ΑΡΘΡΟ
του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου Δράμας
Με αφορμή την κηδεία του τέως Βασιλιά Κωνσταντίνου λίγο έλειψε να οδηγηθούμε σε νέο διχασμό.
Ξιφούλκησαν οπαδοί και αντίπαλοι. Βασιλόφρονες και Φιλελεύθεροι. Αριστεροί και Δεξιοί. Βρέθηκε στο στόχαστρο η Κυβέρνηση. Κατηγορήθηκε για μικροψυχία. Για αριστεροφοβία. Για έλλειψη πατριωτισμού.
Από τη μια πλευρά ακραιφνείς βασιλικοί και χουντικοί. Αλλά και όσοι μοναρχοφιλελεύθεροι και χουντοφιλελεύθεροι στεγάζονται από χρόνια σε άλλα κόμματα και ιδίως στη Ν.Δ. Από κοντά και όσοι διακατέχονται από μένος για την Αριστερά. Ομνύουν πολλοί από αυτούς στη Δημοκρατία. Στην ουσία όμως θεωρούν τους πολιτικούς συλλήβδην διεφθαρμένους. Αποστρέφονται το Λαό. Θεωρούν ίσως ιδανικότερο πολίτευμα την Μοναρχία ελέω Θεού. Όχι τη Βασιλευόμενη Δημοκρατία της Μεγάλης Βρετανίας και της Σουηδίας. Και εκεί κυβερνούν οι Πολιτικοί.
Ζητούσαν να τελεστεί η ταφή Δημοσία Δαπάνη. Να τιμηθεί ο τέως ως Αρχηγός Κράτους. Να εκπροσωπηθεί η Κυβέρνηση σε ανώτατο επίπεδο. Παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι το πολιτειακό έχει λυθεί εδώ και 50 χρόνια. Ότι στη χώρα μας δεν ευδοκίμησε η ξενόφερτη Μοναρχία. Ότι η Ιστορία έχει καταγράψει μελανές σελίδες για τον εκλιπόντα. Ότι τυχόν τελετή δημοσία δαπάνη πολύ πιθανόν να δημιουργούσε εντάσεις. Να προκαλούσε αντιδράσεις, διαδηλώσεις, συγκρούσεις. Να επέφερε το διασυρμό της χώρας διεθνώς.
Από την άλλη πλευρά πούροι αριστεροί. Όσοι παραμυθιάζονται πως μόνο αυτοί είναι δημοκράτες. Πως εκφράζουν αυθεντικά το λαϊκό αίσθημα. Που θα ήθελαν όχι μόνο να καταργηθεί το 74 η Βασιλεία. Αλλά ενδεχομένως και να εκτελεστεί η Βασιλική οικογένεια.
Ζητούσαν να μη ταφεί στο Τατόι δίπλα στους οικείους του. Ει δυνατόν να μη ταφεί καν σε Ελληνική γη. Γιατί δεν ήταν Έλληνας. Κι ας γεννήθηκε κι ας έζησε στη χώρα μας. Κι ας μετείχε της Ελληνικής παιδείας. Να μην εκπροσωπηθεί η Ελληνική Κυβέρνηση. Να μην αποκαλείται καν τέως. Κι ας ήταν για χρόνια Ανώτατος Άρχοντας. Παραγνωρίζοντας ότι στην κηδεία θα παραβρεθούν συγγενείς του από βασιλικές οικογένειες της Ευρώπης. Ότι τα διεθνή Μ.Μ.Ε. θα καταγράφουν. Πως σε μια τέτοια περίπτωση θα ρεζιλευόμασταν διεθνώς.
Στο ενδιάμεσο βρέθηκαν ψύχραιμοι από όλο το φάσμα του συνταγματικού τόξου. Δεν αγνοούσαν πως η Βασιλεία και ο ίδιος ο εκλιπών επέσυραν δεινά στον τόπο και το Λαό. Δήλωναν όμως πως το πολιτειακό έχει λυθεί τελεσίδικα και αμετάκλητα από χρόνια. Πως υπάρχει και η ανθρωπιστική πλευρά του ζητήματος. Πως η Δημοκρατία 50 χρόνια μετά δεν μπορεί να εκδικείται. Πως είναι αδιανόητο και παράλογο όχι μόνο από ανθρωπιστική, αλλά και από πολιτική άποψη να αρνηθούμε την ταφή του εκλιπόντος στο Τατόι. Πως δεν διανοείται να μη υπάρχει στην τελετή Κυβερνητική εκπροσώπηση.
Το ζήτημα δεν ήταν προφανώς μονοσήμαντο και απλό. Ήταν σύνθετο και πολύπλευρο. Έχει ιστορική και πολιτική διάσταση. Αλλά και ανθρωπιστική. Σε καμία περίπτωση όμως δεν ήταν άλυτο. Ούτε καν δυσεπίλυτο.
Μπορεί να μην είμαστε Δυτική Ευρώπη, όπου θα επέλυαν και δίχως αντιδράσεις παρόμοιο ζήτημα. Μπορεί να είμαστε επιρρεπείς σε πάθη και μίση. Αλλά δεν παύουμε να είμαστε Ευρωπαϊκή και πολιτισμένη χώρα.
Το τελευταίο που θα θέλαμε να επισυμβεί σε αυτή τη συγκυρία θα ήταν να αναζωπυρωθεί η διαμάχη μεταξύ φιλοβασιλικών/συμπαθούντων και βενιζελικών/ δημοκρατικών/συνοδοιπόρων. Δεν υπήρχαν οι αιτίες. Δεν θα έπρεπε να δοθεί η αφορμή. Θα γινόμασταν καταγέλαστοι.
Η αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Κ.Κ.Ε.) λόγω ιστορικής διαδρομής και ιδεολογίας δικαίως προέταξαν τις μελανές σελίδες της Βασιλείας και του εκλιπόντος.
Η υπεύθυνη όμως Κυβέρνηση και ορθά αποφάσισε:
-Να μη τελεστεί βεβαίως δημοσία δαπάνη η κηδεία
-Να ταφεί ο τέως στο Τατόι δίπλα στους οικείους του
-Να εκπροσωπηθεί η Κυβέρνηση όχι σε ανώτατο/ανώτερο επίπεδο (Πρωθυπουργός, Αντιπρόεδρος, Πρώτος τη τάξει Υπουργός, Πρόεδρος Βουλής), αλλά από την Υπουργό Πολιτισμού κ. Μενδώνη, για να δείξει πως πρόκειται για ζήτημα ανθρωπισμού και πολιτισμού
Κι ας στενοχώρησε ακραιφνείς «Δημοκράτες» για δήθεν φιλοβασιλική στάση.
Κι ας δέχθηκε φίλια πυρά για δήθεν ομηρία της από την Αριστερά και τους προοδευτικούς.
