ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ: 40 XPONIA ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ TOY ΚΟΣΜΟΥ

 

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Ακολούθησαν τρία ολοκαίνουρια αεροσκάφη της Boeing μέσα στο δεύτερο εξάμηνο. Ήταν ένα B707-384C, το SX-DBD/CITY OF SPARTA, ένα B707-384B, το SX-DBE/CITY OF PELLA και το πρώτο B727 της εταιρίας, ένα B727-284 υπό στοιχεία νηολογίου SX-CBA και το όνομα «ΜΟUΝΤ ΟLΥΜΡUS».

Το 1968 όμως είναι και η χρονιά που άλλο ένα σοβαρό, για μια αεροπορική εταιρία, ζήτημα έρχεται στο προσκήνιο. H δημιουργία ενός συστήματος εκπαίδευσης χειριστών ήταν πλέον αναγκαία για την Ολυμπιακή καθώς είχε πλέον γίνει φανερό ότι χρειαζόταν νέους σε ηλικία χειριστές (μέχρι 28 ετών) προερχόμενους από την ίδια εκπαιδευτική διαδικασία. Είναι και αυτό το γεγονός ενδεικτικό του μακροπρόθεσμου και συστηματικού σχεδιασμού κάθε μελλοντικά προβλέψιμης κατάστασης ή ανάγκης της. Με άλλα λόγια, δέκα σχεδόν χρόνια μετά την ίδρυσή της, η εταιρία διαπίστωσε και έμπρακτα ότι έπρεπε ιδιαίτερα όσον αφορά το ιπτάμενο προσωπικό της να εξασφαλίσει την πολυετή του υπηρεσία στις τάξεις της, αλλά και την ομοιογένεια της εκπαίδευσής του αποκλειστικά στο χώρο των αερομεταφορών.

Τον Ιούνιο λοιπόν αμέσως μετά την αλλαγή της διοίκησης της Διεύθυνσης Κινήσεως Αέρος, αποφασίζεται η αποστολή των νέων υποψήφιων χειριστών στο Oxford Training Center κατά ομάδες. Όσον αφορά τις βραχυπρόθεσμες και έκτακτες ανάγκες σε χειριστές η εταιρία θα συνέχιζε κατά καιρούς να προσλαμβάνει χειριστές προερχόμενους από την πολεμική αεροπορία δεδομένου ότι με πρωτοβουλία του Αλέξανδρου Ωνάση δημιουργήθηκε τη χρονιά αυτή και η Διεύθυνση Ελαφρών Αεροσκαφών και ελικοπτέρων, η οποία αργότερα θα αναπτυχθεί αποκτώντας περισσότερα και μεγαλύτερα αεροσκάφη και τελικά θα ονομαστεί Ολυμπιακή Αεροπλοΐα.

Το 1969 θα φέρει άσχημες εξελίξεις για την εταιρία καθώς κατά τη διάρκειά του θα διαδραματιστούν δύο αεροπειρατείες και το πιο πολύνεκρο δυστύχημα στην ιστορία της. Χωρίς να έχει καλά-καλά μπει ο νέος χρόνος σε ένα DC-6B που εκτελούσε την πτήση Ηράκλειο-Αθήνα εκδηλώνεται η πρώτη αεροπειρατεία στην ιστορία της Ολυμπιακής. Είναι 2 Ιανουαρίου του 1969. Αμέσως μετά την απογείωση από το αεροδρόμιο του Ηρακλείου, ένας επιβάτης εισέβαλε στο θάλαμο διακυβέρνησης με ένα όπλο στα χέρια και απαίτησε αλλαγή πορείας προς τις αιγυπτιακές ακτές. O κυβερνήτης του αεροσκάφους Μαυροκέφαλος Διονύσης προσπάθησε να αντιδράσει αλλά ο αεροπειρατής τον πυροβόλησε χωρίς ευτυχώς να τον τραυματίσει. Τελικά χωρίς άλλα επακόλουθα το αεροσκάφος προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Καΐρου υπό συνθήκες ανεμοθύελλας και με ελάχιστο καύσιμο στις δεξαμενές του. Οι επιβάτες του DC-6B μεταφέρθηκαν στην Αθήνα με ένα B 707 της Ολυμπιακής.

