ΑΡΘΡΟ

Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου

Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.

Στις μέρες μας παρατηρείται μια άγρια ταξικότητα του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Οι μαθητές των δημοσίων σχολών περιμένουν με τις ώρες στα κομπιούτερ –όσοι έχουν βέβαια- και χωρίς δωρεάν σύνδεση στο διαδίκτυο. Όμως στα ιδιωτικά σχολεία με το ανάλογο αντίτιμο δεν φαίνεται να έχουν προβλήματα, αφού δουλεύουν σε άλλες εφαρμογές με λιγότερη «κίνηση», αλλά με άδεια από το Υπουργείο Παιδείας να χρησιμοποιούν την ίδια «πλατφόρμα».

Έτσι βλέπουμε φίλους «κολλητούς» που είναι στο ο ένας στο δημόσιο Πανεπιστήμιο και ταλαιπωρείται, ενώ ο άλλος που είναι σε ιδιωτική Σχολή να μην έχει πρόβλημα. Φανταστείτε τα συναισθήματα αυτών των παιδιών! Θα γίνουν εχθροί; Όταν μάλιστα από τη Ν.Δ. ο πρώην Υπουργός Παιδείας κ. Στυλιανίδης είπε: «άλλο ένα παράδειγμα της δύναμης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας!». Δηλαδή τα παιδιά των πλουσίων θα σπουδάζουν, ενώ των φτωχών όχι.

Τεράστιες λοιπόν οι κοινωνικές και μορφωτικές ανισότητες. Η κατάσταση αυτή αφορά το 94% των μαθητών που φοιτούν στα δημόσια σχολεία. Να σταματήσει η Κυβέρνηση να παίζει με τη μόρφωση των μαθητών (Κ.Κ.Ε.). Τι υποκρισία! Όταν έλεγε η Κυβέρνηση ότι οι κινητοποιήσεις –που πριν λίγο καιρό έκαναν οι μαθητές των δημόσιων σχολείων- πλήττουν τα παιδιά των φτωχών λαϊκών οικογενειών!

Δύσκολα οι μαθητές να παρακολουθήσουν τη σύγχρονη και ασύγχρονη ταχύτητα του διαδικτύου κι έτσι στην παιδεία εργαλειοποιείται μια προσπάθεια ιδιωτικοποίησης. Η σύγχρονη τηλεκπαίδευση υλοποιείται για τα συμφέροντα των ιδιωτικών σχολών. Το Δημόσιο Σχολείο είναι αφημένο στην τύχη του και στο φιλότιμο των εκπαιδευτικών, αφού δεν υπάρχει μέριμνα για τις ευαίσθητες ηλικίες της προσχολικής αγωγής (δάσκαλος από Φλώρινα).

Η κ. Κεραμέως διαφημίζει τα ιδιωτικά σχολεία σε βάρος των δημοσίων, όταν δεν απαντάει η Υπουργός στον εκπρόσωπο των ιδιοκτητών των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων που λέει: ότι τα ιδιωτικά σχολεία είναι καλύτερα κατά δύο χρόνια από τα δημόσια (Ν. Φίλης, πρώην Υπουργός Παιδείας).

Άρα αφού ο περισσότερος κόσμος της Ελλάδας είναι φτωχός και κάθε μέρα γινόμαστε φτωχότεροι ας ενδιαφερθούμε για τη δίκαιη διεκδίκηση των αναγκών για το δικαίωμα στη νόμιμη δωρεάν εκπαίδευση που είναι υπόθεση μιας εξουσίας που προβάλλει η ανάγκη μιας άλλης κοινωνικής οργάνωσης, της ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ.