ΑΡΘΡΟ
Του Κωνσταντίνου Μπλούχου
Βουλευτή Ν.Δ. Νομού Δράμας
Το προπερασμένο Σαββατοκύριακο είδαμε και ακούσαμε την παράσταση ενός θλιβερού πολιτικού. Ο οποίος, από ριζοσπάστης αριστερός, βάφτηκε πράσινος με ένα επικοινωνιακό κακόγουστο τερτίπι. Όχι πράσινος οικολογικά, αλλά πασοκικά.
Ως πολιτικός του αντίπαλος αφενός, αλλά κυρίως ως πολίτης, έχω να δηλώσω εξαρχής ότι η μεγαλύτερη αδυναμία του κ. Τσίπρα είναι το κυβερνητικό του παρελθόν. Η συλλογική μνήμη και οι μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου, το κοινώς αποκαλούμενο γκουγκλάρισμα, μαρτυρούν περί του αληθούς και του αναληθούς των λόγων όλων των δημοσίων προσώπων. Αναρωτιέμαι: Πώς πρεσβεύει κάποιος όνειρα για την ελληνική νεολαία τα οποία περνούν μέσα από τη δήθεν αξιοκρατία που ισχυρίζεται ότι πρεσβεύει, όταν με τον πλέον λυσσασμένο τρόπο πολεμά κάθε είδος αξιολόγησης της εργατικότητας, της παραγωγικότητας και της αξιομισθίας της προσφοράς;
Πώς είναι δυνατόν, έπειτα από μια περίοδο διακυβέρνησης όπου πρυτάνευσαν η μαύρη εργασία, η ανασφάλεια και η αναγκαστική προσγείωση σε μισθούς κάτω των 400 ευρώ, να υπακούς σε κελεύσματα ερασιτεχνών επικοινωνιολόγων, ανεβάζοντας τον πήχη των υποσχέσεών σου για ελάχιστο μισθό στα 800 ευρώ;
Τι οικονομικές προϋποθέσεις περιλαμβάνει μια τέτοια υπόσχεση;
Πόσο καλή σχέση έχει ένας πρώην και δυνάμει Πρωθυπουργός με τους αριθμούς και ό,τι φανερώνουν, όταν μπερδεύει το από 800.000 ευρώ με το έως 800.000 ευρώ της πρωθυπουργικής αναγγελίας; Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: Είτε πυροβολεί τα πόδια του, είτε είναι πεπεισμένος ότι απευθύνεται σε ανθρώπους χωρίς νου και γνώση. Οι δουλειές των συμβολαιογράφων αυξήθηκαν μετά την αναγγελία του Πρωθυπουργού… Και η αντιπολίτευση πανικοβλημένη αυτογελοιοποιείται.
Η ομιλία του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και, ακόμη περισσότερο, η συνέντευξη Τύπου της περασμένης Κυριακής έδειξαν έναν άκαρπο πνευματικά και πολιτικά άνθρωπο. Περιστοιχισμένος από έναν όμιλο ανθρώπων γερασμένων και κουρασμένων πολιτικά, ψάχνει μαζί τους για τεχνάσματα: ένα κοκτέιλ μεστό από παρωχημένο «Προγράμματος Θεσσαλονίκης 2014», κλείσιμο του ματιού στους αντιεμβολιαστές, από ύβρεις και συκοφαντίες της πιο αηδούς μορφής της δημοσιογραφίας, όπως αυτή εκφράζεται από τον κιτρινισμό κάποιων Μ.Μ.Ε., και άλλες απροσδιόριστες υποσχέσεις για κάθοδο της νεολαίας στο πεζοδρόμιο και μηδενιστική ύψωση της γροθιάς.
Δεν είναι καλό για τη δημοκρατία στην Ελλάδα να εμφανίζεται μια παράταξη χωρίς επαφή με την πραγματικότητα. Δεν είναι όμως και πρωτοφανές ως γεγονός. Στον 20ό αιώνα, στην πατρίδα
της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, στη Μεγάλη Βρετανία, συνέβαινε επί σχεδόν 18 χρόνια. Κυβερνούσαν η συντηρητική Σιδηρά Κυρία και ο διάδοχός της, ενόσω οι αντίπαλοί τους βυθίζονταν σε ένα διαρκές τέλμα έλλειψης πολιτικής πρότασης και άκαρπης συνθηματολογίας, από την οποία εξήλθε χάρη στον εργατικό Τόνι Μπλερ.
Ας κοιτάξει και προς τα εκεί ο κ. Τσίπρας!
*Το άρθρο του κ. Μπλούχου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα POLITICAL την Παρασκευή 1 Οκτωβρίου
