ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

τ. Λυκειάρχη

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Στη Μονή του Οσίου Γρηγορίου βρισκόμαστε μπροστά σε μιαν άλλην έκπληξη. Κινεί την περιέργειά μας η παρουσίας μιας εικοσάδας νέων, εκ πρώτης όψεως δεν δείχνουν ούτε για προσκυνητές μα ούτε και για δόκιμοι μοναχοί. Άλλωστε το βλέμμα τους δηλώνει κάτι τέτοιο. Συζητούν χαμηλόφωνα μεταξύ τους. Ενδεικτικό ότι κάτι σοβαρό τους απασχολεί. Πλησιάζω δειλά κάποιον. Δεν με αποφεύγει. Έχεις μέρες που είσαι εδώ; τον ρωτώ. Ναι, μερικούς μήνες. Θα μείνω κι άλλους κι ύστερα θα φύγω, συνεχίζει. Θύματα της σύγχρονης μάστιγας των νέων μας, ήρθαν στη Μονή για να απαλλαγούν από τον εναγκαλισμό με τον λευκό θάνατο. Σωτήριο το έργο της Μονής. Δίκαιος της πρέπει ο έπαινος.

Θαυμάσια η φιλοξενία που μας προσφέρεται. Την επομένη ο πατήρ Δημήτριος μας πληροφορεί ότι επιθυμεί να μας συναντήσει ο Ηγούμενος πατήρ Γεώργιος. Βιβλική μορφή με πλούσια πνευματική προσφορά. Τον είχα γνωρίσει μέσα από τα πονήματά του. Αναμφίλεκτα κορυφαία μορφή των θεολογικών Γραμμάτων. Προσηνής μας υποδέχεται με πατρική εγκαρδιότητα. Δείχνει ενδιαφέρον για τον Άγιό μας, τον Γεώργιο Καρσλίδη. Ομολογεί την Αγιότητά Του και θεωρεί ευλογία την παρουσία Του για τον τόπο μας. οι ψυχωφελείς λόγοι του φτάνουν ως δροσιά στην ψυχή μας. Το βεβαρυμένο έργο του δεν επιτρέπει την μακρά παραμονή στο αρχονταρίκι. Παίρνουμε την ευλογία του και οδεύουμε στο λιμανάκι. Το ταχύπλοο δεν θα αργήσει. Το τριήμερο τελείωσε λες και ήταν τρίωρο! Έτσι είναι. Οι γαλήνιοι τόποι αβίαστα κερδίζουν την αγάπη σου. Έχουν να σου προσφέρουν πολλά. Και πάνω από όλα ότι σε κάθε επίσκεψή του συνειδητοποιείς ότι χρειάζεται πολύς και δύσκολος αγώνας για να βρεθείς κοντά στον θεό της αγάπης.

Όσο το ταχύπλοο οργώνει το αλμυρό χωράφι και τα θαλασσόπουλα σπαθίζουν τον αγέρα βουτώντας κατά διαστήματα ωσάν βολίδες για τη λεία τους, που δεν είναι άλλη από τα παιχνιδιάρικα αφρόψαρα, μια μια από τις αθόρυβες πολιτείες μένει πίσω. Το βλέμμα αχόρταγο τις αποτυπώνει ως νοερό εικονοσκόπιο στη μνήμη. Δεν χορταίνεις να τις βλέπεις. Κι ακόμη αφήνεις κάθε έγνοια για να εισδύσεις νοερά στα κελλιά της μετανοίας Γερόντων με την πολιά διχαλωτή γενειάδα, που πριν χρόνια εγκατέλειψαν πολύβουες πολιτείες για να προσεγγίσουν τον Θεό κάνοντας υπακοή στον Οσιακής μορφής Γέροντά τους, που κοντά στην προσευχή μάθανε και το εργόχειρο για τη βιοτική μέριμνα. Απαραίτητος συνοδός των χρειών το κομποσκοίνι, που κάθε κόμπος του και ένα κομμάτι ευχής και προσευχής, αλλά και αίτημα απαλλαγής από ανομήματα.

Το ταχύπλοο εξεπλήρωσε τον προορισμό του. Αποβιβαζόμαστε στο επίνειο της Αθωνικής Αγιώνυμης Πολιτείας, στην Ουρανούπολη. Διάχυτος ο πειρασμός. Τα νεαρά αποδημητικά του ψυχρού Βορρά έχουν κάνει ήδη την προκλητική τους εμφάνιση. Ας είναι. Η άλλη όψη του νομίσματος. Εικόνες της ζωής. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη. Άλλωστε ας μη λησμονούμε: Υπάρχει και το αυτεξούσιο.

Η συζήτηση στον δρόμο αναλώνεται στις προσωπικές εντυπώσεις. Όσες βέβαια είναι ανακοινώσιμες. Όμως εκείνο που κυριαρχεί είναι ο προγευστικός σχεδιασμός για νέα επίσκεψη στην Ισάγγελο Πολιτεία. Την απάντηση τη δίνει ο αφανής σχεδιαστής του προσκυνήματος: «Όποτε οικονομήσει ο Κύριος». Ας ελπίσουμε ότι δεν θα βραδύνει η οικονομία Του.