ΑΡΘΡΟ

Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου

Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.

Αρχίζουν οι γιορτές της Χριστιανοσύνης και θα ακουστούν και τα παραδοσιακά μας κάλαντα… Το μέλι τρων’ οι άρχοντες, το γάλα οι αφεντάδες!

Ήθελα να ‘ξερα τι έμεινε για τους κακόμοιρους τους φτωχούς που τις Άγιες μέρες σαν τις τωρινές ζητιάνευαν κάποιο ξεροκόμματο από τους πλούσιους των χωριών για να μην τους πετάξουν έξω με τις κλωτσιές, τους έφτιαχναν μαντινάδες που έλεγαν: …Εμείς εδώ δεν ήρθαμε να φάμε και να πιούμε, μόνο σας αγαπήσαμε και ήρθαμε να σας δούμε… δώστε μας και τον κόκορα, δώστε μας και την κότα, δώστε μας πεντέξι αυγά να πάμε σ’ άλλη πόρτα… Αλλά και τα παρακάλια για λίγη ελεημοσύνη… Ανοίξτε τα κουτάκια σας τα κλειδωμένα και δώστε μας απ’ τον χρυσό που ‘χουνε τα πουγκιά σας. Το δε απαύγασμα του γλειψίματος στους άρχοντες η μεταμόρφωση του Χριστού σε… αρχοντόπουλο που ανατρέφεται με μέλι και με γάλα… Θα μου πείτε, τι μας τα λες αυτά, τα ξέρουμε.

Τα θυμήθηκα τώρα που βλέπω χορωδίες και σχολεία να σπεύδουν να πουν τα κάλαντα σε Δημάρχους, Περιφερειάρχες, Βουλευτές και άλλους μεγαλόσχημους θεωρώντας τους ίσως σαν τους άρχοντες του καιρού μας.

Δεν ξέρω αν έτσι εμείς διαπαιδαγωγούμε ελεύθερους πολίτες. Πάντως πρέπει να είναι ένας τρόπος να μάθει η νέα γενιά ποιους θα πρέπει να παρακαλέσει αύριο για το μέλλον της για τα αυτονόητα δικαιώματά της σε μια αξιοπρεπή ζωή (Βασίλης Βαλαβάνης, Alt.gr).

Και συμπληρώνω, θα αρχίσουν και οι καλές πράξεις των υψηλά ιστάμενων με βοήθεια στους αδυνάτους που αυτοί έχουν δημιουργήσει – Τι υποκρισία αλήθεια! Μια επιτηδευμένη απόκρυψη αισθημάτων και σκέψεων. Θα εμφανιστούν σε κανάλια ότι έκαναν την ελεημοσύνη τους από εισφορές του κόσμου βέβαια. Ανύπαρκτα δηλαδή συναισθήματα, μόνο για την προβολή τους. Συναισθήματα αντίθετα της γνησιότητας και της ειλικρίνειας.

Για αυτό ΕΓΩ θέλω να προσφέρω όταν ΕΓΩ κρίνω – χωρίς να μου το ζητήσουν, για να δοξαστούν κάποιοι προς όφελός τους- και όταν καταλάβω ότι κάτι χρειάζεται κάποιος χωρίς να ‘ναι γιορτές και χωρίς επίδειξη. Γιατί όταν το «φαίνεσθαι» γίνεται σημαντικότερο από την πράξη λέγεται προσποίηση. Κρίμα βέβαια που στις μέρες μας υπάρχει η ταξική ανισότητα περισσότερο από κάθε φορά. Είναι το συμφέρον της ισχυρότερης κοινωνικής ζωής που λέγεται Καπιταλισμός και που στηρίζει η κυβέρνηση της Ν.Δ.