ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου Δράμας

Εδώ και χρόνια υπάρχει το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας. Όσοι δεν τα είχαν καταφέρει, να μπορούν να σπουδάσουν έστω σε δεύτερο χρόνο. Πρόσφατα προβλέφθηκε δεύτερη ευκαιρία για επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα. Όσοι δεν εξυγιάνθηκαν, να έχουν δυνατότητα και πάλι να αποφύγουν την πτώχευση.

Υπάρχει όμως δεύτερη ευκαιρία για πρώην Π/Θ και πολιτικά κόμματα; Βεβαίως. Στην πολιτική ίσχυε ανέκαθεν. Ο λαός κρίνει. Όλοι έχουν δικαίωμα σε δεύτερη ευκαιρία. Ακόμη κι αν την πρώτη φορά δεν τα κατάφεραν τόσο καλά. Προφανώς λοιπόν την δικαιούται και ο Αλέξης Τσίπρας. Που υπόσχεται καλύτερη από την πρώτη διακυβέρνηση.

Και βεβαίως εμείς οι πολίτες δικαιούμαστε να τον επιλέξουμε και πάλι. Αν κρίνουμε ότι διαθέτει καλύτερη εναλλακτική πρόταση από αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ότι θα κυβερνήσει καλύτερα στη δεύτερη θητεία του. Ότι είναι πλέον πιο έμπειρος. Πως οι προτάσεις του δεν είναι απλά φιλολαϊκές και προοδευτικές. Αλλά και ρεαλιστικές. Και σωτήριες για τη χώρα. Την Κοινωνία. Την Οικονομία.

Ή να αποφασίσουμε τελικά, να μη του δώσουμε αυτή τη δεύτερη ευκαιρία ακόμη. Να κρίνουμε ότι πρέπει να παραμείνει άλλη μια θητεία στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Να ψηθεί κι άλλο. Να ωριμάσει περισσότερο. Σε μας εναπόκειται. Η δική μας ψήφος θα καθορίσει το αποτέλεσμα. Να επιλέξουμε στις επικείμενες εκλογές: ΑΛΛΑΓΗ ή ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

Ο Αλέξης Τσίπρας από τη ΔΕΘ έδωσε στίγματα αυτής της νέας πολιτικής πρότασης. Που περιγράφει την «Προοδευτική διακυβέρνηση». Οι προτάσεις του προφανώς δημιούργησαν αντιδράσεις. Αρνητικές ή θετικές. Πολλοί τις απορρίπτουν a priori και συλλήβδην μόνο και μόνο γιατί προέρχονται από τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Δικαίωμά τους. Άλλοι ενθουσιάστηκαν. Προκρίνουν ως ευλογία και λύτρωση την απαλλαγή από το σημερινό «Μητσοτακικό καθεστώς». Σεβαστή η προσέγγιση τους. Μια τρίτη μερίδα συμπολιτών μας προβληματίζονται. Θέλουν να τις μελετήσουν. Φοβούνται μήπως το νέο σχέδιο διακυβέρνησης είναι λαϊκίστικιο, μη ρεαλιστικό. Δεν έχουν άλλωστε και πολύ άδικο. Έχει καεί η γούνα τους.

Οι Δημοκρατίες έτσι λειτουργούν. Θα υπάρχουν πάντα ένθεν και ένθεν άκριτοι οπαδοί, ιδεοληψίες, φανατισμοί. Θα υπάρχουν όμως πάντα και υποψιασμένοι πολίτες. Που προσπαθούν να παρακολουθούν αντικειμενικά και κριτικά τις πολιτικές εξελίξεις. Αγωνιούν για τον τόπο. Όχι για αρχηγούς και παρατάξεις. Παρακολουθούν πρόσωπα, ανακοινώσεις, προγράμματα. Ψάχνουν τι κρύβεται πίσω από εικόνες και διακηρύξεις.

Και πριν πάρουν τις οριστικές τους αποφάσεις, θέτουν αμείλικτα ερωτήματα: Όπως:

-Έχει ουσιαστικά προβλήματα το ΕΣΥ; Χρειάζεται γενναία ενίσχυση άμεσα; Με προσλήψεις. Με αύξηση μισθών. Με άρση της αναστολής των υγειονομικών. Για να πάψει η αιμορραγία. Μυριάδες γιατροί να φεύγουν στην Εσπερία. Παιδιά που με κόπους και δυσβάσταχτες θυσίες γονείς και Πολιτεία σπουδάσαμε.

-Πάσχει η Δημόσια Παιδεία; Απαιτείται άμεσα χρηματοδότησή της για να διαδραματίσει τον σπουδαίο ρόλο της. Γιατί αφορά το μέλλον της χώρας.

