ΑΡΘΡΟ
του Μαργαρίτη Τζίμα
Καθηγητή
Δύο είναι οι εχθροί της πολιτικής και του πολιτισμού: ο λαϊκισμός και ο ελιτισμός έλεγε ο μεγάλος Μάνος Χατζιδάκις.
Στις μέρες μας και όχι μόνο η έξαρση του λαϊκισμού είναι μεγάλη. Πολλοί όμως μπερδεύουν την κοινωνική ευαισθησία με τον λαϊκισμό. Ας πούμε λαϊκισμός είναι να υπόσχεσαι πράγματα που είσαι βέβαιος πως δεν μπορείς να πραγματοποιήσεις προκειμένου να ανέλθεις σε κάποιο δημόσιο αξίωμα. Δεν είναι όμως λαϊκισμός να προτείνεις μέτρα και πολιτικές και να τις εφαρμόζεις που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των συμπολιτών σου. Φυσικά θριαμβεύει ο λαϊκισμός σε εποχές μεγάλης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Πρόκειται για ένα γαϊτανάκι, για ένα λάκκο στον οποίο λίγο ή πολύ πέφτουν σε μεγάλο η μικρό βαθμό όλοι οι πολιτικοί. Το αντίδοτο φυσικά είναι η αλήθεια. Και ο λαός πρέπει να εκπαιδευτεί να ακούει αλήθειες. Και να μην αποφασίζει σύμφωνα με αυτά που ικανοποιούν τα αυτιά του, αλλά σύμφωνα με τη λογική. Ο τόπος μας έχει πληρώσει ακριβό τίμημα του λαϊκισμού. Ας πούμε το «λεφτά υπάρχουν» ή το «Τσοβόλα δώστα όλα» ήταν καθοριστικά για την μετέπειτα πορεία της Πατρίδας μας. Οι ρίζες του λαϊκισμού κατά την ταπεινή άποψη οφείλονται στην αγωνία του πολιτικού να ανέλθει στην εξουσία με κάθε τρόπο και κυρίως οφείλεται στην έλλειψη παιδείας των πολιτικών μας. Η παιδεία και ο λαϊκισμός είναι μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα. Η παιδεία όμως αποκτάται στο σχολείο, στην οικογένεια, στην Εκκλησία, στα πανεπιστήμια. Όταν λοιπόν συνειδητά η εξουσία θέλει να διαλύσει αυτούς τους χώρους της κοινωνίας, τότε είναι αναπόφευκτο να γιγαντωθεί ο λαϊκισμός και να ζούμε φαινόμενα πολιτικής αρένας μέσα στα κοινοβούλια, τα δημοτικά ή περιφερειακά συμβούλια. Φυσικά αργά ή γρήγορα ο λαϊκισμός οδηγεί σε απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών και αφήνει έδαφος σε άλλους μη δημοκρατικούς χώρους να διαφεντεύουν τις κοινωνίες. Τους πολίτες δεν πρέπει να τους ενδιαφέρει η επιβίωση των πολιτικών αλλά να τους ενδιαφέρει η ανάπτυξη πολιτικής που θα ωφελεί το λαό και δεν θα δημιουργεί ανισότητες.
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε είναι αναγκαία η αναγέννηση της πολιτικής αξιοπιστίας και η καταδίκη των λαϊκιστών και του λαϊκισμού.
Τέλος η κοινωνική ευαισθησία δεν είναι λαϊκισμός αλλά αποτελεί μονόδρομο των πολιτικών για την άρση των κοινωνικών ανισοτήτων που υπάρχουν σήμερα.
