ΑΡΘΡΟ

Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου

Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.

 

Προσωπικά δεδομένα είναι κάθε πληροφορία που αναφέρεται στο πρόσωπο του κάθε ατόμου, όπως επάγγελμα, οικογενειακή κατάσταση, ηλικία, τόπος καταγωγής, φυλετική προέλευση, πολιτικά φρονήματα, θρησκεία, συνδικαλιστική δράση, ποινικές διώξεις, καταδίκες, φιλοσοφικές του απόψεις. αυτά τα χρησιμοποιούνται για παροχή υπηρεσιών από δημόσιες υπηρεσίες, Τράπεζες, νοσοκομεία, σχολεία, καταστήματα, τηλεπικοινωνιακούς φορείς. Είναι νόμος που θεσπίστηκε από την Ε.Ε. και ψηφίζεται από την Κυβέρνηση για να ελέγχονται τα προσωπικά των πολιτών καθημερινά με επεξεργασία, καταχώρηση, συλλογή, οργάνωση, αποθήκευση, μεταβολή, αναζήτηση πληροφοριών, χρήση. Έτσι θα ωφελούνται οικονομικά οι εταιρείες.

Εκείνο που δεν μπορώ να εξηγήσω είναι πως στο χώρο Υγείας π.χ. όταν το Νοσοκομείο της πόλης στέλνει ασθενή στη Θεσσαλονίκη σε δημόσιο Νοσοκομείο για περαιτέρω εξετάσεις και ακούς: Για τα αποτελέσματα, λόγω προσωπικών δεδομένων πρέπει μετά από 20 μέρες να ‘ρθετε να πάρετε τα αποτελέσματα!!! Μα είναι δυνατόν να γίνει ένα μακρινό δρομολόγιο, φυσικά με κόστος και με αναμονή μέχρι να ‘ρθει η σειρά σου για να εξυπηρετήσουν στο Νοσοκομείο… Μα γίνεται με επιστολή που θα σταλεί στο σπίτι του ασθενή. Βέβαια κοστίζει το γράμμα 0,90 και η σελίδα άλλα 0,10!!!

Αυτά που συμβαίνουν: Η Κυβέρνηση απελευθερώνει την εφαρμογή νόμου χρήσης καμερών παρακολούθησης στους δημόσιους χώρους. Και με το νέο Προεδρικό Διάταγμα διευρύνονται επικίνδυνα οι δυνατότητες των κρατικών αρχών.

Γίνεται φακέλωμα προσωπικών δεδομένων και μπορεί να υπάρξει αθέμιτη και κακόβουλη επεξεργασία των στοιχείων (iefimerida).

Η νομοθεσία της Ε.Ε. λέει για εφαρμογή του Γενικού Κανονισμού Προστασίας Δεδομένων G.D.P.R. Στην πραγματικότητα ανοίγει το δρόμο στην μαζική επεξεργασία και «ελεύθερη» διαβίβαση προσωπικών δεδομένων της ελευθερίας της έκφρασης, κίνησης, ανάπτυξης της προσωπικότητας, όπως και της ιδιωτικής ζωής.

Δηλαδή ανοίγει διάπλατα όποια «πόρτα» παραβίασης δικαιωμάτων ανάμεσα στα αστικά κράτη και τα μονοπώλια, όπως είναι άλλωστε διακηρυγμένο ευθέως στους σκοπούς του. Και αυτό το εκτρωματικό Διάταγμα πρέπει να βρει «τείχος» και να μείνει στα χαρτιά (δικηγ. Στ. Παπαοικονόμου).

Εμένα μου θυμίζει που από παιδί δημοτικού, είχαμε έξω από τον σπίτι μας τον χωροφύλακα με πολιτική περιβολή για να ελέγχουν τους γονείς μου, που είχαν προοδευτικές πεποιθήσεις, σταλμένοι από το επίσημο κράτος της Δεξιάς. Άρα οι πολίτες πρέπει να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας.