ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

 

 

Σας έλεγα, λοιπόν, όπως λέει και το λαϊκό, πάντα θα επικαλούμαι τον λαό, τραγούδι: «άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε / όλοι σε τούτη τη ζωή / κι είναι πολύ σκληρό, ο ένας απ’ τους δυο / τον άλλο να μην εννοεί».

«Το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσιν» (Ισοκράτης)

Η Πόλη μας.

Οι Πολιτικοί μας.

Οι Εαυτοί μας.

Η Κοινωνική Διάθεση παροχής Αγαθών ΔΕΝ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΕΝΟ. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κοινωνία, αλλά και την κρατούσα ιδεολογία, που καθορίζει την κοινωνία

Οι παροχές προς τους Πολίτες φαίνεται να έχουν ξεστρατίσει. Τεχνολογικός τεινεσμός αντί ανθρωπιά και επιστημονική επάρκεια.

Εσείς δεν είστε που βυθίσατε τον κοσμάκη στην ανέχεια, του πετσοκόψατε το βιός, τον ρίξατε στην ανεργία και στη μετανάστευση, συγκινημένοι και αλγούντες και εξανιστάμενοι. ομολογώντας κυνικά, πως τα μέτρα αυτά είναι και άδικα.

Μα δεν το βλέπουμε καθημερινά και διαχρονικά ότι: «τιμώνται στην πόλη τα πλούτη και οι πλούσιοι, και περιφρονείται η αρετή και οι χρηστοί: Τιμωμένου δη πλούτου εν πόλει και των πλουσίων, ατιμοτέρα αρετή τε και οι αγαθοί». (Πλάτων).

Πέρασε ήδη μήνας από την επιστολή που έστειλα προς τον Πρόεδρο της ΔΕΥΑΔ Δράμας και ακόμη φυσικά δεν έχω πάρει καμιά απάντηση.

Δεν γνωρίζω το τι παιχνίδι παίζεται, αλλά το προείπα ότι εγώ δεν διεκδικώ το Μακεδονικό Βραβείο για το οποίο κάποια στιγμή θα ανοίξω τα χαρτιά μου μιας και παίζεται κάποιο παιχνίδι με αυτήν την τοπική φιέστα, ούτε την υστεροφημία του Κόλακα, αλλά ενός Πολίτη με μοναδικό εύσημό του την πολυταξιδία του ανά τον κόσμο και τις παραστάσεις –εμπειρίες που απεκόμισε όλα τα χρόνια αυτά.

Επίσης ευθαρσώς δεν θέλω και αφήνω στην άκρη δηλαδή τίτλους, σπουδές πτυχία, ειδικότητες, εξειδικεύσεις κλπ για να είμαι πιο άνετος και πιο αποτελεσματικός στο θέμα το οποίο έχω ανοίξει.

Το πήρατε χαμπάρι ότι κρύβεστε ωσάν την στρουθοκάμηλο καλυπτόμενοι δήθεν πίσω από ένα νόμο βάσει του οποίου όπως επικαλείστε δεν μπορείτε να επέμβετε σε διάφορους τομείς, ένας δε εξ αυτών και το χαράτσι –νταβατζηλίκι του να μην πληρώνουν οι χρήστες του νερού την δαπάνη αλλά αυτή να μεταφέρεται στις πλάτες των ιδιοκτητών.

Να σας κάνω λίγο μάθημα εγώ που είμαι ο έσχατος από πλευρά γνώσεων υμάς που έχετε και διοικητική πείρα αλλά και περγαμηνές πολιτικές δηλαδή του αέρα.

Το νερό είτε αντιμετωπίζεται ως «φυσικός πόρος», είτε ως «οικονομικό αγαθό», είτε ως «κοινωνικό αγαθό», είτε ως «περιβαλλοντικό στοιχείο» είναι βασικό και αναντικατάστατο στοιχείο, απαραίτητο όχι μόνο για την ανάπτυξη, αλλά και για την επιβίωση της ανθρωπότητας. Όμως είναι το πλέον «ευαίσθητο» και το πρώτο «θιγόμενο» περιβαλλοντικό συστατικό από τα δύο σύνδρομα της σύγχρονης κοινωνίας: την υπερκατανάλωση και τη ρύπανση. Εντούτοις στη χώρα μας μια σχεδίαση ορθής «Υδατικής Πολιτικής» θα μπορούσε και να το προστατεύει από αυτά και να εξασφαλίζει τις απαιτούμενες ποσότητές του στην κατάλληλη ποιότητα υπό συνθήκες αειφόρου ανάπτυξης και προστασίας του περιβάλλοντος.

