Η Παιδεία θέλει αρετή και τόλμη (Μέρος Α’)

ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

• Παιδεία «προς την διάνοιαν και προς το της ψυχής ήθος» (Αριστοτέλης)

Και αυτός ο δρόμος της κατρακύλας της δήθεν δημόσιας Παιδείας που χρειάζεται πάντοτε το Δεκανίκι της παραπαιδείας, και η ακριβή παραπαιδεία είναι συμπλήρωμα της δωρεάν λειψής παιδείας. η οποία στρέφει 100% τον νέο προς μάθηση στον δρόμο της ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΚΤΕΧΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ την οποία πιπιλίζουν και παπαγαλίζουν (με ανοικτό το στόμα, χάσκακες) πολιτικοί, δάσκαλοι και μαθητές, στοιχεία αυτής της μορφής παιδείας είναι;

ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.

ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Και η κατρακύλα τελειωμό δεν έχει.

Ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα, από την Α’ δημοτικού έως και την Γ’ λυκείου, είναι δομημένο επάνω στις πανελλήνιες εξετάσεις.

Και πρώτα απ’ όλα τι εννοούμε λέγοντας παιδεία; Την πληροφορία; Την τεχνική; Το δίπλωμα εξειδίκευσης που εξασφαλίζει γάμο; Τις ακριβές γκόμενες; Τα ακριβά αυτοκίνητα και ακίνητα; Παιδεία που αποβλέπει στην απόκτηση χρημάτων ή δύναμης ή άσοφης παρουσίας, χωρίς νου και δικαιοσύνη, με πληρωμή την πλήρη υποταγή του εξασφαλισθέντος ή την πνευματική και ψυχική διάπλαση ενός ελεύθερου ανθρώπου, με τεχνική αναθεώρησης κι ονειρικής δομής, με αγωνία απελευθέρωσης και με διαθέσεις μιας ιπτάμενης φυγής προς τ’ άστρα; Δεν είναι παιδεία αυτό, αλλά ευνουχισμός μιας και μόρφωση, γνώση, σημαίνει καλλιέργεια πνεύματος και ψυχής που σιγά σιγά θα αντικατοπτρίσουν ένα νέο ερχόμενο κοινωνό άνθρωπο που με τις άξιες της Παιδείας και της από την οικία του πατρογονικές καταβολές θα βγει υγιής για να προσφέρει και αυτός με την σειρά του το νόστιμο της γνώσης και την ισορροπία ψυχικής και εξισορροπημένης παρουσίας.

Η παρούσα κατάσταση της Παιδείας δεν είναι μια ατυχής δυσλειτουργία της κοινωνίας. Είναι στοχευόμενη επίθεση κατά του ανθρωπιστικού ιδεώδους, η οποία προβάλλεται και επιβάλλεται ως αναγκαία συνθήκη για την ύπαρξη μιας σύγχρονης (μοντέρνας) νεοφιλελεύθερης κοινωνίας. Που χρειάζεται πολύ άχρηστη μαζί ως πρώτη υλη για να εξυπηρετεί και να κινεί το άθλιο σύστημα των απανταχού όπου οι λαομπαίχτες πολιτικατζήδες, διαπλεκόμενοι μαζί με τους εμπόρους του χρήματος, αντλώντας δύναμη και εξουσία η μια φάρα από την άλλη.

Τα προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος δεν λένε να… σταματήσουν. Η Ελλάδα θέλει ακόμα δρόμο για να διαμορφώσει ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα και να δημιουργήσει τα κίνητρα ώστε οι νέοι επιστήμονες να μείνουν εδώ και να μην υποχρεωθούν να φύγουν στο εξωτερικό για να εργαστούν.

Το εκπαιδευτικό σύστημα χρειάζεται αλλαγές για να γίνει ελκυστικό.

Η παιδεία κατάντησε κενή, εξωτερικευμένη παιδεία, σύρριζα, αποκομμένη από τις ρίζες εκείνης της παιδείας: «που από την παιδική ηλικία οδηγεί τον άνθρωπο στην αρετή και του προκαλεί τον έρωτα να γίνει ένας τέλειος πολίτης που ξέρει να κυβερνά και να κυβερνιέται με δικαιοσύνη.

Την προς αρετήν εκ παίδων παιδείαν, ποιούσαν επιθυμητήν τε και εραστήν του πολίτην γενέσθαι τέλεον, άρχειν τε και άρχεσθαι επιστάμενον μετά δίκης» (Πλάτων).

