυτός, που όπως και οι Δυτικοί, φέρει τις δικές του ευθύνες για τις εξελίξεις.

Η Ιστορία θα αποδείξει, αν για άλλη μια φορά θα καταφέρει ο Βλαντιμίρ Πούτιν να είναι «νικητής». Αν η Ουκρανία θα είναι όντως το κύκνειο άσμα του, το τελευταίο «επίτευγμά του». Γιατί ακόμη κι αν πετύχει τους στόχους του, είναι πολύ πιθανό αυτό να είναι το τέλος της εποχής Πούτιν. Διαφορετικά, αν τυχόν δεν πετύχει, θα είναι το Βατερλώ του.

Η Δύση δεν πρόκειται ποτέ να τον ξαναδεχθεί ως ισότιμο συνομιλητή. Θα είναι ο αποσυνάγωγος της διεθνούς κοινότητας. Ήδη πολλοί κάνουν λόγο για δικτάτορα, που θα ‘πρεπε να παραπεμφθεί στο Διεθνές Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου, για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αν επρόκειτο για τη Σερβία ή το Ιράκ, για τον Μιλόσεβιτς ή τον Σαντάμ Χουσεΐν, αυτή θα ήταν η τύχη του.

Ακόμη και η Ρωσία, που σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού τον εξυμνεί και τον αποθεώνει, θα τον αποκαθηλώσει σε βάθος χρόνου, διαπιστώνοντας πως τελικά έβλαψε τα συμφέροντα της χώρας με τη λάθος απόφασή του να εισβάλλει στην Ουκρανία. Να φέρει τον κόσμο στα πρόθυρα του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου. Να ξεκινήσει εξαιτίας του νέος Ψυχρός Πόλεμος.

Όπως είχε βλάψει τη Σερβία ο πατριώτης και ηγέτης Μιλόσεβιτς. Όπως έβλαψε τη Γαλλία ο Μέγας Ναπολέοντας με την εκστρατεία του στη Ρωσία. Όπως έβλαψε τη Γερμανία ο Αδόλφος Χίτλερ που θα εγκαθίδρυε για χίλια χρόνια το Γ’ Ράιχ.

Μα ως οξυδερκής και έμπειρος ηγέτης δεν ενδιαφέρεται για το καλό της χώρας του, για τη δική του υστεροφημία; Προφανώς, κανείς δεν είπε το αντίθετο.

Όπως όμως προσφυώς έχει λεχθεί, η εξουσία φθείρει και διαφθείρει και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα. Πίστεψε πως είναι άτρωτος και μπορεί να πετύχει τα πάντα δίχως σοβαρό κόστος.

Ο επιτιθέμενος όμως πάντα και μάλιστα όταν βρίσκεται εν αδίκω, σε βάθος χρόνου και όπως αποδεικνύει η Ιστορία, θα είναι ο χαμένος. Όπως έχασαν Γάλλοι και Αμερικανοί στο Βιετνάμ. Όπως έχασαν Σοβιετικοί και Αμερικανοί/Δυτικοί στο Αφγανιστάν.

Ναι μπορεί να κέρδισε εδαφικά η Ρωσία. Ναι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ (σημ. όπως έπρεπε εξ αρχής να συμφωνηθεί) και θα παραμείνει στρατιωτικά ουδέτερη.

Πλην όμως η Ρωσία, οι Ρώσοι έχασαν για πάντα μια χώρα και ένα αδελφό λαό, με τους οποίους συμπορεύτηκαν στη μακραίωνη ιστορία τους. Τους χωρίζουν πλέον ποταμοί αίματος. Θα υποστούν κυρώσεις της Δύσης, που όσο κι αν δεν πρόκειται να γονατίσουν τη μεγάλη Ρωσία, θα έχουν όμως δυσμενείς συνέπειες για το λαό της. Θα ξαναζήσουν ανταγωνισμούς και Ψυχρό Πόλεμο.

ΥΓ. 1. Ας ελπίσουμε στο νέο πολυπολικό σύστημα Διεθνούς Ειρήνης και Ασφάλειας που θα διαμορφωθεί να μη υπάρχει άξονας Ρωσίας – Κίνας – Ιράν, που θα αποτελούσε τη χειρότερη δυνατή εξέλιξη για την Ειρήνη, για τον Κόσμο μας.

ΥΓ. 2. Ας ελπίσουμε πως διπλωμάτες και ηγέτες θα πετύχουν να διαμορφώσουν εκ νέου ένα Ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας συμπεριλαμβανόμενων όλων των χωρών της ηπείρου.

ΥΓ. 3. Ας μη ξεχνάμε πως η Ειρήνη «γράφεται» με αγώνες και θυσίες, όπως απαντά η μάνα στο παιδί της στο υπέροχο σκίτσο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο κι ας είμαστε έτοιμοι όλοι μας να αγωνιστούμε γι’ αυτήν, αλλά και να επωμιστούμε θυσίες που θα χρειαστούν