ΑΡΘΡΟ
του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου Δράμας
Προφανώς και χρειάζονταν επανεκκίνηση. Αλλά… Όπως είπε και ο Παύλος (σημ. ποιος να μου τo ‘λεγε ότι θα συμφωνούσα με τον Πολάκη): «άλλος ιδεολογικός προσανατολισμός, σημαίνει άλλο κόμμα».
Από άρθρο στο Πρώτο Θέμα (22.4.24) με τίτλο «Ο Κασσελάκης ξαναβαφτίζει τον ΣΥΡΙΖΑ…»: «…Το 40% αυτών που ψήφισαν Τσίπρα έφυγε… έρχονται όμως γυναίκες, απολιτίκ, “πλούσιοι” με εισόδημα άνω των 22.000 ευρώ… έχει πέρασμα σε ειδικές, αλλά διόλου μικρές κατηγορίες πολιτών, όπως εκείνους που δηλώνουν το “τίποτα” ως πολιτική τους αυτοτοποθέτηση…».
Επανακάμπτει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ. Εγγράφονται νέα μέλη. Αυξάνουν τα ποσοστά του. Και μακάρι γιατί η χώρα χρειάζεται Αριστερά, Κεντροαριστερά, ισχυρή εν γένει αντιπολίτευση. Για να υπάρχει εναλλακτική πρόταση εξουσίας.
Είναι όμως αυτά δείγματα γραφής ενός αριστερού ή κεντροαριστερού ή έστω ενός οποιουδήποτε αξιόπιστου πολιτικού κόμματος; Είναι οι kasselakistas μέλη του κόμματος; Θα συμμετέχουν σε κομματικές διεργασίες, διαμόρφωση πολιτικών, προγραμμάτων; Είναι δυνατόν να υπάρχει κόμμα δίχως συνειδητά μέλη, στελέχη; Είναι αυτό Δημοκρατία με κόμματα θεσμούς της;;;
Ναι μας λέει ο γνωστός στιχουργός Νίκος Μωραΐτης: «Πρόεδρε εσένα θέλουμε, όχι το κόμμα!!!»
Είναι δυνατόν ένας Στέφανος να είναι το κόμμα; Να αποφασίζει μόνος του για τις θέσεις, το πρόγραμμα, τις προτάσεις; Να παίρνει πάνω του την προεκλογική εκστρατεία μόνος;
Διότι αυτό βλέπουμε μήνες τώρα. Έναν σόουμαν που έχει αναλάβει μόνος να σώσει το κόμμα, την κοινωνία τη χώρα.
Και αν ναι. Είναι αυτό ένα κόμμα αξιόπιστο; Που μπορεί να αποτελέσει την εναλλακτική πρόταση; Που μπορεί να συνεργαστεί με άλλα κόμματα της Αριστεράς, Κεντροαριστεράς, της Αντιπολίτευσης;
Για να μη τεθεί και το μαρξιστικό ερώτημα: Ένα τέτοιο κόμμα, ποια κοινωνικά στρώματα θα εκπροσωπεί; Ποια συμφέροντα θα εξυπηρετεί; Γιατί τα κόμματα δεν είναι σωματεία, σύλλογοι, που θα εκπροσωπούν όλους τους εργαζόμενους του κλάδου, όλους τους κατοίκους της γειτονιάς.
ΟΚ, δεν υπάρχει πια Δεξιά κι Αριστερά, αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν κοινωνικές ομάδες και τάξεις. Δεν μπορεί να είσαι πάντα με όλους και σε όλα. Οι επιλογές, οι αποφάσεις έχουν κοινωνικό αντίκτυπο. Επιφέρουν ζημίες και κέρδη.
Αρκεί λοιπόν φίλε, συνάδελφε και πρώην σύντροφε αγαπημένε, που συζητάγαμε σήμερα το πρωί στο τηλέφωνο, το ότι ο Στέφανος είναι λαμπερός, έχει φρέσκο λόγο και ιδέες, προσεγγίζει κόσμο, φέρνει νέους και νέες στην πολιτική.
Ναι θέλουμε νέο και όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο στην Πολιτική. Αλλά όχι έτσι, όχι με όποιο κόστος. Η Πολιτική δεν είναι και δεν μπορεί να γίνει πρωϊνάδικο, σόου, μπίζνες.
Ναι πρώην σύντροφοι του πρώην ΣΥΝ και της πρώην ΔΗΜΑΡ. Το νιώθετε, το ξέρετε.
Επανεκκίνηση απαιτούνταν, όχι μετάλλαξη. Και βεβαίως στην πολιτική ποτέ μην λες ποτέ. Δικαιούται κάποιος να θέλει να στήσει ένα άλλο καινούργιο κόμμα ή να θέλει να μεταλλάξει ένα παλιό σε κάτι διαφορετικό. Δικαιούνται μέλη και φίλοι να το επικροτούν, αν συμφωνούν.
Δεν δικαιούνται όμως κάποιοι που διαφωνούν να παρακολουθούν σιωπηλοί, μοιραίοι και άβουλοι. Διότι καθίστανται «συνένοχοι».
