ΑΡΘΡΟ
Του Κωνσταντίνου Μπλούχου
Βουλευτή Ν.Δ. Νομού Δράμας
Η ανάδειξη νέων και προοδευτικών πολιτικών από την Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη σηματοδοτεί καινούργιες τάσεις και δεδομένα που προκαλούν όπως φαίνεται σύγχυση στους μέχρι τώρα νοούμενους ως τάχα προοδευτικούς. Και είναι αυτή η Κυβέρνηση που προχωρά με βηματισμό στη στήριξη των υγιών κοινωνικών και παραγωγικών δυνάμεων της εργασίας και των εργαζομένων. Ο χρόνος προσαρμογής και αντίληψης θα δώσει το στίγμα της πραγματικής μας ανάκαμψης. Στον αντίποδα φυσικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της παγίδας, της αδράνειας, που προκαλούσε πάντα ανεπανόρθωτη ζημία και ιστορική οπισθοδρόμηση.
Σε αυτήν την αδράνεια έχει αυτοπαγιδευθεί η αριστερά, κυρίως λόγω των μειωμένων ανακλαστικών προσαρμογής της, και της ελάχιστης παραγωγής ουσιώδους πολιτικής και κυρίως αντίληψης των νέων πολιτικών εξελίξεων.
Η αριστερά, κατώτερη των σύγχρονων απαιτήσεων αδυνατεί
-να συνεισφέρει γόνιμα και εποικοδομητικά, στο νέο διαμορφούμενο πλαίσιο της ιστορικής συγκυρίας
-να συνδιαμορφώσει ένα υγιές μοντέλο ανάπτυξης σε ένα κόσμο που μεταλλάσσεται ραγδαία.
Και ναι! Θα ήταν θετική έκπληξη αν δεν την καθήλωνε ο εθισμός της στα ιστορικά και αποστεωμένα της συνθήματα, να βοηθήσει έστω με διαφορετικές προσεγγίσεις στη διαμόρφωση έστω του πλαισίου του νέου αυτού μοντέλου. Η συνέπεια τής άγονης αυτής αντίδρασης είναι να χάσει πλέον κάθε δικαίωμα στην προοδευτική της ταυτότητα.
Εκείνο που απαιτείται, και η Κυβέρνηση αυτή διασφαλίζει, είναι μια συμφωνία, μια χάρτα ειλικρίνειας αλλά και υγιούς προσαρμογής στην ταχέως εξελισσόμενη κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα και τις διεθνείς εξελίξεις. Η ιστορία σαφέστατα, καταδείχνει την αριστερά να αναλώνεται μονίμως στην παραμόρφωση της πραγματικότητας και στη δημιουργία μύθων. Αυτό για την αντιπολίτευση θα είχε κάποιο νόημα, αν αυτή δεν υποτιμούσε τόσο τον ελληνικό λαό θεωρώντας τον, έστω τμήμα του, ως μυθολάγνο, κι αν δεν υπήρχε στην Κυβέρνηση αυτή η αξιέμπιστη ηγεσία.
Και φυσικά απαιτείται γενναιότητα για να αποδεχθείς την ιδεολογικοπολιτική σου ήττα. Παρά το ότι είναι επώδυνο το στάδιο της προσαρμογής για να παραγάγεις ουσιώδη πολιτική, είναι ζημιογόνο και επικίνδυνο για τον τόπο να παράγεις μονίμως παραπολιτική.
