ΑΡΘΡΟ
Του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου
- Εδώ είναι κλάψε, γέλασε και σώπα!!!
Για τον Αλέξη Τσίπρα, τον Νίκο Κοτζιά και τους άκριτους θιασώτες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι η καλύτερη συμφωνία που πέτυχαν ποτέ διαπραγματευτές από καταβολής κόσμου!!!
Διαφυλάττει πλήρως την Ιστορία μας και την Πολιτιστική μας κληρονομιά, προασπίζει τα Εθνικά μας Δίκαια στο ακέραιο. Είναι Πατριωτική 100%.
Δεν χαρίσαμε τίποτε. Αντιθέτως πήραμε πίσω, αυτά που άλλες Κυβερνήσεις στο παρελθόν έδωσαν ή άφησαν να χαθούν.
Δίνει τη χαριστική βολή στις αλυτρωτικές βλέψεις των γειτόνων μας, που θα αλλάξουν το Σύνταγμά τους και θα απαλείψουν όλες τις σχετικές αναφορές.
Αφού όμως δεν χαρίσαμε τίποτε, αφού μόνο κέρδη αποκομίσαμε από την εν λόγω συμφωνία, γιατί τότε σύντροφοι στήσανε χορούς και πανηγύρια ο Ζάεφ, ο Δημητρόφ και η παρέα τους;
Από την άλλη ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Ν..Δ συμπλέοντας απολύτως με τη γραμμή Σαμαρά και Άδωνι χαρακτηρίζουν την Κυβέρνηση μειοδοτική, τη συμφωνία προδοτική και όσους την ψηφίσουν ως εθνομηδενιστές και απάτριδες!!!
Τα ίδια όμως λένε και ο Ιβανόφ, Πρόεδρος της ΠΓΔΜ και ο Γκρούεφσκι με το εθνικιστικό τους κόμμα. Έχουν βάλει μαύρες πλερέζες. Καλούν τον κόσμο σε συλλαλητήρια. Καταγγέλλουν τον Ζάεφ ως προδότη και μειοδότη!!!
Πως γίνεται να είναι η συμφωνία προδοτική και μειοδοτική και για την Ελλάδα και για την ΠΓΔΜ; Μόνο οι πατριδοκάπηλοι μπορούν να το εξηγήσουν.
Λες και δεν ήταν η Ν.Δ. του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και του Κώστα Καραμανλή, αλλά και του ιδίου του Αντώνη Σαμαρά (σημ. ως Πρωθυπουργού το 2012), που από το 1995 και εφεξής είχε αποδεχθεί σύνθετη ονομασία με τον όρο «Μακεδονία».
Λες και δεν ήταν η Ντόρα Μπακογιάννη που δημοσία είχε αναφωνήσει αγανακτισμένη: «Ναι όλοι οι άλλοι θα την αποκαλούν «Μακεδονία» και εμείς «Νίτσα» (σημ. από το Μακεδονίτσα)».
Ο Κυριάκος έπεσε στην παγίδα που του έστησε ο Αλέξης. Κατάφερε το έλασσον. Να συσπειρώσει το κόμμα. Δεν απέφυγε όμως το μείζον. Να ακυρώσει δηλαδή δια παντός το κεντρώο, μεταρρυθμιστικό, φιλοευρωπαϊκό ηγετικό του προφίλ. Και ως γνωστό στη χώρα μας η Δεξιά δίχως ψήφους από το Κέντρο δεν παίρνει την Εξουσία.
Δεν είναι όμως και λίγοι στο Κίνημα Αλλαγής που τους τύφλωσε άλλη μια φορά το αντισύριζα μένος τους. Είδαν τα δένδρα και όχι το δάσος. Είδαν αδυναμίες και αρνητικά, που προφανώς υπάρχουν στη συμφωνία. Δεν επικέντρωσαν στο ότι μετά δεκαετίες λύνεται ένα εθνικό μας θέμα.
Η Κεντροαριστερά κινδύνεψε να πέσει και αυτή στην παγίδα. Να διορίσει τον Αλέξη τροχονόμο των τάσεων και των διαφορετικών της προσεγγίσεων στο θέμα. Η ρήξη αποφεύχθηκε τελικά, καθώς επικράτησαν ωριμότερες σκέψεις. Η τελική απόφαση του Κινήματος Αλλαγής προσεγγίζει την ουσία του ζητήματος.
Ο Πρωθυπουργός και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για άλλη μια φορά αντί να επιδιώκουν την ευρύτερη δυνατή συναίνεση, υποδαύλιζαν εσωτερικές διαφωνίες κομμάτων της αντιπολίτευσης. Με διχαστικό και πολωτικό λόγο και κλίμα επιδιώκουν μικροκομματικά οφέλη, παίζοντας ανεπίτρεπτα με ένα εθνικό ζήτημα. Εν μέσω Μουντιάλ και Μακεδονικού πέρασαν «αβρόχοις ποσί» «το μεσοπρόθεσμο», που είναι στην ουσία ένα «4ο μνημόνιο» και μάλιστα δίχως χρηματοδότηση.
Έτσι καλλιεργείται πλέον στην πολιτική ζωή κλίμα πόλωσης και στην κοινωνία ατμόσφαιρα διχασμού, αλλά και σε ένα της τμήμα κλίμα εθνικιστικής υστερίας.
Μέσα σε όλα αυτά μας διαφεύγει ότι η Άγκυρα έχει ήδη κηρύξει τις πρώην γκρίζες ζώνες σε ζώνες τουρκικής κυριαρχίας και πως έχει εξαγγείλει επισήμως ένα προκλητικό πρόγραμμα γεωτρήσεων γύρω από την Κύπρο.
