ΑΡΘΡΟ

Του Βασίλειου Μελαδίνη

Αρχιτέκτονα Χωροτάκτη

Κάποια στιγμή το 2011, όπως είδαμε και σε προηγούμενο άρθρο οι σοβαροί αναλυτές και καιροσκόποι του τίποτα, έπεισαν τον Πρόεδρο Ομπάμα ότι έφτασε η ώρα να καταργήσουν, με το έτσι θέλω, τη ναυτική βάση της Ρωσίας στη Συρία. Το γιατί αφορά άλλο άρθρο. Το «σχέδιο δράσης» περιελάμβανε πριν και πάνω από όλα, την πολιτική ή και η φυσική εξόντωση του Άσαντ. Ο Άσαντ, ήταν και παραμένει ο φιλορώσος Πρόεδρος της Συρίας, ως ισόβιος και ανελεύθερος δικτάτορας και ηγέτης του κόμματος Μπάαθ, σαν τον πατέρα του τον οποίο διαδέχθηκε.

Επέλεξαν λοιπόν το γενικά επιτυχημένο, για αυτούς, σενάριο δράσης.

Αναδημιούργησαν τη χειμάζουσα αντιπολίτευση της χώρας, τη «στούμπωσαν» με λεφτά, όπλα και υποσχέσεις και είχαν ένα κατά παραγγελία απελευθερωτικό αγώνα με χαρακτηριστικά «Αραβικής Άνοιξης», που ήταν της μόδας.

Μετά όλα αυτά τα σέρβιραν στα πρόθυμα και δουλικά Μ.Μ.Ε. που ανέλαβαν να τα «κοινωνήσουν» διεθνώς.

Όμως τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμεναν. Από τη μια οι Ρώσοι κατέβασαν στη Μεσόγειο το μισό πυραυλικό στόλο της Μαύρης θάλασσας και από την άλλη η ορμή της κατά παραγγελία Αραβικής Άνοιξης, που θα τα σάρωνε όλα, βάλτωσε, όπως κάθε γκαγκστερική εκστρατεία «εκδημοκρατισμού» που προσπάθησαν να επιβάλουν ανά τον κόσμο.

Το 2018 ο άξιος διάδοχος του Μπαράκ Ομπάμα, ο άλλος «σύντροφος» και «πατριώτης» Ντόναλντ Τράμπ, με πρόσχημα τη χρήση χημικών όπλων από την κυβέρνηση Άσαντ κατά των αντιπάλων του καθεστώτος του, εξαπέλυσε πυραυλική επίθεση κατά της Συρίας, κλιμακώνοντας τον τρόμο στη χώρα αυτή και δημιουργώντας, σε αγαστή συνεργασία με την Τουρκία, τη δεύτερη μεγαλύτερη πηγή ροής προσφύγων για το στραγγάλισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), μετά την «Αραβική Άνοιξη» στη Λιβύη και την ολοκλήρωση της αποστολής της CIA. Βέβαια οι ισχυρισμοί δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ και η πρόταση για έρευνα από εμπειρογνώμονες απορρίφθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες (ΗΠΑ). Αυτό αποκάλυψε, για μια ακόμα φορά, τα προσχηματικά παραμύθια της χώρας αυτής προκειμένου να επέμβει όπου πιστεύει ότι με τις ενέργειές της, θα δημιουργήσει πρόβλημα και ακόμα μια πηγή διαλυτικών τάσεων για την Ε.Ε. Το ότι μέχρι σήμερα μία από τις μεγαλύτερες πληγές, ιδιαιτέρα το Νότου της Ε.Ε. είναι το προσφυγικό, είναι η καλύτερη και πιο αναμφισβήτητη απόδειξη των στόχων των ΗΠΑ, έναντι της «κρυφής» αντιπάλου ανταγωνίστριας και εντέλει εχθρού τους!

Ανάμεσα στους ποικιλοτρόπως ευεργετηθέντες «επαναστάτες» και δημιουργούς προσφυγικών κυμάτων, ήταν και τα καλόπαιδα του μετέπειτα ISIS, που εξοπλίσθηκαν ηλιθίως (;) από τους ίδιους ανθρώπους που είχαν εξοπλίσει και τους Ταλιμπάν του Αφγανιστάν, κάποιες δεκαετίες πίσω, και τα έστρεψαν μετά εναντίον τους! (Τόση απουσία διορατικότητας, τόση ανικανότητα και βλακεία;) Ίσως και όχι καθώς η μεθοδολογία του τρόμου, η δημοσιοποίηση των σφαγών, το κάψιμο ζωντανών ανθρώπων μέσα σε κλουβιά σε δημόσια θέα (αιχμάλωτος πιλότος μαχητικού του Άσαντ), διόγκωνε τον τρόμο και το αφήγημα των ανίκητων τεράτων που εξαπλωνόταν στο Λεβάντε και άρα τη δημιουργία των ασταμάτητων και ορμητικών χειμάρρων των προσφύγων προς την Ευρώπη μέσω του συνεταίρου των ΗΠΑ, Τουρκίας.

