ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Το ‘πε ο Κολοκοτρώνης σε ένα από τα παλικάριά του, που αργούσε να ‘ρθει σε καρτέρι που είχαν σε Αρβανίτες. Το παλικάρι αυτό ήταν ένας παπάς που είχε παρατήσει τα τελετουργικά του καθήκοντα για τον αγώνα του Έθνους. Ήρθε τρέχοντας, αργοπορημένος και είπε: Είδα τη χήρα του Θανάση να ζευγαρώνει το χωράφι της, αλλά δεν τα κατάφερνε με τα ζώα. Τότε τη βοήθησα. Και του ‘πε ο Κολοκοτρώνης την έκφραση ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς…
Την είπε και ο κ. Μητσοτάκης σε απάντηση στην Εκκλησία που αντιδρούσε στη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης για το νομοσχέδιο του γάμου των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Ήθελε να πει ο καθένας στο «πόστο» του, όποιος δεν συμφωνεί, αποχωρεί.
Η Εκκλησία διεκδικεί και καταφέρνει κατά κανόνα να επιβάλλει την παρουσία της, ως εν δυνάμει πολιτική δύναμη (αφού έχει πολλές ψήφους από τη Δεξιά) παρεμβαίνει και επηρεάζει καθοριστικά τη λήψη αποφάσεων, όταν δεν επιλέγει απλώς να τις αγνοήσει (Δώρα Αντωνίου).
Συναντήσεις πολιτικών με ιερείς και δημοσιογράφους γίνονται τακτικά. Δεν πρόκειται για εκδήλωση πίστης. Όποιος πιστεύει κάνεις ιδιωτικές συναντήσεις χωρίς δημοσιογράφους (efsyn).
13/2/1987. Ο Αντώνης Τρίτσης επεδίωξε η μοναστηριακή περιουσία να περάσει στην κατοχή της πολιτείας με λαϊκή συμμετοχή στη λειτουργία της. Αλλά νίκησαν οι Μητροπολίτες αφού δεν έγινε αυτό και ο ίδιος παραιτήθηκε.
Η Εκκλησία επεδίωξε την προστασία της πολιτικής εξουσίας και επιδιώκει με αποφασιστικά βήματα να απομακρυνθεί από το κράτος. Η Εκκλησία είναι μαγαζί γωνία, είπε ο Σεραφείμ στον Παπανδρέου.
Οπότε εγώ αν ήμουν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, θα έκανα οπωσδήποτε –με τον αμύθητο πλούτο που έχει η Εκκλησία- τον διαχωρισμό από το κράτος.
