ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου Δράμας

41%!!! Θρίαμβος. Αναπάντεχο. Ακόμη και για τη Ν.Δ. και τον Κ. Μητσοτάκη. Ακόμη και οι δημοσκόποι δεν τολμούσαν να το πούνε, για να μη θεωρηθούν αναξιόπιστοι.

Με υποκλοπές, υποβάθμιση της ελευθερίας του Τύπου και του κράτους δικαίου; Με Τέμπη και διασυρμό του επιτελικού κράτους; Με Πάτσηδες και απευθείας αναθέσεις; Με διάλυση του ΕΣΥ και της δημόσιας Παιδείας; Είναι ποτέ δυνατόν;

Και όμως. Και για τις εκλογές του Ιουνίου διαφαίνεται ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό. Πολλοί Νεοδημοκράτες αναμένουν ακόμη και πάνω από 50%! Ο Μητσοτάκης πιστεύουν θα ξεπεράσει ακόμη και το ποσοστό του Εθνάρχη που πήρε το 1974!!!

Διαβάζουμε βαθυστόχαστες αναλύσεις. Δεν υπήρχε αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση. Η κεντροαριστερά έκανε λάθη. Αυτοχειριάστηκε. Το πρόγραμμά της δεν ήταν ρεαλιστικό. Δεν τραβάνε Τσίπρας και Ανδρουλάκης. Η Ν.Δ. εξαγόρασε με επιδόματα το αποτέλεσμα. Το μιντιακό σύστημα στηρίζει Μητσοτάκη. Ισχύουν όλα αυτά. Αλλά δεν δικαιολογούν το θρίαμβο της Ν.Δ. Την καταβαράθρωση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ένα τράβηξε την προσοχή μου. Πως η Ν.Δ. και ο Μητσοτάκης θριάμβευσαν λέει, γιατί πρόβαλαν τα θετικά. Το success story. Το αμερικανικό όνειρο. Τη δικαιολογημένη επιθυμία του κάθε Έλληνα όχι απλά να ζήσει καλύτερα. Αυτό το ‘λεγε και η αντιπολίτευση. Αλλά και να πλουτίσει ακόμη. Να γίνει επιχειρηματίας. Να παίρνει δουλειές από το γκουβέρνο. Να δικαιούται μέρισμα αφορολόγητο. Να έχει κληρονομιά εκατομμυρίων ευρώ και να μη χρειαστεί να πληρώσει φόρους.

Σε ένα λαό με απωθημένα από Κατοχή. Εμφύλιο. Χούντα. Ταλαιπωρημένο από Μνημόνια. Περικοπές. Λιτότητα. Επιδημία. Ένα λαό που έβλεπε επιτέλους μικρές έστω αυξήσεις. Μικρή έστω μείωση της ανεργίας. Προβληματική ίσως ανάπτυξη. Αλλά έβλεπε προοπτική. Ναι έπιασαν τόπο. Η σταθερότητα. Η κυβερνησιμότητα. Προδιέγραψαν το εκλογικό αποτέλεσμα. Τη θριαμβευτική νίκη της Ν.Δ. και του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Σίγουρα η απελθούσα Κυβέρνηση δεν ήταν η καλυτερότερη από συστάσεως του Ελληνικού κράτους. Σίγουρα ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι ο Μεσσίας, ο Μωυσής, ο μέγιστος πολιτικός αυτής της χώρας. Όπως η Ν.Δ., τα εξαπτέρυγά της και τα μίντια προσπαθούν να μας πείσουν. Αλλά βρε αδελφέ δεν ήταν και οι χειρότεροι.

Τι αντέτασσε η Αντιπολίτευση. Γκρίνια και μιζέρια. Ότι είμαστε στον πάτο της Ευρώπης. Και του κόσμου ολόκληρου. Ότι έχει διαλυθεί το σύμπαν. Ότι πτωχεύουμε.

Αυτά όμως έπιασαν τόπο το 2010 – 2015. Τότε που σε κάθε οικογένεια και σε κάθε οικοδομή υπήρχαν άνεργοι. Επιχειρηματίες που είχαν πτωχεύσει. Τότε που οι άστεγοι είχαν κατακλύσει τις πόλεις. Που ο κόσμος έτρωγε στα συσσίτια. Έψαχνε στα σκουπίδια. Που κινδύνευε ο καθείς να χάσει δουλειά, επιχείρηση, σπίτι. Που όλα τά σκίαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η απογοήτευση. Η κατάθλιψη.