Η αλήθεια όσον αφορά «το Μακεδονικό», όπως είναι προφανές, βρίσκεται κάπου στη μέση. Πρόκειται για μια συμφωνία, ένα συμβιβασμό. Μόνο έτσι θα μπορούσε να λυθεί το ζήτημα αυτό. Είτε σήμερα, είτε μετά άλλα 25 – 30 χρόνια και με δυσμενέστερους για μας όρους.
Το ερώτημα είναι αν αυτός ο συμβιβασμός είναι έντιμος. Και στο ερώτημα αυτό θα πρέπει να απαντήσει καθένας από μας ξεχωριστά και όλοι μαζί ως Κοινωνία.
Ζητούσαμε εξ αρχής σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, erga omnes και αλλαγή Συντάγματος. Τα παίρνουμε και τα τρία με τη συμφωνία αυτή.
Τι δίνουμε; Γιατί προφανώς κάτι δώσαμε. Γι αυτό δέχθηκαν να προβούν στις άνω παραχωρήσεις οι γείτονές μας. Δίνουμε ως όνομα το Βόρεια Μακεδονία. Αυτό το είχαμε αποδεχθεί εδώ και πολλά χρόνια. Δίνουμε επιπλέον γλώσσα και ταυτότητα. Ναι η αλήθεια είναι πως αυτά τα είχαν εν τοις πράγμασι και από πριν. Και τους τα αναγνώριζε η Διεθνής Κοινότητα κατά μόνας. Όχι όμως και στους Διεθνείς Οργανισμούς. Ε τώρα θα τα έχουν και με τη βούλα τη δική μας.
Τώρα παίρνουν το πολυπόθητο εισιτήριο για να μπούνε σε Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ. Ναι η αλήθεια είναι πως δεν μας έπαιρνε για πολύ ακόμη να βάζουμε βέτο στο ζήτημα αυτό.
Όταν η Τουρκία αλωνίζει στα Βαλκάνια και ο μουσουλμανικός φεντεραλισμός εξαπλώνεται επικίνδυνα. Όταν Αλβανία και Βουλγαρία έχουν άλλες βλέψεις και άλλα σχέδια. Όταν η μη λύση οδηγούσε σε παγιωμένες καταστάσεις σε βάρος μας.
Αυτά όμως είναι θεωρητικές ανησυχίες. Επί του πρακτέου. Το όνομα, η ταυτότητα, η γλώσσα και η ιθαγένεια που αποκτούν εφεξής οι γείτονές μας και με τη δική υπογραφή, θα δημιουργεί μελλοντικά ζητήματα αλυτρωτισμού ναι ή όχι; Αυτό είναι το κύριο ερώτημα και το οποίο θα απαντηθεί από την ίδια τη ζωή.
Το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου είναι κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρά το γεγονός ότι στο Βέλγιο υπάρχει περιοχή με την ονομασία «Λουξεμβούργο», ουδέποτε οι δύο χώρες είχαν μεταξύ τους ζητήματα αλυτρωτισμού.
Βεβαίως εμείς δεν βρισκόμαστε ούτε στην Κεντρική ούτε στη Βόρεια Ευρώπη.
ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΒΑΛΚΑΝΙΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΞΕ ΓΕΛΑΣΕ, που λέει και ο ποιητής.
Η γειτονική μας χώρα θα αποκαλείται εφεξής «Βόρεια Μακεδονία». Στη Βουλγαρία υπάρχει η «Μακεδονία του Πιρίν», που επίσης γεωγραφικά είναι Βόρεια Μακεδονία. Θα υπάρχει στο μέλλον θέμα αλυτρωτισμού μεταξύ των δύο χωρών;
Αποκαλούμε την Νότια Αλβανία Βόρεια Ήπειρο και ζούνε εκεί Έλληνες το γένος. Υπάρχει θέμα αλυτρωτισμού από πλευράς μας; Οι παππούδες μου έχουν έλθει από την Ανατολική Θράκη. Σήμερα έχουμε ως χώρα περιοχή Δυτικής Θράκης. Συνεχίζουμε να αποκαλούμε την άλλη Θράκη Ανατολική, την Πόλη Κωνσταντινούπολη. Έχουμε αλυτρωτικές βλέψεις;
Μπορούμε αυτά τα θέματα να τα αντιμετωπίζουμε φοβικά και με όρους παρελθόντος;
Μήπως πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με ανοικτούς ορίζοντες και όρους μέλλοντος;
Διατρέχουμε κινδύνους από μια γειτονική χώρα του 1,5 εκατομμυρίου κατοίκων, που δεν διαθέτει καν αεροπορία, της οποίας η οικονομία εν πολλοίς στηρίζεται σε ελληνικά κεφάλαια και επιχειρήσεις;
Εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στα πλαίσια μιας διαρκώς προωθούμενης ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ο αλυτρωτισμός του Γκρούεφσκι θα φαντάζει ως παραμύθι για τα εγγόνια μας.
Αν βεβαίως επιθυμούμε να ξεφύγουμε από ανορθολογισμούς, φοβικά σύνδρομα και μανίες καταδιώξεως, θα πρέπει να εργαζόμαστε γι αυτό.
Διαφορετικά θα πνιγούμε στον επόμενο παραφρασμένο στίχο:
ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΚΛΑΨΕ, ΓΕΛΑΣΕ ΚΑΙ ΣΩΠΑ!!!
