ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

 

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Ο ιός του κέρδους αναδεικνύεται τελικά πιο επικίνδυνος και από τον κορωνοϊό αφού από τις πρώτες ημέρες του Μαρτίου η εργατική τάξη στη χώρα μας δέχεται μια άνευ προηγουμένου επίθεση με σαφή στόχο από την πλευρά των επιχειρηματικών ομίλων να μεταφερθεί το κόστος και αυτής της κρίσης στις πλάτες του λαού και των εργαζομένων. Οι 41.000 απολύσεις μέσα στις πρώτες δύο εβδομάδες του μήνα, οι μετατροπές συμβάσεων που έχουν πάρει χαρακτήρα χιονοστιβάδας και η εκ περιτροπής εργασία είναι τα πρώτα στάδια μιας ισχυρής και οργανωμένης εφόδου ενάντια σε ό,τι έχει μείνει όρθιο από εργατικά δικαιώματα τα μνημόνια και μάλιστα με τις ευλογίες της Κυβέρνησης που παρακολουθεί αμέριμνη. Την ίδια στιγμή όμως που για κάποιες επιχειρήσεις αυτή η κατάσταση απειλεί τα έσοδα τους, κάποιες άλλες, όπως τα Σούπερ Μάρκετ, βλέπουν τα κέρδη τους να αυξάνονται ενώ για ακόμα μια φορά το αόρατο χέρι της αγοράς και του δόγματος της «προσφοράς και της ζήτησης» παρεμβαίνει ώστε να δημιουργηθούν κατάλληλες συνθήκες αισχροκέρδειας και μαυραγοριτισμού για να κονομήσουν κάποιοι. Θύματα είναι και πάλι οι εργαζόμενοι που σε αυτές τις περιπτώσεις δεν χύνονται κροκοδείλια δάκρυα, ούτε ακούγονται λεκτικές κορώνες συμπόνιας για την ασφάλεια τους, το ξεζούμισμα, οι υπερωρίες και οι άθλιες συνθήκες υγιεινής είναι παρούσες γιατί το κέρδος είναι πάνω από όλα

Αναμφίβολα, στις συνθήκες αυτές, έχει ιδιαίτερη σημασία πώς τοποθετείται ο καθένας μπροστά στη νέα αυτή κατάσταση και πολύ περισσότερο οργανώσεις με αναφορά στην Αριστερά. Θεωρούμε πως μία τοποθέτηση σαν και την παραπάνω, καλλιεργεί τον συμφιλιωτισμό με το κλίμα «εθνικής συναίνεσης και ομοψυχίας» που θέλει να καλλιεργήσει η Κυβέρνηση.

Η Ν.Δ., ακριβώς για να βάλει «κάτω από το χαλί» τις δικές της (και όσων κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια) εγκληματικές ευθύνες για το γεγονός ότι η δημόσια υγεία είναι αντιμέτωπη με κλειστά νοσοκομεία, ελάχιστες ΜΕΘ, μικρό αριθμητικά προσωπικό και σχεδόν ανύπαρκτα μέτρα προστασίας, πετάει το μπαλάκι στην «ατομική ευθύνη», προβάλλοντας την αντίληψη πως για την εξάπλωση της νόσου φταίμε όλοι.

Με τον τρόπο αυτό, η Κυβέρνηση εξασφαλίζει πως αν η πανδημία αντιμετωπιστεί σχετικά αποτελεσματικά θα είναι επειδή είναι υπεύθυνη και πήρε έγκαιρα «σκληρά αλλά αναγκαία μέτρα». Αν πάλι τα κρούσματα και οι νεκροί αυξηθούν τις επόμενες μέρες, θα φταίνε οι «λιγοστοί ανεύθυνοι» συμπολίτες μας, όχι τα κλεισμένα νοσοκομεία, τα χιλιάδες κενά γιατρών και νοσηλευτών, ο μικρός αριθμός ΜΕΘ που κανονικά θα έπρεπε να είναι 3.000.

Μάλιστα διακινείται στο διαδίκτυο το χάσταγκ «Μετά θα λογαριαστούμε». Φαίνεται να ξεκίνησε από ομάδα ανθρώπων οι οποίοι εργάζονται στο ΕΣΥ, αλλά πολύ σύντομα, υιοθετήθηκε από τα γνωστά κανάλια διασποράς της γραμμής του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης: Μέσα Ενημέρωσης, επώνυμες ή και ψευδώνυμες αναρτήσεις στα social media, γνωστά τρολ, ακόμη και από Βουλευτές και πρώην Υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κριτική των «Μετά θα λογαριαστούμε» εστιάζεται προς το παρόν, στις τεράστιες ελλείψεις που υπάρχουν στο ΕΣΥ, απόρροια των πολιτικών οι οποίες ασκήθηκαν τα πολλά τελευταία χρόνια, με έμφαση στη δεκαετία των μνημονίων. Αν και διαφωνώ με ορισμένες από τις αναλύσεις που περιλαμβάνονται στο μακροσκελές ψήφισμα το οποίο διακινούν τα στελέχη του ΕΣΥ, ωστόσο περιέχει πολλές αλήθειες ως προς την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η δημόσια υγεία στη χώρα μας.

Την ίδια στιγμή που τα εργατικά εισοδήματα τσακίζονται, ξενοδόχοι και επιχειρηματίες στον επισιτισμό ετοιμάζονται να εισπράξουν τα δώρα που τους κάνει η Κυβέρνηση και η Ε.Ε., ετοιμάζονται να πατήσουν και σε αυτή την κρίση όπως και στην προηγούμενη για να έχουν οφέλη που θα μείνουν και μετά την πάροδό της, επιδιώκουν όχι να περιορίσουν τις οικονομικές συνέπειες αλλά να μεταφέρουν το συνολικό κόστος στις πλάτες των εργαζομένων και του λαού. Τα μέτρα που λαμβάνονται, όπως απαλλαγές σε φόρους, εργοδοτικές εισφορές, αναστολές πληρωμών δανείων, επιδοτήσεις επιτοκίων κτλ αφορούν μόνο το κεφάλαιο, καμία πρόβλεψη, κανένα ουσιαστικό σχέδιο ανακούφισης για τα νοικοκυριά που καλούνται να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους σε ΔΕΚΟ, Τράπεζες κτλ.