H δεύτερη αεροπειρατεία διαδραματίστηκε στις 16 Αυγούστου σε ένα DC-3 αυτή τη φορά, το SX-BAG, που εκτελούσε το δρομολόγιο Αθήνα-Αγρίνιο-Ιωάννινα. Μετά την απογείωση από το Ελληνικό και ενώ το αεροσκάφος βρισκόταν πάνω από τον Κορινθιακό κόλπο, ένας άνδρας εισέβαλε στο θάλαμο διακυβέρνησης κρατώντας ένα περίστροφο. Κατόπιν απαίτησε τη μετάβαση του αεροσκάφους στην Αλβανία απαγορεύοντας κάθε επικοινωνία με τους σταθμούς εδάφους. O αεροπειρατής, που είχε ως συνεργούς τη σύζυγο και τους δύο γιους του, ήταν αποφασισμένος και φυσικά δεν έδωσε σημασία στις προειδοποιήσεις των χειριστών για ενδεχόμενη κατάρριψη του αργοκίνητου DC-3 από αλβανικά MiG. Μία άλλη πρόταση των δύο χειριστών για μετάβαση στην Ιταλία, αφού η χώρα αυτή διατηρούσε καλύτερες διπλωματικές σχέσεις με την Ελλάδα και οι έλληνες χειριστές γνώριζαν καλά τα αεροδρόμιά της, δεν έγινε επίσης δεκτή από τον αεροπειρατή. Έτσι το DC-3 πήρε πορεία προς τον Αυλώνα της Αλβανίας. Εκεί το πλήρωμα επισήμανε έναν εγκαταλειμμένο διάδρομο απο/προσγειώσεων στον οποίο υπήρχαν διάσπαρτα άδεια βαρέλια καυσίμου. Ύστερα από μερικούς κύκλους πάνω από το διάδρομο οι χειριστές του DC-3 αποφάσισαν να προσγειωθούν δίπλα από αυτόν, ενώ την ώρα εκείνη φάνηκαν και τα αλβανικά MiG. Τελικά το DC-3 προσγειώθηκε με ασφάλεια και το πλήρωμά του πέρασε από μία πολύωρη ανάκριση των αλβανικών αρχών. Επιβάτες και πλήρωμα διανυκτέρευσαν στο ξενοδοχείο της πόλης και το πρωί της άλλης ημέρας, αφού το αεροσκάφος ανεφοδιάστηκε σε καύσιμο, απογειώθηκε με προορισμό την Κέρκυρα.

Τα άσχημα συμβάντα όμως δεν περιορίστηκαν στις δύο αεροπειρατείες. Λίγο πριν από το τέλος της χρονιάς, στις 8 Δεκεμβρίου, την καλή πορεία της εταιρίας έρχεται να σημαδέψει η απώλεια ενός DC-6B, του SX-DAE, μαζί με τους 85 επιβάτες και το πενταμελές πλήρωμά του. Το αεροσκάφος εκτελούσε την πτήση Χανιά-Αθήνα (O.A. 954) με πλήρωμα τους, Κουλουμουνδιώτη Σπύρο (κυβερνήτη), Γρηγοράκη Γρηγόρη (συγκυβερνήτη), Παπαγεωργίου Αγισήλαο (ιπτάμενο μηχανικό) και Μάσχα Μαρίνα, Πιταούλη Μάρθα (ιπτάμενες συνοδούς). Λίγο πριν από την προσγείωσή του συνετρίβη στην ανατολική πλευρά του Υμηττού κοντά στην Κερατέα.

Παρά τα τραγικά συμβάντα οι ανακατατάξεις στο στόλο των αεροσκαφών συνεχίζονται αλλάζοντας την εικόνα της εταιρίας.