Αντί κάθε Υπουργός Παιδείας να εφαρμόζει τη δική του εκπαιδευτική μεταρρύθμιση για να έρθει ο επόμενος και να την ανατρέπει, επιβάλλεται η διαμόρφωση μιας «κοινής βάσης», μιας «συμφωνίας» για την εκπαίδευση με βάση το τι γίνεται στον σύγχρονο κόσμο και πάνω σε αυτήν να γίνονται βελτιώσεις. Με στόχο ένα εκπαιδευτικό σύστημα με εξωστρέφεια, καταρτισμένο προσωπικό που να επιμορφώνεται συνεχώς καθώς η γνώση δεν τελειώνει ποτέ, σύγχρονα σχολικά κτήρια που να εμπνέουν τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς.

Την εις χρήματα τείνουσαν ή τινά προς ισχύν, ή και προς άλλην τινά σοφίαν άνευ νου και δίκης, βάναυσόν τ’ είναι και ανελεύθερον και ουκ αξίαν το παράπαν παιδείαν καλείσθαι» (Πλάτων). Παιδεία που αποβλέπει στην απόκτηση χρημάτων ή δύναμης ή σοφίας χωρίς νου και δικαιοσύνη, θα πρέπει να την θεωρούμε ανελεύθερη και βάναυση – και καθόλου άξια να καλείται παιδεία (Πλάτων).

Αυτού του είδους η Παιδεία, αποτελεί ΣΚΟΠΙΜΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, της οποίας η αποπνευμάτωση και η φτώχεια δεν επιτρέπει την εμβάθυνση, πέρα από το προφανές και απατηλό.

Πάσχουμε από κρίση ποιότητας της γλώσσας, ως προς τα ελληνικά που γράφουμε και μιλούμε. Κρίση ποιότητας της εκπαίδευσης. Στα σχολεία μας παρατηρείται μια στασιμότητα, μια δειλία και συχνά οι αποφάσεις λαμβάνονται από απαίδευτους. Και δεν εννοώ ανθρώπους που δεν εκπληρώνουν τα τυπικά προσόντα αλλά ακαλλιέργητους σε σχέση με τον πολιτισμό, τις αξίες και τις αρχές της εκπαίδευσης. Και τέλος, πάσχουμε από κρίση της γενικότερης παιδείας διότι έχουμε γίνει δέσμιοι και εξαρτημένοι από το διαδίκτυο, την τηλεόραση και το κινητό τηλέφωνο.

Με τις συντομογραφίες ή τα greeklish έχουμε οδηγηθεί σ’ έναν κατατεμαχισμένο λόγο. Πασχίζουμε για συντομία και βιασύνη λες κι έχουμε εχθρό τον χρόνο, ειδικά σε μια λειτουργία όπως η επικοινωνία που αφορά συνάντηση ανθρώπου με άνθρωπο. Κι εμείς όλο αυτό το ευτελίζουμε σ’ έναν συγκεκομμένο τύπο λόγου που αγγίζει την κατάχρηση της ανθρώπινης επικοινωνίας. Ο βασικός κίνδυνος είναι η αποξένωση από την «εικόνα» της λέξης. Μια έλλειψη πληροφοριών που παρέχει η φωτογραφία της λέξης με τη σημασία και την προέλευσή της, αλλά και την οικογένεια στην οποία ανήκει.

Δεν μορφώνουμε υπεύθυνους, σκεπτόμενους, καλλιεργημένους κι ευαίσθητους πολίτες. Φορτώσαμε το σχολείο με όγκους αμάσητων κι αχώνευτων πληροφοριών, οι οποίοι ποτέ δεν γίνονται χρήσιμοι κι αξιοποιήσιμοι για βαθύτερη γνώση.

Υπηρετούν την στρέβλωση της ελληνικής εκπαίδευσης, η οποία αποτυπώνεται πλήρως με την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Η γλωσσική αναπηρία των 500, το πολύ, «χρήσιμων» λέξεων και οι «ιντερνετικές» συντομογραφίες, στενεύουν τον πνευματικό ορίζοντα και τον κόσμο των ανθρώπων.

Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ, φωνάζει ο Βιτγκενστάιν.

Και όσο φτωχαίνει η γλώσσα τόσο φτωχαίνει και ο κόσμος των αφασικών ανθρώπων, που έντεχνα κατασκευάζει η νεοφιλελεύθερη παιδεία, για να μπορεί να τους χειρίζεται, πνευματικά ευνουχισμένους.

Η μετανεωτερική, νεοφιλελεύθερη αντίληψη για την παιδεία και την κοινωνία ΕΚΤΡΕΦΕΙ ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΦΙΛΟΤΟΜΑΡΙΣΜΟΥ: «ΝΑ ΠΕΡΝΑΩ ΚΑΛΑ ΕΓΩ». ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΗΝ ΩΦΕΛΙΜΙΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ: «ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΜΕ ΣΥΜΦΕΡΕΙ»

Η ελληνική οικογένεια έχει την αντίληψη ότι αν το παιδί μπει στο πανεπιστήμιο πετυχαίνει την απόλυτη καταξίωση. Πρόκειται για ένα χονδροειδέστατο λάθος. Μια παρεξηγημένη έννοια της παιδείας και αποπροσανατολισμένης εκπαίδευσης. Η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει ακυρώσει την παιδευτική λειτουργία του λυκείου, το οποίο σου παρέχει τη γενική μόρφωση.

