ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

 

 

Αυτά ήθελα να γράψω, αυτά μου δημιουργήθηκαν στο άκουσμα, τυχαία, των τοποθετήσεων των τοπικών πολίτικων προσώπων που βρέθηκαν όλοι εκεί, με μια παρουσία το ποιος θα πρωτοκαθίσει πρώτη θέση πίστα.

Ευτυχώς απηλλάγην αυτήν την φορά κατά ένα μεγάλο μέρος γραφής χάρη στην κ. Γαλανού και το FLIX που ήταν όλες τις ημέρες του Φεστιβάλ εδώ στη Δράμα, προσθέτοντας κάτι και εγώ.

Παρά την παρουσία της Υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη, τριών Βουλευτών Δράμας και μπόλικων τοπικών αρχόντων, οι μόνοι που συγκίνησαν αληθινά στην έναρξη του Φεστιβάλ ήταν δυο «παλιές καραβάνες».

Παράτυπα κατά εξακολούθηση, η οποία ανάγεται σε αχαρακτήριστη αμνησία, για την μη βράβευση από τους πρωταγωνιστές του θεσμού αυτού τόσο του Γεωργόπουλου, του Ιατρού –κριτικού Αλέκου Δερμετζόγλου και του τοπικού σκηνοθέτη Κωστή Μελιάδη, όλοι εκ των πρωτεργατών της Κινηματογραφικής Λέσχης Δράμας. αλλά και μετέπειτα του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους

Είναι γνωστή η παχυδερμία των τοπικών πολιτικών, αλλά και η χωριάτικη και κομπλεξική στάση την οποία κρατούν μιας και για αυτούς η παραδοχή προς τίμηση προσώπων γέννημα θρέμμα της πολύς μας πηγαίνει καθαρά με σκοπούς ψηφολαγνίας,και όχι καταξιωμένης άξιας και αποδοχής.

Το έχει ζήσει η οικογένεια μου στο πετσί της με την αχαρακτήριστη συμπεριφορά στο πρόσωπο του Αείμνηστου Πατέρα μου και τόσων άλλων που γνωρίζω…

Ο λόγος πλέον στην κ. Γαλανού και στο FLIX:

Όσοι γνωρίζουν το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, γνωρίζουν καλά κι ότι είναι θεσμός ταυτόσημος, για καλό και για κακό, με τον επί εικοσαετίας (πραγματικά, από το 1999), Καλλιτεχνικό Διευθυντή του, Αντώνη Παπαδόπουλο. Γι’ αυτό και η παρουσία του στην Τελετή Έναρξης του 42ου Φεστιβάλ, πάντα με κομψό και συγκροτημένο παρουσιαστή τον Βασίλη Τερζόπουλο, κρίθηκε στο χειροκρότημα – για την ακρίβεια, σείστηκε η αίθουσα.

Ο Αντώνης Παπαδόπουλος αντιμετωπίζει τον τελευταίο καιρό έναν επιθετικό καρκίνο – κι αυτό το μοιράστηκε με την αίθουσα, σε μια γενναία εμφάνιση: συγκινητική κυρίως επειδή μίλησε με ειλικρίνεια και αμεσότητα, περισσότερη παρά ποτέ, βιώνοντας και τα ζόρικα μέσα από το Φεστιβάλ που ο ίδιος έκανε αποστολή της ζωής του. «Είναι επτά μήνες τώρα που περνώ μια δοκιμασία,» είπε ο Παπαδόπουλος. «Δεν λύγισα, την αντιμετώπισα, μέχρι τώρα τουλάχιστον». Και, περνώντας κατ’ ευθείαν στο ψητό, απευθυνόμενος στην παρούσα Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, «Κυρία Υπουργέ, έχουμε ζητήματα πάνω στο τραπέζι, την προγραμματική συμφωνία, το αναπτυξιακό σχέδιο για την Καπναποθήκη που οφείλετε να προχωρήσετε». Συναισθηματικά φορτισμένος, έδωσε το λόγο στον Πρόεδρο του Φεστιβάλ Δημήτρη Καραμπατζάκη, που στεκόταν δίπλα του κι ολόκληρη η αίθουσα ξέσπασε σε παρατεταμένο χειροκρότημα. Αυτό το χειροκρότημα έκρινε και τους επόμενους ομιλητές, προερχόμενο από ένα σύνολο κόσμου που έμαθε… the hard way να εκτιμά την ευθύτητα και να απορρίπτει άρδην την υποκρισία.

