ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

Τ. Λυκειάρχη

 

 

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020

  • «…Όταν μια δημοκρατούμενη πόλη νιώσει τη δίψα της ελευθερίας και συμβεί κακοί οινοχόοι να της την προσφέρουν με περισσότερο απ’ ό,τι πρέπει άκρατο κρασί, η πόλη αυτή αναπόφευκτα, θα μεθύσει με ολέθριες συνέπειες…» (Πλάτων, Πολιτεία, κεφ. 7, παρ. 8)

 

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Ο άξιος ηγέτης θα πρέπει να έχει ανοιχτό ειλικρινή δίαυλο επικοινωνίας με τους αντιπάλους του.

Να τους ενημερώνει συχνά γύρω από τα κορυφαία προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίζει ο λαός του.

Ο σεβασμός προς τους αντιπάλους του αποτελεί την πεμπτουσία του ήθους του. Αλλά και οι αντίπαλοι σωστά και ειλικρινά και έγκαιρα ενημερωμένα οφείλουν να του συμπαραστέκονται. Γιατί χρέος όλων, όσοι ασχολούνται με την πολιτική, είναι η αγαστή μεταξύ τους συνεργασία και όχι η εύρεση ευκαιρίας για τη διαδοχή της εξουσίας. Αυτή (η διαδοχή) μοιραία κάποτε θα προκύψει, όσο ισχύει η δημοκρατική διακυβέρνηση ενός λαού. Αν έτσι δεν συμπεριφέρονται κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι, τότε μοιραία ακολουθούν οι παρεκτροπές, αναστατώνεται ο λαός με κατάληξη το διχασμό, επώδυνη κατάληξη του οποίου είναι η στασιμότητα, η δυστυχία και η αμυντική απίσχνανση με τον κίνδυνο της απειλής της γεωγραφικής συρρίκνωσης. Και οι δυο μερίδες – κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι – πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά υπηρέτες του λαού, στον οποίο ανήκει η εξουσία, την οποία αυτός τους τη μεταβιβάζει σε τακτά χρονιά διαστήματα. Ας το ξέρουν καλά ότι κυβερνούν εν ονόματι του λαού και μόνον.

Τέλος ο άξιος ηγέτης πρέπει να αποβλέπει με αυστηρά πάντοτε κριτήρια στην επάνδρωση της δημόσιας διοίκησης, αλλά και κάθε φορέα, που από αυτόν εξαρτάται, τα οποία δεν πρέπει να είναι άλλα από τις ικανότητες και το ήθος των στελεχών. Η καταγωγή, η οικονομική κατάσταση και άλλοι παρεμφερείς λόγοι (ιδεολογικοί ή θρησκευτικές αντιλήψεις) ελάχιστα πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψη.

Όμως και τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης θα πρέπει να έχουν υπ’ όψη τους ότι η κατάληψη της θέσης σε καμία περίπτωση δεν τους δίδει το δικαίωμα να ασχολούνται με την αύξηση των ομοϊδεατών τους.

Ο ρόλος τους είναι μόνο να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και πέραν τούτου ουδέν άλλο. Οι κομματικοί στρατοί δεν πρέπει να καλλιεργούνται στα φυτώρια της δημόσιας διοίκησης για να μην ανοίξει η κερκόπορτα του διχασμού.

Αυτά, κατά την άποψή μου, λαμπροί φίλοι μου, πίστευα και πιστεύω πως πρέπει να είναι οι αρετές ενός άξιου ηγέτη, προκειμένου ένας λαός να ζει και να δημιουργεί με ομοψυχία και συψυχία.

Όσο είναι ηγέτης εμφορείται από το πνεύμα του λαϊκισμού, της κολακείας, της απόκρυψης της αλήθειας, του άκρατου εγωισμού, της ολέθριας αλαζονείας, της περιφρόνησης του αντιπάλου, του νεποτισμού και της οργάνωσης και συγκρότησης κομματικού στρατού, τότε ας μην περιμένουμε την πρόοδο του λαού σε κάθε τομέα της ζωής.

Εδώ τελείωσε ο μονόλογος του δασκάλου. Και οι ακούοντες κρεμάστηκαν από τα χείλη του όση ώρα μιλούσε, ρουφώντας άπληστα την αμβροσία της σοφίας του. Ήταν ασφαλώς το άριστο μάθημα πολιτικής αγωγής, που άκουσαν μέχρι τώρα. Γι’ αυτό και εύλογα εκφράσανε για μια ακόμη φορά το θαυμασμό και τις ευχαριστίες τους στο μειλίχιο, πράο και σοφό δάσκαλό τους, που τους πρόσφερε με αγάπη την τόσο αναγκαία πνευματική τροφή.