Σε αυτή την δύσκολη περίοδο η στάση των εργατοπατέρων της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και της ομοσπονδίας διαπνέεται από την γνωστή λογική του κοινωνικού εταιρισμού και της προτροπής να βάλουμε όλοι πλάτη. Οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ όλοι μαζί, να πως ξεχνιούνται υποσχέσεις, και διεκδικήσεις από του κάθε χρώματος, εργατοπατέρων, συμφώνησαν ότι το κόστος της πανδημίας πρέπει να το αναλάβουμε όλοι μαζί, μιας και τα «φάγαμε όλοι μαζί βεβαίως βεβαίως», βάζοντας στο κάδρο και εμάς τους εργαζόμενους. Λησμονούν ότι τα κέρδη από την αλματώδη αύξηση του τουρισμού δεν τα μοιραστήκαμε με τις επιχειρήσεις και τους εργοδότες ούτε την εντατικοποίηση, τις άθλιες εργασιακές συνθήκες, τα μειωμένα μεροκάματα που αποτελούν την δική μας κανονικότητα. Λησμονούν ότι εμείς είμαστε αυτοί που παράγουν το πλούτο, είμαστε αυτοί που στα κέρδη είμαστε απ’ έξω ,όπως και στις αποφάσεις, που ποτέ δεν ερωτόμαστε για τις σημαντικές αποφάσεις που αφορούν τις ζωές μας, ούτε και στις Γιορτές της Δημοκρατίας που τους βλέπεις όλους τους κλασάτους πολίτες αυτού του Έθνους να τρώνε και να πίνουνε, συν γυναιξί και τέκνοις κα το πόπολο στην απ’ έξω,<»ε ρε γαμ…ι που θέλουμε πρώτα εμείς και μετά πάλι εμείς», αλλά σήμερα καλούμαστε να γίνουμε «συνέταιροι» στην χασούρα.

Πάντα είναι επίκαιρο. E MACHIATO E CORNUTO COME SI DICONO GLI ITALIANI. ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ, ΕΜ ΚΕΡΑΤΑΔΕΣ ΕΜ ΚΑΙ ΔΑΡΜΕΝΟΙ.

Εκείνο, όμως, που μου προκαλεί εντύπωση είναι η υποκριτική υιοθέτηση αυτού του ψηφίσματος, ακόμη και από πρώην κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία υπηρέτησαν κι εκείνα μνημονιακές πολιτικές, συνέβαλαν και οι ίδιοι στην περαιτέρω υποβάθμιση του ΕΣΥ, αλλά τώρα δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κουνούν το δάκτυλο λέγοντας «Μετά θα λογαριαστούμε», ακόμη και εκείνοι που το όνομά τους περιλαμβάνεται στο ψήφισμα, δίπλα σε ονόματα Υπουργών του Πα.Σο.Κ. και της Ν.Δ., που συνετέλεσαν στην αποδιοργάνωση του ΕΣΥ.

Το «Μετά θα λογαριαστούμε», στον βαθμό που στοχεύει να αναδείξει παθογένειες και να αφυπνίσει συνειδήσεις, καλώς διατυπώνεται. Διακρίνω, όμως, από ορισμένους που το κάνουν σημαία τους, πέραν της υποκρισίας και μια ανυπομονησία καθώς και ένα είδος ρεβανσισμού. Σε βαθμό μάλιστα, που να δημιουργείται η εντύπωση πως κάποιοι εύχονται να συμβούν τα χειρότερα προκειμένου να πάρουν τη ρεβάνς μια ώρα αρχύτερα.

Η έλλειψη μέτρων για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία (ΥΑΕ), η ραγδαία άνοδος των ευέλικτων μορφών εργασίας, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η υπερεντατικοποίηση της εργασίας και οι υποβαθμισμένοι αρμόδιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί του αστικού κράτους, παράγοντες όλοι που βρίσκονται πίσω από τα χιλιάδες εργατικά «ατυχήματα», δεν αποτελούν παθογένειες αλλά «εργαλεία» που υπηρετούν την κερδοφορία των καπιταλιστών, με θύματα την υγεία και τη ζωή των εργαζομένων.

Δεν υπάρχει μάσκα πια που να μπορεί να κρύψει την σαπίλα τους.

Ένα παγκόσμιο απάνθρωπο παζάρι, που συνοδεύεται από κλοπές και υπεξαιρέσεις, στήνεται από μονοπώλια και κράτη που «πατούν επί πτωμάτων» για να κλείσουν παραγγελίες και «μπίζνες».

Μόνο που αυτή τη φορά τα «εμπορεύματα» είναι τα «εργαλεία» ζωής: ναπνευστήρες και μάσκες.

Αισχροκέρδεια και απειλές, πολυεθνικές και μυστικές υπηρεσίες (!) βγάζουν όλα τα «όπλα» στο τραπέζι και σαν κοινοί μαφιόζοι μετράνε φράγκα πάνω στα πτώματα.

Εδώ πάνω, Κυρίες και Κύριοι, θα πρέπει επίσης να λογαριαστούμε, όταν η ανθρώπινη ύπαρξη, είτε ζώσα είτε τεθνεούσα, δεν έχει αξία σε τίποτα.

Μακάρι να κάνω λάθος…