Ο τρόμος ως μέσο δεν ήταν δικιά τους πατέντα, ούτε των φίλων που τους εξόπλισαν. Πρώτοι εφάρμοσαν στην περιοχή την κυριαρχία του τρόμου, με τις ίδιες μεθόδους, οι Ασσασίνοι (οι χασισίν, δηλαδή αυτοί που καπνίζουν χασίς) τον 11ο μέχρι τον 13ο αιώνα. Εκτός της ομοιότητας των μεθόδων τους και του ότι το πεδίο δράσης και των δύο συμμοριών συμπίπτει, από τη Συρία μέχρι τη Περσία, υπάρχει και μια ακόμα συνταρακτική ομοιότητα μεταξύ τους.

Η μόνη οργανωμένη στρατιωτική δύναμη που αντιμετώπισε τον ISIS, ήταν οι πεσμεργκά και οι υπόλοιποι Κούρδοι μαχητές, όπως και τότε αυτός που εξαφάνισε για πάντα τους Ασσασίνους ήταν ο Κούρδος Στρατηλάτης Σαλαντίν (Σαλάχ αλ – Ντίν).

Η ιστορία λοιπόν επαναλήφθηκε, όμως αυτή τη φορά σαν αιματοβαμμένη φάρσα για όφελος τρίτων (των ΗΠΑ), και δεν φαινόταν το τέλος της όσο αισιόδοξος και αν ήσουν.

Η αρχή της όμως είναι απολύτως ευδιάκριτη καθώς οι ισχυρισμοί των θλιβερών Κόλιν Πάουελ, Υπουργού Εξωτερικών, και Ντόναλντ Ράμσφελντ, Υπουργού Αμύνης του διεθνούς συνωμότη Τζορτζ Ο. Μπους, για το κυνήγι πυρηνικών μαγισσών στο Ιράκ οδήγησε στον δεύτερο, και διαλυτικό για το Ιράκ, πόλεμο σε μια περιοχή που ήταν γνωστό ότι δρούσε το παρακλάδι της Αλ Κάϊντα, που με τον πόλεμο αυτό γιγαντώθηκε και παρέμενε ως χρυσή εφεδρεία στα σχέδια των υπερατλαντικών «συμμάχων» της Ε.Ε. Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου (2011 και Αραβική Άνοιξη στη Συρία) στα πλαίσια του αγώνα των «ελευθέρων» δυνάμεων κατά του Άσαντ, ανέλαβε ως αρχηγός ο Αλ Μπαγκντάντι (2012), εξοπλίσθηκε από τους Αμερικανούς ως τακτικός στρατός και μετονομάσθηκε σε ISIS. Με τη γιγάντωσή του επέκτεινε, με βάση το σχέδιο, τη δράση του με τελικό στόχο τη Συρία. Αφού το 2013 κατέλαβε τη Φαλούτζα, εν συνεχεία κατέλαβε τη Ράκκα και τη Μοσούλη, εισέβαλε συνεχίζοντας τις σφαγές και στη δυτική Συρία.

Στο χρονικό μεσοδιάστημα λοιπόν μεταξύ 2011 και μέχρι το 2019 το τέρας του ISIS λειτουργεί ως το «μεγάλο έμβολο» που διώχνει από τη Συρία και το Ιράκ εκατομμύρια πρόσφυγες προς την Ε.Ε. καθώς η μεθοδολογία του τρόμου και η δημοσιοποίηση των σφαγών τους πανικοβάλει όσους είναι εκεί και παραλύει και παγώνει το μυαλό όσων παρακολουθούν από μακριά.

