ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

τ. Λυκειάρχη

Η εξέλιξη, που παρατηρείται στις νέες ανάγκες του ανθρώπου, αλλά και η αλλαγή φιλοσοφίας στον τρόπο της ζωής, στις θρησκευτικές αντιλήψεις καθώς και η άγνοια στη διατήρηση της ιστορικής συνέχειας, οδηγούν τους μεταγενεστέρους να προβαίνουν στη δεύτερη χρήση επινοημάτων του παρελθόντος.

Τα χρησιμοποιούμενα αυτά επινοήματα με σκοπό τελείως διαφορετικό από αυτόν για τον οποίο δημιουργήθηκαν, κατασκευάσθηκαν, σμιλεύθηκαν ή πλάστηκαν μπορεί να διαφύγουν είτε την καταλυτική μανία του πανδαμάτορα χρόνου είτε και την επέλαση διαφόρων φυσικών φαινομένων.

Η πρακτική εφαρμογή τους έλυσε στην ουσία πολλές ευκαιριακές, πρόχειρες ή ολιγόχρονες ανάγκες, πολλές από τις οποίες εξέλιπαν με το διάβα του χρόνου, αφού αντιμετωπίστηκαν με περισσότερη σιγουριά από τις νέες επινοήσεις του ανθρώπινου νου.

Έτσι όσες αρχαιότητες έδωσαν λύση στις καθημερινές ή μακροχρόνιες ανάγκες, όπως αυτές που αναφέρονται στην κατασκευή οικοδομημάτων, στους αποθηκευτικούς χώρους στη διατροφή των ζώων, αντικαταστάθηκαν από τα επινοηθέντα σύγχρονα μέσα με προεξέχουσα τη χρήση του τσιμέντου.

Περιερχόμενος κάποιος τόσο τους αστικούς χώρους, όσο και τους περιφερειακούς, διαπιστώνει εύκολα αυτήν την επινοητική ενέργεια του νεώτερου ανθρώπου, προκειμένου να δώσει εύκολη λύση και σχεδόν χωρίς πολύ κόπο, στα προβλήματα, τα οποία αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει.

Ας δούμε λοιπόν σε αδρές γραμμές κάποιες από τις αρχαιότητες, που με τη δεύτερη χρήση τους έδωσαν λύσεις σε προβλήματα ουσιαστικά των νεωτέρων ανθρώπων.

Κι ας έρθουμε τώρα στη δεύτερη χρήση αρχαιοτήτων κατασκευασμένων από μάρμαρο ή γενικά από λίθο.

Τοίχος του ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών με επιγραφή λατινική και άλλα αρχαιολογικά αποτμήματα (Φωτ. Αρχείο Γ.Κ. Χατζόπουλου)
Τοίχος του ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών με ρωμαϊκή επιγραφή (Φωτ. Αρχείο Γ.Κ. Χατζόπουλου)
Τοίχος του ναού Παμμεγίστων Ταξιαρχών με λατινική επιγραφή (Φωτ. Αρχείο Γ.Κ. Χατζόπουλου)

Στην πόλη της Δράμας και συγκεκριμένα στον Ιερό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών για την κατασκευή του βορείου τοίχου του χρησιμοποιήθηκαν σπαράγματα από ρωμαϊκές επιγραφές, οι οποίες είτε βρέθηκαν σκόρπιες είτε και λαξεύθηκαν για την οικοδομική ανάγκη. Επίσης χρησιμοποιήθηκαν κίονες κατακρεουργημένοι, μαρμάρινοι διαφόρων σχημάτων, προερχόμενοι από παλαιότερα κτίσματα παγανιστικά ή και παλαιότερα χριστιανικά καθώς και άλλα αρχιτεκτονικά μέλη.

Ακόμη στο άνω μέρος του σωζόμενου βυζαντινού τείχους κτίσθηκε για τις ανάγκες λειτουργίας του ναού νεότερο καμπαναριό.

(συνεχίζεται…)