Ήδη όπως αποκάλυψε πρόσφατα η Wall Street Journal, ορισμένες από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες αλλά και μερικά από τα γνωστότερα «αρπακτικά» της Wall Street επενδύουν δισεκατομμύρια δολάρια αγοράζοντας δίκτυα ύδρευσης ή τεράστιες ποσότητες νερού για ύδρευση και άρδευση. Ανάμεσά τους συναντά κανείς ονόματα όπως της General Electric στις ΗΠΑ και της Siemens στην Ευρώπη, ενώ τους τελευταίους μήνες αυξάνουν συνεχώς την παρουσία τους τράπεζες και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα όπως η Goldman Sachs. Πριν από δυο χρόνια αναλυτές της Citigroup ανέφεραν ότι πολύ σύντομα το νερό θα αποτελεί τη σημαντικότερη επένδυση σε φυσικά προϊόντα, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το πετρέλαιο, τον χαλκό, τα αγροτικά προϊόντα και τα πολύτιμα μέταλλα.

Τις προηγούμενες δεκαετίες η διαδικασία ξεπουλήματος προωθούνταν κυρίως σε χώρες του τρίτου κόσμου υπό τις ασφυκτικές πιέσεις οργανισμών όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα. Σε αρκετές περιπτώσεις ξένοι πιστωτές χρησιμοποίησαν τους συγκεκριμένους οργανισμούς για να παραβιάσουν το σύνταγμα και τους νόμους χωρών και να προωθήσουν ιδιωτικοποιήσεις και τρομακτικές αυξήσεις στα τιμολόγια.

Σε πρόσφατη έκθεσή τους με τίτλο «Υδατικοί πόροι, υποδομές και υπηρεσίες νερού», ομάδα ερευνητών από το ΕΜΠ κατέγραψε ένα προς ένα τα παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων σε όλο τον κόσμο, τα οποία όπως προκύπτει από την έρευνα, συνδυάζονται πάντα με σκανδαλώδη ποσοστά κέρδους για τους ιδιώτες, άνιση πρόσβαση στο νερό των φτωχότερων στρωμάτων, αθέτηση υποσχέσεων ανάπτυξης του δικτύου και εκτεταμένα κρούσματα διαφθοράς

Ενώ από την μια μεριά η διαφθορά του δημοσίου τομέα στην κάθε μορφής έκτασης του ,που σπρώχνει αμελλητί προς την ιδιωτικοποίηση παντός αγαθού και μεταξύ αυτών και των υδάτων, και από την άλλη μεριά οι αποτυχίες οι οποίες συνοδεύουν τις μέχρι σήμερα ιδιωτικοποιήσεις των Νερών έτσι δημιουργείται μια τραγελαφική κατάσταση που κοινώς υπογραμμίζεται ως «από την Σκύλα στην Χάρυδβη», με τελικό αποδεκτή τις πλατιές λαϊκές μάζες και κοινωνίες φτώχιας.

Ενώ λοιπόν παγκοσμίως οι ιδιωτικοποιήσεις του νερού έχουν αποτύχει και υπάρχει έντονη τάση επανακρατικοποίησης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέτει την πώληση των δικτύων ύδρευσης ως μία από τις προϋποθέσεις των οικονομικών πακέτων διάσωσης σε Ελλάδα και Πορτογαλία. Η ελληνική κυβέρνηση και όσοι την στηρίζουν, αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες ενέκρινε το νομοσχέδιο για τις αποκρατικοποιήσεις, μεταξύ των οποίων και του δικτύου ύδρευσης. Μένει τώρα να δούμε ποιος θα πληρώσει το πραγματικό κόστος

