ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

Τ. Λυκειάρχη

 

ΠΕΡΙΟΔΟΣ 10η

«Η Πολιτεία, που δεν έχει ως θεμέλιό της την παιδεία, είναι οικοδομή που κτίστηκε πάνω στην άμμο» (Αδαμάντιος Κοραής)

 

Επέλεξα, λαμπρέ μου φίλε Ευάγριε, το θυμόσοφο λόγο του μεγάλου παιδαγωγού του ελληνικού γένους Αδαμαντίου Κοραή, γιατί πίστεψα και πιστεύω ακράδαντα ότι Πολιτεία, που δεν περιβάλλει με ιδιαίτερη αγάπη τον εκπαιδευτικό, επιδίδεται σε πρόχειρες οικοδομικές κατασκευές, που σύντομα μεταβάλλονται σε ερείπια.

Ψυχή μιας πολιτείας είναι αναμφίβολα ο εκπαιδευτικός κόσμος. Είναι αυτός, που λαξεύει με υπομονή και επιμονή τα κρηπιδώματα, πάνω στα οποία θα στήσει το αταλάντευτο οικοδόμημά της.

Και νομίζω, καλέ μου φίλε Ευάγριε, πως δεν θα χαρακτηριζόταν ως υπερβολή, αν η κάθε Πολιτεία έδινε την πρωτοκαθεδρία στα εκπαιδευτικά της τέκνα.

Δυστυχώς, ενώ αυτή είναι η αναμφίλεκτη αλήθεια, ο εκπαιδευτικός κόσμος έχει φτάσει στα όρια της απαξίωσης τόσο από την ίδια την Πολιτεία, όσο και από ένα μεγάλο μέρος του κοινωνικού συνόλου.

Αποτέλεσμα οδυνηρό αυτής της απαξίωσης είναι όλες σχεδόν οι παρεκτροπές, οι παρενέργειες, οι ρατσιστικές συμπεριφορές, η έλλειψη σεβασμού, η απειθαρχία και η ανυπακοή στους θεσπισμένους κανόνες της ζωής.

Διερωτάσαι –και εύλογα το κάνεις- καλέ μου φίλε Ευάγριε, πού οφείλεται η κακοδαιμονία της κοινωνίας και η ένταξη του εκπαιδευτικού κόσμου σε θέση καθόλου τιμητική.

Ας εξετάσουμε με πολλή προσοχή, αντικειμενικότητα και ολόπλευρη θεώρηση αυτήν την υποβάθμιση.

Θα σου το εκφράσω με βαθιά μου λύπη από τη μακρόχρονη εμπειρία μου στο ιερό τέμενος της παιδείας, ότι μεγάλο μέρος της ευθύνης γι’ αυτό το ολίσθημα ανήκει στους διαχειριστές της πολιτικής εξουσίας. Επιχείρησαν δελεάσματα στον χώρο των εκπαιδευτικών για να τους εντάξουν ως συμμαχητές στην κατάληψη της εξουσίας. Είδαμε με πόνο ψυχής τη διάσπαση του εκπαιδευτικού κόσμου σε έγχρωμες ομάδες, που να ανεμίζουν με πάθος κακόγουστα λάβαρα, τα οποία προκαλούσαν συγκρούσεις ανάμεσα στους ανεμίζοντες.

Δεν μπόρεσα να κατανοήσω ποια σχέση μπορεί να έχει ο οποιοσδήποτε κομματικός σχηματισμός με το ιερό τέμενος της παιδείας, στο οποίο έχουν χρέος να συμπροσεύχονται όλοι ανεξαίρετα, αντλώντας δυνάμεις ψυχής για τη διάπλαση ορθά διαπλασμένων χαρακτήρων, που θα επιδίδονται στο χτίσιμο μιας κοινωνίας με ελαχιστοποίηση παθών, με αγαστή συνεργασία, συναδέλφωση και απαλλαγή από κάθε μορφής παρενέργειες.

Λυπηρό ομολογουμένως το φαινόμενο του διχασμού, που ακολούθησε τον εκπαιδευτικό κόσμο.

Ιδρύθηκαν παθιασμένες κακέκτυπες μαθητικές οργανώσεις που άβουλα έχτισαν ολόγυρά τους τείχη μίσους.

Παρασυρόμενος ο πολιτικός κόσμος από ιδιοτέλεια, άφησε το σκάφος της παιδείας να πλέει με άπειρο οιακοστρόφο σο τρικυμιώδες πέλαγος. Επιδόθηκε στη συγκρότηση οργάνων με κριτήριο κατά κανόνα το χρώμα του θνησιγενούς πιστεύω τους με σκοπό δήθεν τη βελτιωτική απόδοση του εκπαιδευτικού έργου! Όργανα, τα οποία απαξιώθηκαν και στη συνέχεια περιφρονήθηκαν από ομοιόχρωμους και ετερόχρωμους.

Εγκατέλειψε, διαπράττοντας το σοβαρό ολίσθημα, τον θεσμό της αξιολόγησης. Νηστεύσαντες και μη εξεμέτρησαν για δεκαετίες τον υποχρεωτικό χρόνο απογαλακτισμού από τα ιερά τεμένη της παιδείας.

Εισήλθαν στον ιερό χώρο της παιδείας εκπαιδευτικοί με κύριο κριτήριο το πτυχίο, χωρίς να προηγηθεί όχι μόνο η γνωστική τους ικανότητα, αλλά ούτε και η ψυχική τους ευρυθμία. Αποτέλεσμα να δίδεται τροφή για επικριτικό σχολιασμό από τον γονεϊκό χώρο και τα Μ.Μ.Ε.

Δεν νομίζω ότι νιώθει υπερήφανη οποιαδήποτε πολιτική εξουσία για το κατάντημα της παιδείας.

Δεν είναι ποτά αργά! Πολιτεία και εκπαιδευτικός κόσμος είναι ανάγκη να ανταμώσουν και με γνώμονα τη σύνεση, τη σωφροσύνη, την αγάπη για τις αγνές ψυχούλες των ελληνοπαίδων και παραμερίζοντας τα οποιαδήποτε ατομικά οφέλη και τις παραταξιακές αγκυλώσεις να βρουν τη χρυσή τομή για την ορθή αναβάθμιση της παιδείας. Η πατρίδα μας διαθέτει φωτεινά μυαλά. Ας μην τα καθιστούμε υπηρέτες ξένων ενισχύοντας πλουσιοπάροχα τα βαλάντιά τους. Μπορούμε να χτίσουμε παιδεία αξιώσεων. Θέληση χρειάζεται.