Τα Comet 4B αποσύρονται σταδιακά αρχής γενομένης από τις 22 Μαρτίου που το SX-DAK παραδόθηκε στην B.E.A. Τα τέσσερα συνολικά αεροσκάφη του τύπου συμπλήρωσαν 97.052 ώρες πτήσης αποτελώντας τη βάση για την εισαγωγή χειριστών και τεχνικών στην αεριοπροώθηση. Προς αντικατάσταση τους αγοράστηκαν τέσσερα Boeing 727-284 και ένα B 707-384B. H παραλαβή των αεροσκαφών αυτών επιτρέπει το άνοιγμα δύο νέων γραμμών. Από την 1η Απριλίου τα B 707 της εταιρίας πετούν προς το Μόντρεαλ του Καναδά (Αθήνα-Μόντρεαλ-Αθήνα/Ο.Α.421 και 422) δύο φορές την εβδομάδα, ενώ το καλοκαίρι το δρομολόγιο αυτό επεκτείνεται και μέχρι το Σικάγο των Η.Π.Α. Τη δεύτερη γραμμή που άνοιξε, Αθήνα-Βιέννη-Βρυξέλες, εξυπηρετούν τα B727 τρεις φορές την εβδομάδα. H πρώτη εκπαιδευτική σειρά της Οξφόρδης φεύγει τον Αύγουστο, ενώ εν αναμονή πέντε συνολικά παραγγελθέντων YS-11A-520 από την Ιαπωνία ενοικιάζονται δύο H.S.748, που πέταξαν για λογαριασμό της Ολυμπιακής 900 ώρες, καθώς και δύο YS-11A-300. Όλα αυτά τα ενοικιασμένα αεροσκάφη επιστράφηκαν τον Ιούνιο του 1970, όταν παραδόθηκε και το τελευταίο από τα πέντε YS-11A-520 της Ολυμπιακής. Τα DC-6B και τα YS-11A πραγματοποιούν πλέον όλα τα δρομολόγια εσωτερικού και έτσι αποσύρονται σταδιακά τα θρυλικά αλλά γερασμένα DC-3 ύστερα από 24 χρόνια πολύτιμων υπηρεσιών με τα χρώματα και τα διακριτικά όλων των μεταπολεμικών ελληνικών αεροπορικών εταιριών. Τα 19 συνολικά αεροσκάφη του τύπου που πέταξαν με αυτές τις εταιρίες συμπλήρωσαν περίπου 306.000 ώρες πτήσης όντας ο θεμέλιος στυλοβάτης των ελληνικών αερομεταφορών, αφού σε αυτά εκπαιδεύτηκαν γενιές τεχνικών και απέκτησαν μεγάλη πτητική εμπειρία πολλοί χειριστές που αργότερα μεταπήδησαν στα πρώτα αεριωθούμενα.

Λιγότερο από ένα χρόνο μετά την τελευταία αεροπειρατεία, που κατέληξε σε προσγείωση ενός DC-3 της Ολυμπιακής σε αλβανικό έδαφος, εκδηλώνεται και τρίτο παρόμοιο περιστατικό σε ένα B 727, το SX-CBB/MOUNT PINDOS, αυτή τη φορά. Το αεροσκάφος εκτελούσε το δρομολόγιο Βυρηττός-Αθήνα με πενταμελές πλήρωμα και 80 επιβάτες, όταν επάνω από τη Ρόδο ένας πάνοπλος Παλαιστίνιος κατέλαβε μαζί με τρεις συνεργάτες του, δύο άνδρες και μία γυναίκα, με αίτημα την απελευθέρωση φυλακισμένων συντρόφων τους στην Ελλάδα. H Αθήνα ειδοποιήθηκε αφού ούτως ή άλλως οι αεροπειρατές ζήτησαν να μιλήσουν με έλληνες Υπουργούς και πρεσβευτές άλλων χωρών. Το αεροσκάφος προσγειώθηκε κανονικά στην Αθήνα και στάθμευσε σε κάποιο απόμακρο σημείο του αεροδρομίου όπου και άρχισαν οι συνομιλίες. Τελικά οι επιβάτες αποβιβάστηκαν και το αεροσκάφος με το πλήρωμα μόνο και έναν αντιπρόσωπο του Ερυθρού Σταυρού απογειώθηκε ξανά για τη Βυρηττό. H ταλαιπωρία όμως του πληρώματος θα κρατούσε ακόμη καθώς οι λιβανικές Αρχές απαγόρευσαν την προσγείωση του αεροσκάφους. Αλλάζοντας εν πλω λοιπόν το σχέδιο πτήσης το πλήρωμα κατευθύνθηκε προς το Κάιρο. Μετά την προσγείωση οι αεροπειρατές παραδόθηκαν στις αιγυπτιακές Αρχές και έτσι το συμβάν έληξε χωρίς κανένα άλλο γεγονός με την επιστροφή αεροσκάφους και πληρώματος στην Αθήνα.

(συνεχίζεται…)