Ο επανεκλεγείς Δήμαρχος Δράμας Χριστόδουλος Μαμσάκος έχει προφανώς αλλάξει λογογράφο. Άφαντη η αίσθηση οικειότητας στην οποία μας είχε συνηθίσει, σε μια ομιλία τόσο στολισμένη με καλολογικά στοιχεία που το νόημά της χάθηκε μέσα σε δημιουργικές μούρλες και ηλιοβασιλέματα. Ανάμεσά τους ξεπρόβαλαν τα αιτήματα για τη χρηματοδότηση της ανακαίνισης της Καπναποθήκης και για τη θεσμοθέτηση της Δράμας ως κέντρο των Κινηματογραφικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου. Χειροκρότημα ασυνήθιστα χλιαρό.

Η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη επέλεξε να κάνει την πρώτη της «κινηματογραφική εμφάνιση» στο Φεστιβάλ Δράμας, όπως ακριβώς είχε κάνει κι η προκάτοχός της, Μυρσίνη Ζορμπά, πέρσι, ίσως σαν ένα σχετικά ανώδυνο βάπτισμα πολιτισμικού πυρός; Να ξεκαθαρίσουμε εξ αρχής πως θεωρούμε αδιανόητο να εμφανίζεται σε οποιοδήποτε κινηματογραφικό περιβάλλον η Υπουργός, την ώρα που το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου βρίσκεται σε απόλυτη αδράνεια και το Διοικητικό Συμβούλιό του έχει να συνεδριάσει από τον Ιούνιο και να μην εκφράζεται πρώτα (ή και αποκλειστικά) γι’ αυτό. Αντίθετα, η Λίνα Μενδώνη μίλησε για την ιστορία του Φεστιβάλ, με την κοινοτυπία μιας άριστης μαθήτριας λυκείου, απήγγειλε Καβάφη («Το Πρώτο Σκαλί» κούμπωσε στο λόγο της με το πρώτο βήμα των μικρομηκάδων σκηνοθετών) και αναφέρθηκε με χαρά στους νέους δημιουργούς «που έρχονται στη Δράμα, αισιόδοξοι και ορμητικοί», παραλείποντας ν’ αναφέρει πόσο γρήγορα θα τους κοπεί η αισιοδοξία κι η ορμή αν η ίδια (και ο Γενικός Γραμματέας Σύγχρονου Πολιτισμού, Νικόλας Γιατρομανωλάκης), δεν φροντίσουν να βελτιώσουν το θεσμικό πλαίσιο και την εθνική στρατηγική για τον κινηματογράφο. Τη συνολική παρουσία της δεν βοήθησε το γεγονός ότι η σύμβουλός της Άννα Παναγιωταρέα μπήκε στην αίθουσα μία ώρα μετά την επίσημη έναρξη της τελετής. Χειροκρότημα ευγενείας για το αξίωμά της.

Σε μια ενοχλητική επιλογή πολιτικοποίησης της τελετής, προσκλήθηκαν να μιλήσουν και όχι ένας, αλλά τρεις Βουλευτές Δράμας, από τα τρία, αντίστοιχα, πρώτα κόμματα της Βουλής των Ελλήνων – τουλάχιστον σταματήσαμε εκεί.

Ο Βουλευτής Δράμας της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Μπλούχος μίλησε… σε άλλο επίπεδο, μ’ ένα λόγο που συνέδεσε την τέχνη με τον έρωτα και το μυστήριο της ύπαρξης και τη Δράμα με εναλλακτικούς κόσμους, ταξιδεύοντάς μας για λίγο στη σφαίρα της άγριας, αισθαντικής, διονυσιακής φαντασίας. Χειροκρότημα σε τρανς.