Αλώνιζαν λοιπόν οι αιματοβαμμένοι ψυχοπαθείς σε μια περιοχή με το μέγεθος της Νότιας Βαλκανικής και όσοι από εμάς διαθέταμε λίγο μυαλό καταλαβαίναμε ότι η συνέχιση της δράσης τους δεν ήταν παρά παιχνίδι ανοχής από μέρους των Αμερικανών προκειμένου να επιτελέσουν τον σκοπό της ύπαρξής τους. Και εξηγώ με απλή λογική:

Η εγκληματική αυτή οργάνωση είχε 35.000 με 40.000 μαχητές. Μερικοί πιστεύουν ότι έφθασαν μέχρι τις 200.000, αλλά αυτό είναι εξωπραγματικό νούμερο. Όμως, ήταν διασκορπισμένοι σε μια τεράστια έκταση ίση με την απόσταση από την Αθήνα μέχρι το Βουκουρέστι της Ρουμανίας. Επιπλέον, η άνυδρη και σχεδόν επίπεδη ή με ομαλό ανάγλυφο περιοχή στην οποία επιχειρούσαν ήταν ιδανική για ταχύτατες μετακινήσεις. Με αυτά τα δεδομένα, η επιλογή των αεροπορικών βομβαρδισμών ως μόνου μέσου αντιμετώπισης της συμμορίας, έμοιαζε με στρατιωτικό ανέκδοτο. Υπήρχε τέτοια διασπορά των μαχητών της συμμορίας που θα χρειαζόταν χιλιάδες αεροπλάνα και αντίστοιχες έξοδοί τους, προκειμένου να επιτευχθεί ένα στρατηγικό αποτέλεσμα.

Όμως ήταν τόσο απλό. Οι υπαίτιοι αυτού του χάους, δηλαδή οι Αμερικανοί, θα μπορούσαν με ένα ειδικό σώμα 10.000 έως 15.000 ανδρών πλήρως εξοπλισμένο με μαχητικά ελικόπτερα, δορυφόρους και αεροπορική υποστήριξη, αποκόβοντας τους διασκορπισμένους θύλακες του ISIS να τους εξοντώσει μεθοδικά, μέσα σε μερικές εβδομάδες, αποτρέποντας συγχρόνως τις μετακινήσεις ενισχύσεως των θυλάκων αυτών μετατρέποντας το πλεονέκτημά τους, αυτό του διασκορπισμού τους, σε καταστροφικό μειονέκτημα.

Σε μεγάλη κλίμακα αυτό έχει εφαρμοσθεί από τους Κουβανούς το 1977 με 1978 στο πόλεμο της Αιθιοπίας του Μεγκίστου με τη Σομαλία του Σιάντ Μπαρέ, αλλά και παλαιότερα από τον Γκιάπ κατά των Γάλλων στο Τιέν Μπιέν Φου του Βιετνάμ.

Προσπαθώντας οι Αμερικανοί να πείσουν την παγκόσμια κοινή γνώμη, ότι αγωνίζονται για τη εξαφάνιση του ISIS, και από το 2014 την μετονομασία του σε Ισλαμικό Κράτος (Ι.Κ.), άρχισαν απολογούμενοι να ψάχνουν για πρόθυμους συμμάχους, όπως πάντα, αφού ο Μπαράκ Ομπάμα ανακοίνωσε με βαρύγδουπο ύφος πως «ο αγώνας κατά του ISIS θα πάρει καιρό»!

Απέκλεισαν τους Σύριους του Άσαντ, γιατί θα ήταν κόλαφος για αυτούς να ζητήσουν βοήθεια και συνεργασία από αυτούς που ήθελαν να ξεπαστρέψουν.

Απέκλεισαν τους Πέρσες, παρά του ότι είναι Σιίτες και άρα θρησκευτικοί εχθροί του Σουνιτικού ISIS, γιατί ήταν και είναι εγκλωβισμένοι με την ίδια ηλιθιότητα που τους διακρίνει, στο δόγμα ότι οι Πέρσες ανήκουν στα κράτη του «κακού».

Προσπάθησαν να ανασυντάξουν το στρατό του Ιράκ, που με τόση μεθοδικότητα είχαν διαλύσει και που πλέον θύμιζε περισσότερο το «ρεμπέτ ασκέρ» του στρατού του Νοτίου Βιετνάμ παρά μια αξιόμαχη δύναμη.