Πέραν της θεμελιακής συνάρτησης που έχει το νερό με την ποιότητα ζωής, αλλά και με την ίδια την επιβίωση, οι προβλέψεις ότι στο μέλλον θα υπάρχει έλλειψη καθιστούν προτεραιότητα τη δια- φύλαξή του και τη διαχείρισή του προς όφελος της κοινωνίας. Αξιοποιώντας τα διεθνή παραδείγματα, μπορούμε και στην Ελλάδα να κατοχυρώσουμε συνταγματικά τον δημόσιο χαρακτήρα του νερού και των δικτύων του. Κινήματα πολιτών σε άλλες χώρες, όπως πρόσφατα στην Ιταλία, αξιοποίησαν εργαλεία άμεσης δημοκρατίας προκειμένου να το πετύχουν, όπως δημοψηφίσματα σε εθνικό ή τοπικό επίπεδο, επίσημα ή άτυπα. Επιπλέον, οφείλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι ο ση- μερινός τρόπος διαχείρισης του νερού –αν και υπό κρατικό έλεγχο– δεν μας ικανοποιεί· αντιθέτως αναζητάμε διεθνώς τις καλύτερες πρακτικές, με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος και της κοινωνικής ευημερίας. Υπάρχουν άφθονα παραδείγματα όπου ακόμα και όταν ιδιωτικές εταιρείες δεν λυμαίνονται τα κοινά αγαθά, αναλαμβάνει αυτό το ρόλο η τοπική πολιτική και οικονομική ελίτ, η οποία μεταχειρίζεται τους φυσικούς πόρους και τις υπηρεσίες σαν να είναι ιδιοκτησία της, αποκλείοντας τη συμμετοχή των πολιτών. Υψώνει τείχη και φραγμούς, εδραιώνοντας τη θέση της σε μια ιδιότυπη «δημοκρατία των ειδικών και των τεχνοκρατών», στην καλύτερη περίπτωση, ή δομώντας δίκτυα πατρωνίας και μοιράζοντας θέσεις εξουσίας, στη χειρότερη. Τι είναι δημόσιο σε αυτό τον τρόπο κατανόησης και διαχείρισης των κοινών πόρων και των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας; Οι εργαζόμενοι σε αυτές και η σχετική τεχνογνωσία που κατέχουν, οι συνδικαλιστικές τους ενώσεις, καθώς και οι πολίτες με την ιδιότητά τους ως χρήστες αλλά και δημότες κατάφεραν, όπου συγκρότησαν κοινά μέτωπα, όχι μόνο να κερδίσουν, αλλά και 9 να βελτιώσουν το μοντέλο λειτουργίας των δημόσιων επιχειρήσεων και μαζί με αυτό την καθημερινότητά τους.

Είναι σαφές ότι η διαχείριση των κοινών αγαθών προς όφελος της κοινωνίας σχετίζεται άμεσα με την ποιότητα της δημοκρατίας. Η έννοια των κοινών πόρων συνδέει με νέους τρόπους διαφορετικά αγαθά, καθώς και τις αντιστάσεις που αναπτύσσονται για την υπεράσπισή τους – από το νερό μέχρι το άυλο διαδίκτυο.

Μα τι μας λέγεις Μαλάκιε, όπως Ακάκιε, «εδώ ο κ…ς μας βρακί δεν έχει και η που@@@ μας μίνι ζητά», τάδε λέγει ο θυμόσοφος Λαός, και έχει 100% δίκαιο μιας και ποιος τον υπολογίζει παρότι κατά το Σύνταγμα (αναρωτιέμαι ποιο Σύνταγμα της Γουαδελούπης ή του Τουρκμενιστάν;) είμαστε όσοι σε όλα από γεννήσεώς μας. Θα μου απαντήσετε «τρίχες κατσαρές» και με το δίκιο σας!!!

Ουδείς έχει κανένα νομικό έρεισμα, αλλά και δικαίωμα για ένα κοινωνικό αγαθό να το επιβαρύνει με συνεχείς προσαυξήσεις για να καλύψει τα έξοδα της ιδίας Δημοτικής επιχείρησης. Πρόβλημα της κάθε Δημοτικής αρχής τι και πώς θα το κατασκευάσει και πού θα βρει χρήματα για να το αποπληρώσει. Αυτό όμως δεν συνεπάγεται ότι μπορείτε να μετακυλύετε το κόστος στις πλάτες των Πολιτών και δη μάλιστα των ασθενέστερων, ΓΚΕΓΚΕ;

Το θέμα για εμένα μετά από πολλά πηδήματα και γ…κα έφτασε σαν κόμπος στο χτένι και επειδή σαν πολίτης δεν ανέχομαι εμένα προσωπικά να με κοροϊδεύουν. Θα ρωτήσετε ποιος είσαι εσύ τέλος πάντων που δεν θέλεις να σε κοροϊδεύουνε; Θα σας απαντήσω ευθαρσώς ως ο Πολυμήχανος πρόγονος μου Οδυσσέας όταν τον ρώτησε ο Κύκλωπας Πολύφημος «Ο ΚΑΝΕΝΑΣ». Δηλαδή θα πρέπει να είσαι κάποιος για να μην σε κοροϊδεύουν; Όπως γίνεται καθ’ έκαστη με το σύνολο των Πολιτών από κάθε Δημόσια Υπηρεσία, περιλαμβάνονται άπασες. αυτό το θέμα θα γίνει σημαία και αυτό το θέμα θα καθορίσει και περαιτέρω αντιδράσεις.

ΟΨΟΜΕΘΑ.