Άρθρο
του Μαργαρίτη Τζίμα
Την πρώτη Μαΐου γιορτάζεται η μέρα των εργατών. Είναι στην πραγματικότητα η καθιερωμένη γιορτή της εξέγερσης των εργατών του Σικάγου, η οποία αποτέλεσε μια από τις κορυφαίες στιγμές της πάλης των τάξεων στη νεότερη εποχή. Το Μάη του 1886 τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας ωράριο εργασίας στις 8 ώρες και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Αίτημα η μείωση των ωρών εργασίας και σύνθημα «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο». Νεκροί εργάτες κατά τις διαδηλώσεις στο Σικάγο.
Έχουν γραφτεί πολλά και ειπωθεί πολλά για την εργατική τάξη. Ελάχιστοι όμως μπορούν να νιώσουν στο πετσί τους τις αγωνίες και την κούραση του εργάτη. Χύνουν σήμερα δάκρυα όλοι αυτοί που με τους νόμους που ψήφισαν αφαίρεσαν κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων.
Εργατική τάξη δεν είναι μόνο αυτός που δουλεύει χειρωνακτικά. Είναι όλοι οι εργαζόμενοι. Απαραίτητο στοιχείο προόδου είναι η κοινωνική ηρεμία και όχι η αντιπαλότητα εργατών και εργοδοσίας. Για να συμβεί αυτό πρέπει να αμείβεται ο κόπος των εργαζομένων και με τους μισθούς να καλύπτονται βασικές ανάγκες διαβίωσης. Κυρίως δε να μειωθούν η εξαφανιστούν οι αυθαιρεσίες της εργοδοσίας.
Θυμάμαι το Φεβρουάριο του 2012, όταν στη Βουλή ήρθε προς ψήφιση από την κυβέρνηση Παπαδήμα το 2ο μνημόνιο, προέβλεπε πέραν των άλλων μείωση μισθών κατά 23%,αύξηση εισφορών κ.α. Αυτό δεν μπορούσα να το δεχθώ γι’ αυτό δεν ψήφισα το μνημόνιο και εκείνο το βράδυ με διέγραψαν από το κόμμα.
Ένιωσα την αγωνία του εργάτη μέσα στο σπίτι μου. Όταν γυρνούσε ο πατέρας μου από τις εργασίες στις γραμμές του τρένου ή στα λατομεία ή στο καπνολογικο ινστιτούτο Δράμας. Μέχρι και η ζώνη του παντελονιού του ήταν μούσκεμα στον ιδρώτα από τη δουλειά.
Η πρόοδος μιας κοινωνίας βασίζεται στη δύναμη της εργατικής τάξης με όλες τις μορφές της. Αν αυτή σταματήσει, σταματούν όλα. Ούτε το κεφάλαιο μπορεί να κινηθεί, ούτε κάτι άλλο. Δεν κινεί το χρήμα μια κοινωνία αλλά η εργασία.
Γι’ αυτό επιβάλλεται οι εξουσίες να αμείβουν καλά τους εργαζόμενους. Από την άλλη οι εργαζόμενοι δεν πρέπει ποτέ να σταματούν να διεκδικούν το δίκαιο τους και να μην επιτρέπουν σε εργατοπατέρες να τους εκμεταλλεύονται. Η δύναμη ανήκει στους εργαζόμενους.