Στην καλύτερη ηλικία των 15 με 18 ετών έχουμε βάλει τα παιδιά στο λούκι της εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση. Μόνο το φροντιστήριο έχει αξία γι’ αυτούς, οδηγώντας στην αχρήστευση του σχολείου και στην υποβάθμιση των δασκάλων. Και τι επιτυγχάνουμε τελικά; Να φεύγουν τα παιδιά από τα σχολεία χωρίς να θυμούνται απολύτως τίποτα.

Με το κόκαλο της «ελεύθερης» πληροφόρησης, που γλείφουν οι ανίδεοι και οι ιντερνετοκέφαλοι, που νομίζουν πως ζουν ως κυβερνοργανισμοί (cyborgs) στο κυβερνοσύμπαν (cyberspace), ενώ είναι αποκλεισμένοι στους εαυτούς των και στην επίπεδη οθόνη τους, ζώντας με την αυταπάτη της συμμετοχής στο κοινωνικό γίγνεσθαι, και οι αφελέστεροι, στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Στην πραγματικότητα, λόγω της καταναγκαστικής λειτουργίας της εικόνας και του εκφυλισμού της κριτικής σκέψης, αποδέχονται τα συμβαίνοντα, ερήμην αυτών, πλανώμενοι ότι τα έμαθαν όλα, με ένα κλικ του «ποντικιού» τους.

Και οι άνθρωποι, πλέον, αποξενώνονται, περιθωριοποιούνται.

ΜΙΣΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ, ΜΙΣΑ ΜΥΑΛΑ, ΜΙΣΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Απουσιάζει η ζώνη πολιτισμού από την εκπαίδευση. Οι μαθητές θα έπρεπε να έρχονται σε επαφή από μικρή ηλικία με τον κινηματογράφο, τα εικαστικά, τη λογοτεχνία και τη μουσική. Θα έπρεπε να προετοιμάζουμε από το σχολείο τους αυριανούς θεατές, ακροατές και αναγνώστες. Ακόμη κι ο αθλητισμός πάσχει στα ελληνικά σχολεία.

Η τεχνολογία, πρέπει κι αυτή να αμφισβητηθεί, να εξετασθεί, δηλαδή, κριτικά.

Να καθοριστεί από τις ανθρώπινες ανάγκες και όχι να τις καθορίζει.

Μόνο η ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΟΧΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, την επικράτηση του ορθού λόγου και της ανθρωπιάς στις μεταξύ των ανθρώπων σχέσεις.

Διασφαλίζει την ανθρώπινη υπόσταση και το ανθρώπινο πρόσωπο, που έχουν εξευτελιστεί στις μέρες μας.

Δες την καθημερινότητα στα σχολεία, δες τουαλέτες σχολειών όπου έχουν καταστεί άνδρο καπνομαχουντων, παπαγάλων, δες εικόνες ντροπής από την προσέλευση όχι μαθητών στο σχολείο άλλα συρφετό τρεμάμενων και βαριεστημένων δίχως κανένα ενδιαφέρων μαζομάτων, δες την έξω από την πόρτα σχολείου συνάθροιση καπνιζόντων μαθητών και οι νέο διδάσκαλοι – καθηγητάδες να σου πιπιλίζουν το αξίωμα ότι ΑΛΛΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΑ, ΑΛΛΑΞΑΝ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ και η μ…κια πάει σύννεφο, όπως και τα μεταξωτά βρακιά (σ.σ. της Παιδείας) επιδέξιο κ…λο θένε (λαϊκή παροιμία).

Οι άνθρωποι δεν είναι κακοί εκ φύσεως. Στερημένοι ανθρωπιστικής παιδείας είναι.

Ασφαλώς και η ελληνική νεολαία θα είχε κάθε λόγο να επαναστατήσει αλλά λόγω πνευματικής λευχαιμίας δεν ξέρει πως και γιατί να επαναστατήσει. Κι όταν μια μερίδα νεαρών διεγείρεται και εξεγείρεται, επαναστατεί με λάθος τρόπο, για λάθος σκοπό και πετυχαίνει λάθος πράγματα. Ουσιαστικά δεν κάνει επανάσταση, κάνει αντεπανάσταση. Εδραιώνει ακόμη περισσότερο αυτούς που κανονικά θα έπρεπε να ανατρέψει.

(συνεχίζεται…)