Κακόβουλο – επιλήψιμο – κατακριτέο

ΑΡΘΡΟ

Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου

Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.

Δεν λέμε κακόβουλο αυτόν που λέει αυτό που όλοι αντιλαμβάνονται όμοια, που είναι η πραγματικότητα. Κακόβουλος δεν είναι αυτός που λέει κάτι παρατηρήσιμο από πολλά άτομα.

Δεν παραποιείς λέγοντας αυτό το γεγονός που έχει λάβει «χώρα» κι έχει γίνει σε κοινή «θέα». Είναι μια παρατήρηση με τα «μάτια» πολλών, το είδαν πολλοί. Άρα καμία υποβάθμιση των γεγονότων που «μιλούν» από μόνα τους. Κατανοητό μόνο αν υπάρχει σωματική ή υπηρεσιακή ανάγκη (αυτές οι λέξεις υπάρχουν στο λεξικό, καμία άλλη). Τον λύκο τον βλέπουμε, την πατημασιά ψάχνουμε…

Ναι, είναι επιλήψιμο όταν δίνεις δια λόγου ή έργου αφορμή για μομφή. Ναι, είναι κατακριτέο αυτό που κάνει κάποιος εις βάρος της κοινωνίας. Άλλωστε, όταν θέλεις να λογοδοτήσεις, σημαίνει πως απολογείσαι για απαράδεκτες πράξεις σου. Και το να είσαι προσεκτικός, δηλαδή να προσέχεις, δείχνει αυτόν που ενεργεί με προφυλάξεις, ώστε να μην τον πάρουν μυρωδιά για κάτι μη σωστό που κάνει. Φτάνει η ευθιξία; Φτάνει αλήθεια μια συγγνώμη;

Αν η ευθιξία ωριμάσει, γίνεται κοροϊδία (Παντελίδης Πετ.). Δεν έφταιγε ο ίδιος, τόσος ήτανε (τραγούδι). Τα γεγονότα καλέ μου Σάντσο λένε αλήθειες! (Ισπανός συγγραφέας).