Τώρα όμως που ξαναπήραμε κάπως τα πάνω μας. Με επαίνους από οίκους αξιολόγησης. Με success story, όπως λένε και στην αλλοδαπή. Τώρα που αρχίζουμε να ζούμε κάπως καλύτερα. Έστω με pass. Έστω με μικρές αυξήσεις. Που ροκανίζει ο πληθωρισμός. Έστω με επισφαλείς εργασίες και άθλιες συνθήκες. Τώρα που κάποιοι άρχισαν και πάλι να παίρνουν δουλειές από το δημόσιο. Τώρα που υπάρχει ελπίδα.

Ναι όλοι αυτοί, που είμαστε η πλειοψηφία, προσβλέπουμε πλέον σε καλύτερες μέρες. Και δεν είμαστε μίζεροι. Κακεντρεχείς. Δεν θέλουμε να φορολογήσουμε όσους έχουν υπερκέρδη. Όσους κληρονομούν εκατομμύρια. Όσους έχουν μερίσματα. Δεν θέλουμε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα (σημ. αυτό ήταν το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ έγραψε έγκριτος δημοσιογράφος και στυλοβάτης του Π/Θ). Αύριο ποιος ξέρει μπορεί να είμαστε εμείς στη θέση τους. Πλούσιοι. Ρόδα είναι και γυρίζει…

Τι πρότεινε απέναντι σε όλα αυτά η Αντιπολίτευση;

Έκτακτη λέει φορολογία στα υπερκέρδη των μεγάλων εταιριών. Όχι δεν το βρίσκω σωστό! Για να πάρουν τις επιχειρήσεις τους και να φύγουν; Μπορεί άλλες χώρες να το έκαναν. Εμείς οι Έλληνες το βρίσκουμε άδικο. Αντιπαραγωγικό.

Να φορολογηθούν λέει τα μερίσματα των μετόχων των κερδοφόρων επιχειρήσεων. Όχι είναι λάθος! Για να σταματήσει η ανάπτυξη; Ας το κάνουν άλλες χώρες. Ας το προτείνει ο ΟΟΣΑ. Δεν είναι σωστό.

Αύξηση δαπανών για το ΕΣΥ. Τη δημόσια Παιδεία. Το κοινωνικό κράτος. Ναι αλλά όταν θα υπάρξει δημοσιονομικός χώρος. Τώρα άλλες είναι οι προτεραιότητες. Η ιδέα ότι δήθεν με επενδύσεις σε αυτούς τους τομείς επέρχεται ανάπτυξη είναι μια φενάκη. Αλλού μπορεί. Δεν θα λειτουργήσει στη χώρα μας.

Παίρνει λοιπόν την πλειοψηφία ο Κυριάκος. Και τι έμεινε για τον Αλέξη;

Όσοι κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους. Όσοι δεν βρίσκουν δουλειά και φεύγουν στα ξένα. Όσοι αδυνατούν να βγάλουν το μήνα. Όσοι ξεπουλάνε ακίνητα και τιμαλφή για να επιβιώσουν. Όσοι δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν στα Νοσοκομεία και αδυνατούν να πάνε στις Ιδιωτικές Κλινικές. Μόνο που αυτοί είναι πλέον μειοψηφία. Και αρκετοί από αυτούς έχουν την ελπίδα πως θα περάσουν οσονούπω το δύσκολα και για αυτούς. Πως θα γίνουν έχοντες και κατέχοντες.

Μια Κυβέρνηση δεν μπορεί να εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλων. Δεν γίνεται. Επιλέγει να στηρίξει τα πιο παραγωγικά, τα πιο υγιή, τα πιο δυναμικά κοινωνικά στρώματα. Που συχνά αδιαφορούν για το αν θα ψοφήσει η κατσίκα του γείτονά τους. Αν θα του πάρουν το σπίτι. Αν δεν βρίσκει δουλειά. Αν δεν έχει λεφτά για τα φροντιστήρια του παιδιού. Για την περίθαλψη του παππού και της γιαγιάς.

Σωστή η ανάλυση του έγκριτου αρθρογράφου και στυλοβάτη της ΝΔ και του Μητσοτάκη; Νίκησε η ελπίδα, το success story, το αμερικανικό όνειρο. Δεν ψόφησε η κατσίκα του πλούσιου. Ίσως ψοφήσει όμως η κατσίκα του φτωχού γείτονά του.