ΑΡΘΡΟ
Του Θεόφιλου Ξανθόπουλου
Τομεάρχη Δικαιοσύνης Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
Βουλευτή Ν. Δράμας
Ο Ποινικός Κώδικας, που ψηφίσθηκε το 2019 (ν. 4619/2019), συγκέντρωσε εξ αρχής την εμμονική αντίδραση της Ν.Δ. Καίτοι ο Κώδικας υπήρξε προϊόν μακροχρόνιας προσπάθειας νομοπαρασκευαστικών επιτροπών, τις οποίες κόσμησαν προσωπικότητες της Ποινικής Σκέψης, η αντίθεση της συντηρητικής παράταξης υπήρξε εξ αρχής λυσσαλέα. Μολονότι η τότε κυβερνητική πλειοψηφία εισήγαγε το νομοθέτημα με τη μορφή των Κωδίκων, ήτοι ως ενιαίο κείμενο, αποδεχόμενη πλήρως το σχέδιο της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής, εν τούτοις η Ν.Δ. τον θεώρησε έργο ΣΥΡΙΖΑ και όχι των Επιστημόνων που τον επεξεργάσθηκαν. Πρώτιστο καθήκον της λοιπόν, η αποδόμησή του ευθύς ως ανέλαβε Κυβερνητικές Ευθύνες.
Αυτές τις μέρες ολοκληρώθηκε η δημόσια διαβούλευση για τις προτεινόμενες τροποποιήσεις τόσο του Π.Κ. όσο και του ΚΠΔ. Είναι η τρίτη φορά (!!!) στα δύο και κάτι χρόνια που τροποποιείται ο Π.Κ. Μολονότι είναι ένα νομοθέτημα μακράς πνοής, για το οποίο πρέπει, μετά από παρακολούθηση και μελέτη να προτείνονται και να υιοθετούνται στοχευμένες τροποποιήσεις, η Κυβέρνηση νομοθετεί με το «αυτί στην πιάτσα και το μάτι στις δημοσκοπήσεις». Οι “μεταρρυθμιστικές” φιλοδοξίες του Υπουργού Δικ/νης αλλά και της Κυβέρνησης συλλογικά έχουν οδηγήσει στη διάλυση της στέρεης δομής, της αλληλεπίδρασης των διατάξεων του Π.Κ., που αποτελεί νομοθέτημα μακράς πνοής κατά προορισμόν και ενώ η σύνταξη παλιότερα οποιουδήποτε Κώδικα σηματοδοτούσε τον καρπό μιας μακρόχρονης προσπάθειας νομικών επιτελείων σήμερα πλέον αντί Κωδίκων έχουμε περιοδικές εκδόσεις.
Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στην επιχειρούμενη τροποποίηση του άρθρου 191 Π.Κ. (διασπορά ψευδών ειδήσεων), με την οποία επιχειρείται θεσμικός στραγγαλισμός της αντίθετης, έστω και αιρετικής άποψης, αδιανόητος για φιλελεύθερο ποινικό δίκαιο.
– Αφαιρείται το στοιχείο του «αορίστου αριθμού πολιτών» ως δέκτη των ψευδών ειδήσεων.
– Αφαιρείται ως προϋπόθεση να έχει επέλθει το αποτέλεσμα της πρόκλησης φόβου ως στοιχείο επίσης του αδικήματος. Αρκεί δηλ. οι ψευδείς ειδήσεις να είναι ικανές να προκαλέσουν φόβο και όχι να τον έχουν προκαλέσει.
Αφαιρουμένου του παραπάνω στοιχείου της βλάβης, μετατρέπεται και αυτό σε έγκλημα δυνητικής διακινδύνευσης
– Προστίθεται και η εμπιστοσύνη του κοινού στη δημόσια υγεία στο πεδίο του κινδύνου από το περιεχόμενο των ψευδών ειδήσεων, πράγμα που αποτυπώνει την εμφανή σκοπιμότητα της λογοκρισίας και του περιορισμού της διάδοσης των ιδεών γύρω από τον τρόπο διαχείρισης της πανδημίας που επιχειρείται.
– Προστίθεται η διακεκριμένη περίπτωση της επανειλημμένης τέλεσης μέσω του τύπου ή Διαδικτύου, η οποία οδηγεί σε αύξηση του ελαχίστου ορίου φυλάκισης στους έξι μήνες.
– Σωρεύεται και η ποινική ευθύνη του ιδιοκτήτη ή εκδότη μέσου με το οποίο τελέστηκαν οι πράξεις αυτές και απειλούνται και σε αυτόν ποινές από έξι μηνών έως πέντε χρόνια.
– Αυξάνεται γενικά η επαπειλούμενη ποινή και της απλής μορφής τέλεσης του αδικήματος αυτού : Με την ισχύουσα διάταξη, η διασπορά ψευδών ειδήσεων επέσυρε φυλάκιση (από δέκα μέρες) έως τρία έτη χωρίς επιβαρυντικές περιπτώσεις. Τώρα επαπειλείται φυλάκιση μέχρι τουλάχιστον τριών μηνών και μέχρι πέντε χρόνια.
– Αυστηροποιείται και η τέλεση του αδικήματος αυτού από αμέλεια, καθώς στην απειλή της χρηματικής ποινής ή κοινωφελούς εργασίας που προβλεπόταν στην ισχύουσα 191 παρ. 2 ΠΚ, αφαιρείται η παροχή κοινωφελούς εργασίας και σωρεύεται διαζευκτικά με τη χρηματική ποινή η φυλάκιση μέχρι ένα έτος.
Η Κυβέρνηση έδειξε τις προθέσεις της: Ποινικοποίηση της αντίθετης άποψης, αυστηροποίηση των απειλούμενων ποινών. Οι φιλελεύθεροι της ΝΔ οφείλουν να αξιολογήσουν το ξεκάθαρο μήνυμα ότι στο κόμμα τους η ηγεμονία ανήκει “στους άλλους”. Σειρά της οργανωμένης Κοινωνίας να αντιδράσει. Νομικοί, δημοσιογράφοι, Πολίτες όλων των απόψεων οφείλουμε να αποτελέσουμε αντίρροπη δύναμη στην Κυβερνητική αυθαιρεσία. Γιατί η κρίση και η επίκριση αποτελούν στοιχεία δημόσιου διαλόγου, ζωογόνου για τη Δημοκρατία. Γιατί η επιχειρούμενη περιστολή των δικαιωμάτων μας πλήττει ευθέως το Πολίτευμα. Και, τέλος, γιατί καμμιά Κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται με το πρόσχημα της δημόσιας ευταξίας να επιβάλει κοινωνικό στραγγαλισμό. Εφόσον επιμείνει θα εισπράξει τα επίχειρα της αυθαιρεσίας της.
*Το άρθρο του κ. Ξανθόπουλου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»
