ΑΡΘΡΟ

Του Μαργαρίτη Τζίμα

Πρώην Υπουργού

 

 

Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς στόχο στη ζωή του. Δεν υπάρχουν αποτυχημένοι στη ζωή, αλλά άνθρωποι που δεν τους ήρθαν βολικά τα πράγματα για να πετύχουν το στόχο τους. Και φυσικά για να κρίνουμε κάποιον πρέπει να εξετάζουμε και τις συνθήκες, τα εφόδια που είχε αυτός την κατάλληλη ώρα.

Σε ένα περιβάλλον αναξιοκρατίας που δεν επικρατεί η ισοπολιτεία και ισονομία, δεν μπορείς να ζητάς ευθύνες από έναν άνθρωπο γιατί δεν πέτυχε στη ζωή του. Συνήθως οι ευρισκόμενοι κοντά στην εξουσία εμφανίζονται ως οι πετυχημένοι και τα «υποδείγματα». Όμως δεν είναι έτσι. Τι συνθήκες οικογενειακές, κοινωνικές, περιβαλλοντικές έχει ο καθένας στη ζωή του;

Γι’ αυτό και ο ρόλος της εξουσίας, του κράτους είναι σημαντικός. Να δημιουργεί πλαίσιο ίσων ευκαιριών για όλους. Και για τον κάτοικο των αστικών κέντρων, αλλά και των απομακρυσμένων περιοχών. Εκεί κρίνεται η επιτυχία μιας κυβέρνησης. Στην άρση των κοινωνικών αποκλεισμών και ανισοτήτων μεταξύ των πολιτών. Να μπορεί ένας κάτοικος της Δράμας να κάνει μια μαγνητική τομογραφία στο δημόσιο νοσοκομείο. Να έχει κοντά του ένα εξοπλισμένο δημόσιο παιδιατρικό νοσοκομείο.

Αλλά ακόμη εμείς εδώ είμαστε στο σημείο να κάνουμε συσσίτια γιατί δυστυχώς υπάρχουν συμπολίτες μας που δεν έχουν να φάνε. Από την άλλη βλέπεις και τη σπατάλη της εξουσίας διαχρονικά. Γιατί σε μια χώρα με τόσους δημόσιους υπαλλήλους που πληρώνονται ούτως ή άλλως να χρειάζεται οι Υπουργοί και οι Γραμματείς να προσλαμβάνουν τόσους μετακλητούς υπαλλήλους;

Φυσικά η ανισότητα είναι παγκόσμιο φαινόμενο και η κυρία αιτία λαϊκών αντιδράσεων εναντίον της κάθε εξουσίας. Η κοστολόγηση των βασικών αναγκών επιβίωσης ενός ανθρώπου δεν είναι θέμα σοσιαλισμού ή φιλελευθερισμού. Είναι βασική υποχρέωση του κράτους και κυρίως η λήψη των αναγκαίων μέτρων για την ικανοποίησή τους. Δηλαδή τι ενωμένη Ευρώπη είναι αυτή με διαφορετικούς μισθούς, διαφορετικούς φορολογικούς συντελεστές, διαφορετικά συστήματα υγείας και παιδείας.

Όλοι λένε πως ο στόχος της εξουσίας είναι η ευτυχία των λαών. Όμως αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Και οι πολιτικοί εκμεταλλεύονται αυτή την ανέχεια του λαού. Του τάζουν προεκλογικά, αναβιώνουν οι λαϊκιστές, αλλά τελικά ο λαός εξακολουθεί να ζει το δράμα του.

Κανένας δεν είναι ισόβιος πολιτικός γι’ αυτό ας αφήσει κάτι στο διάβα του. Ο πολίτης να αισθανθεί θετικά το πέρασμα της κάθε κυβέρνησης. Να μην τη θεωρεί δυνάστη του. Πλειστηριασμοί, κόψιμο ρεύματος, κατάσχεση μισθών, συντάξεων, μπλοκάρισμα λογαριασμών και όλα αυτά τα υφίσταται ο απλός φτωχός μισθοσυντήρητος λαός. Πώς θα σπουδάσει το παιδί του; Σε τι περιβάλλον μεγαλώνει η σημερινή γενιά; Πού να μείνει όρεξη για δημιουργία;.

Ας γνωρίζουν οι έχοντες την εξουσία τοπική και κεντρική πως είναι διάκονοι του λαού και τίποτε περισσότερο. Δεν υπερτερούν γιατί έχουν πολυτελή αυτοκίνητα. Ο λαός θέλει άμεσα αποτέλεσμα στη ζωή του. Την ευτυχία και το χαμόγελο επιζητά. Την οικονομική ευημερία θέλει.

Ευτυχώς που βρίσκει την πνευματική ελευθερία και λύτρωση στην Πίστη του στην Ορθοδοξία μας.