Ο Βουλευτής Δράμας του ΣΥΡΙΖΑ Θεόφιλος Ξανθόπουλος εκφράστηκε σαφώς με τον πιο ενδιαφέροντα φραστικά, συγκροτημένο και πηγαίο λόγο (σε αντίθεση με τον προκάτοχό του), χωρίς, ωστόσο, να πει τίποτε πιο ουσιαστικό παρά ότι η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει, τώρα, την ευθύνη να υλοποιήσει την εξαγγελία του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την Καπναποθήκη, για την οποία η προηγούμενη κυβέρνηση δεν έκανε το παραμικρό πρακτικό βήμα. Χειροκρότημα αυθόρμητης ανακούφισης, έστω για μια ομιλία που έβγαλε νόημα.

Η Βουλευτής Δράμας του ΚΙΝ.ΑΛ. Χαρά Κεφαλίδου, παρά την κομψή της εμφάνιση και τη ζεστή εκφραστικότητά της, είπε επίσης κενές φλυαρίες του τύπου «θερμοκοιτίδα δημιουργίας» και «παράγοντας ανάπτυξης». Κορύφωσε, μάλιστα, την ομιλία της συγχαίροντας από σκηνής τον σκηνοθέτη Βασίλη Κεκάτο («Η Απόσταση Ανάμεσα στον Ουρανό κι Εμάς») για την κατάκτηση του Χρυσού Φοίνικα του Φεστιβάλ… Βενετίας κι όταν διορθώθηκε από το κοινό, χαριτολόγησε, «δεν θεωρούμαι και εξπέρ». Μα, αυτό δεν είναι θέμα εμπειρογνωσίας, αλλά γενικών γνώσεων και καλλιέργειας. Όχι και πολύ χειροκρότημα.

Όπως η τελετή έναρξης ξεκίνησε με αυθόρμητο πάθος από τον Αντώνη Παπαδόπουλο, έτσι ολοκληρώθηκε μ’ ένα σπάνιο και επιβλητικό ξέσπασμα από τον φετινό Πρόεδρο της Κριτικής Επιτροπής του Εθνικού Διαγωνιστικού Τμήματος, κριτικό κινηματογράφου ήδη από τη δεκαετία του ‘60 και ποιητή Δημήτρη Χαρίτο, ο οποίος ανέλαβε, εύγλωττα αλλά και αξιωματικά, να θέσει τα πράγματα στην αληθινή τους βάση. «Επιτρέψτε μου να μιλήσω γιατί, μετά απ’ όλους τους λόγους που ακούσαμε, θεωρώ ότι είμαι ο πρώτος που έχει το δικαίωμα να το κάνει», είπε ο Δημήτρης Χαρίτος με ηρεμία και σοβαρότητα. «Για τον κινηματογράφο, πρώτα μιλάμε εμείς και μετά ο γείτονας. Αυτά που αφορούν ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ, δεν προσφέρονται για λόγους μεγάλους. Η τεχνική του κινηματογράφου, μαθαίνεται. Η τέχνη, δεν μαθαίνεται. Αφήστε αυτή τη δουλειά σ’εκείνους που ξέρουν. Έχουμε την ανάγκη σας για τις πέντε δεκάρες που χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε. Ασχοληθείτε μ’ αυτό και αφήστε τις ταινίες σε μας». Χειροκρότημα «γεια στο στόμα σου».

Και κάπως έτσι, ολοκληρώθηκε η Τελετή Έναρξης του 42ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, για να δώσει θέση σ’ εκείνο που όντως έχει ουσία, τη φετινή σοδειά ελληνικών και ξένων ταινιών, μια και προβολές ξεκίνησαν απ’ ευθείας μετά την τελετή. Κι όλοι οι άλλοι κι όλα τ’ άλλα, κρίθηκαν… στο χειροκρότημα, στη σκηνή, σαν το ροκ συγκρότημα που είναι πάντα το σινεμά στην Ελλάδα, εκείνο που περπατά σε τεντωμένο σκοινί και που σε κάθε του βήμα αποδεικνύει, ξανά και ξανά, ποιοι ήρθαν για να φύγουν και ποιοι είναι, μέσα τους, ακόμα ζωντανοί.