-Έχει κενά η Δικαιοσύνη σε ανθρώπινο δυναμικό, υλικοτεχνική υποδομή; Επείγει η ενίσχυσή της; Γιατί η ταχεία και ορθή απονομή της δεν είναι απλά δείγμα κράτους δικαίου, αλλά και πρόκριμα κοινωνικής ευρυθμίας και οικονομικής ανάπτυξης.

-Έχουν ανάγκη δραστικής προστασίας νοικοκυριά και επιχειρήσεις που πλήττονται βάναυσα και φτωχοποιούνται από την ενεργειακή κρίση; Όχι απλά με επιδόματα – ασπιρίνες. Αλλά με ουσιαστικές παρεμβάσεις στην αγορά. Με πλαφόν στις τιμές. Με φορολόγηση των υπερκερδών την παρόχων ενέργειας.

Αυτά είναι μερικά από όσα έθιξε ο Τσίπρας στην ομιλία του στη ΔΕΘ. Και υπάρχουν Πολίτες που αναρωτιούνται: Γιατί δεν τα κάνει η παρούσα Κυβέρνηση; Διότι απλά δεν υπάρχουν τα αναγκαία κονδύλια; Ή μήπως γιατί έχει και αυτή τις δικές της ιδεοληψίες και εμμονές. Ότι πρέπει να αναπτυχθεί έτι περαιτέρω ο ιδιωτικός τομέας υγείας. Να ενισχυθεί παραπέρα η ιδιωτική εκπαίδευση. Να αφήσουμε την αγορά να αυτορυθμιστεί. Και διερωτώνται οι πολίτες. Δεν είμαστε αταξική κοινωνία. Με αυτές τις επιλογές κάποια συμφέροντα εξυπηρετούνται. Κάποιοι επωφελούνται. Και κάποιοι βλάπτονται.

Οι υποψιασμένοι πολίτες αναρωτιούνται καλόπιστα:

Να δεχθούμε ότι οι πλείστες των παρεμβάσεων και μεταρρυθμίσεων που προτείνει ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης απαιτούν μεγάλα κόστη, που η Κυβέρνηση και όσοι την στηρίζουν ισχυρίζονται ότι δεν διαθέτει το κράτος. Ας γίνουν έστω ορισμένα από αυτά. Έστω σε κάποιο βαθμό. Γιατί δεν υλοποιούνται τουλάχιστον ορισμένες από τις προτάσεις αυτές, όπως ζητούν άλλωστε χρόνια τώρα επιστήμονες, κοινωνία και φορείς, οι οποίες μάλιστα δεν επιφέρουν καν δημοσιονομικό κόστος; Όπως:

-Επιλογή ηγεσίας Δικαιοσύνης μετά από γνώμη του νομικού κόσμου. Για να κοπεί ο ομφάλιος λώρος και η εξάρτηση της από την Εκτελεστική Εξουσία.

-Διορισμός Διοικητή ΕΥΠ με έγκριση από την ΑΑΔΕ και την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής. Για να μη διορίζει ο εκάστοτε Π/Θ τον «κηπουρό του».

-Διορισμός Διοίκησης στην ΕΡΤ και το ΑΠΕ από τη διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής. Γιατί η Δημόσια Τηλεόραση είναι δημόσιο αγαθό και όχι τσιφλίκι της κάθε Κυβέρνησης.

-Επιβολή πλαφόν στις τιμές ενέργειας. Φορολόγηση των υπερκερδών των παρόχων. Που είναι αδικαιολόγητα. Και συνιστούν αισχροκέρδεια. Για να βρεθούν χρήματα. Να στηριχθούν πολίτες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Αυτός ο πολίτης απευθύνει τόσο στον Π/Θ όσο και στον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης τη γνωστή ατάκα του Ρόμπερτ Ντε Νίρο κάνοντας και τη χαρακτηριστική του κίνηση του (βλέπε στη γνωστή ταινία όπου πρωταγωνιστούσε, αλλά και στο μήνυμά του με την έναρξη της πανδημίας για να μείνουμε σπίτι και ασφαλείς… αγγίζει με τα δύο δάχτυλα τα μάτια του και ακολούθως στρέφει τα δάχτυλα προς τους συνομιλητές του):

ΣΑΣ ΒΛΕΠΩ!

Παρακολουθώ κάθε σας κίνηση, κάθε σας λέξη. Ψυχανεμίζομαι κάθε σας σκέψη.

Να με έχετε κατά νου. Εγώ θα καθορίσω το εκλογικό αποτέλεσμα. Όχι οι οπαδοί σας.

ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ!!!

Υ.Γ. Και κάτι τελευταίο. Μέχρι την ώρα εκείνη δεν θα ξέρετε τι θα ψηφίσω. Ακόμη κι αν με παρακολουθείτε με την ΕΥΠ ή το PREDATOR…