Κατέληξαν να κάνουν «στρατηγικό τους εταίρο» τις SDF (Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις) και προσπάθησαν να συνεννοηθούν με τη δύστροπη Τουρκία. Όμως, επειδή είναι ημιμαθείς, άργησαν να καταλάβουν γιατί δυστροπούσε η σύμμαχος Τουρκία. Πρώτον δεν είχαν πάρει χαμπάρι ότι οι Τούρκοι έκαναν εμπόριο πετρελαίου, και όχι μόνο, με τον ISIS. Δεύτερον η εγκληματική αυτή οργάνωση κυβερνάται από Σουνίτες, δηλαδή ομόθρησκους της πλειοψηφίας των Τούρκων και της πολιτικής και οικονομικής ελίτ τους. (Κούρδοι και Αλεβίτες είναι μειονότητες στη χώρα)! Τρίτον αυτοί που αντιστάθηκαν έμπρακτα και ένοπλα στον ISIS ήταν οι Κούρδοι, παραδοσιακοί εχθροί και εφιάλτες της Τουρκίας, που δεν ξεχνάει ότι παλεύουν για την ίδρυση δικού τους κράτους όπως προέβλεπε η συνθήκη των Σεβρών του 1920! Ίσως πάλι όλη αυτή η δυστροπία να ήταν προσχηματική και προσχεδιασμένη, αν όχι «κατά παραγγελία» των υπερατλαντικών αφεντάδων.

Η συγκυρία της ολοκλήρωσης του «έργου» του ISIS, σε συνδυασμό με την απληστία, που συνήθως κυριεύει τους εγκληματίες, έσπρωξαν το Ισλαμικό Κράτος στο μεγάλο λάθος να πολιορκήσουν το Κομπάνι που κατείχαν οι Κούρδοι της Συρίας. Η λύση της πολιορκίας του Κομπάνι, μετά από σφοδρούς βομβαρδισμούς, σήμανε την αρχή του τέλους του Ισλαμικού Κράτους. Οι Αμερικανοί σχεδίαζαν πλέον την πυραυλική επίθεση στη Συρία, οι ροές των προσφύγων ήταν ασταμάτητες και άρα τους ήταν πλέον άχρηστοι. Στις 13.11.2017 ο ISIS και το Ισλαμικό Κράτος παρέδωσαν στις SDF και τους Αμερικανούς την πολιορκούμενη, από αυτούς, πρωτεύουσά τους Ράκκα. Όλος ο πλανήτης περίμενε ότι ή θα τους εξόντωναν όλους, όπως είχαν υποσχεθεί, ή θα τους συνελάμβαναν για να περάσουν από δίκες για τα εγκλήματα πολέμου που είχαν κάνει. Τίποτα από τα δύο δεν συνέβη, γιατί τους υπαλλήλους ή τα συνεταιράκιά σου δεν τα εξοντώνεις αλλά φέρεσαι ανάλογα! Με 50 φορτηγά και 13 λεωφορεία, τους επέτρεψαν να αναχωρήσουν, με τις οικογένειές τους, προς άγνωστες κατευθύνσεις και να εξαφανισθούν!!! (Μήπως ακούει η κυρία με το ξασμένο μαλλί που παριστάνει το αρχηγόπουλο στην Ε.Ε., και θέλει ως αφιονισμένη να στείλει στο δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου, κάθε ενήλικα Ρώσο που περπατάει;)

Σήμερα υπάρχουν ενδείξεις ότι έχουν εισχωρήσει με διάφορους τρόπους σε χώρες της Ε.Ε. και μεγάλο μέρος από αυτούς παραμένουν ως χρυσή εφεδρεία των συνεταίρων τους Αμερικανών διασκορπισμένοι στην πάλαι ποτέ «Ευδαίμονα Αραβία». Εξάλλου οι Αμερικανοί έχουν δημιουργήσει και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο τις «χρυσές εφεδρείες της ανωμαλίας». Δες Κόσοβο, Αλβανία και αυτό που με τη βοήθεια του κατά φαντασία υποψήφιου για Nobel, Alexis, ονομάσθηκε Βόρια Μακεδονία…!!!

Το πρόβλημα είναι πάντα πως αυτά που είναι αυτονόητα είναι σχεδόν αδύνατο να γίνουν αποδεκτά από ανθρώπους που είτε τους έχει παραλύσει ο τρόμος της αφέλειάς τους, είτε γιατί η βλακεία τους είναι ακαταμάχητη. Πόσοι από τους «φωτισμένους» ηγέτες της Ε.Ε. βλέπει σήμερα το προσφυγικό ως οικονομική θηλιά και μας κατατρώει σαν οικονομικό και διαλυτικό σαράκι, ως κάτι που μας επεβλήθη, παρά ότι είναι μόνο «ανθρωπιστική κρίση»;