ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

Τ. Λυκειάρχη

 

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ι’

 

Το επιχείρησα κι άλλη φορά στο παρελθόν, πάντοτε βέβαια με τη δική σου συναίνεση, να σου απευθύνω τις ταπεινές μου συμβουλές. Αυτό θα κάνω και σήμερα με τη νοερή επικοινωνία μας.

Μην αποζητείς την ευτυχία σου σε φανταχτερές εικόνες, που οδηγούν συχνά σε πλάνες, οι οποίες μοιραία αδειάζουν την ανθρώπινη ψυχή από τις επίζηλες αρετές.

Φρόντισε να επιδιώκεις τα απλά, εκείνα που δεν προκαλούν ηχηρό και σύντομο θόρυβο.

Στα απλά, που όσο κι αν άλλοι τα προσπερνούν, και συχνά τα περιφρονούν, εσύ θα βρεις της ψυχής σου τη δροσιά, μακριά από ενοχές και τύψεις.

Μη θαμπώνουν το μυαλό σου λαμπιόνια εκτυφλωτικά. Το φως τους είναι πρόσκαιρο και παραπλανητικό, ικανό να σε ξεστρατίζει σε κακοτράχαλα μονοπάτια, που στο διάβα τους θα νιώθεις να σταλάζεις αργά, μα σταθερά, φαρμάκι αποσυνθετικό της προσωπικότητάς σου.

Οι καλλικέλαδες και φαινομενικά ελκυστικές σειρήνες όμως κακόγουστες και παραπλανητικές, μη σε γοητεύουν με το κάλεσμά τους.

Χαιρέκακες, όπως πάντοτε, δεν διασφαλίζουν την ευτυχία. Κόρε γνήσιες του ολέθρου πλάστηκαν μ’ έναν και μόνο στόχο να ιερουργούν στο τέμενος της συμφοράς.

Μην αφήσεις τη λογική σου να οδηγηθεί στο παραπλανητικό κάλεσμα με την προσωρινή γοητεία, όμως με τη σίγουρη όδευση στη δυστυχία.

Πορεύσου συνειδητά την κακοτράχαλη οδό της ζωής. Δεν θα σου προσφέρει τη φανταχτερή, όμως βραχύβια ευτυχία. Συ ανεβασμένος στο απλό σκαρί κωπηλάτησε δυναμικά στο φουρτουνιασμένο πέλαγος της ζωής. Και μη φοβηθείς να πέσεις στα αιχμηρά βράχια. Να είσαι βέβαιος πως, αποκαμωμένος από τη δύσκολη κωπηλάτηση, θα φτάσεις χωρίς ψόγο στο απάνεμο και φτωχικό λιμάνι χωρίς πρόβλημα, χωρίς χειροκροτήματα, χωρίς φιέστες, χωρίς ζήτω επίπλαστα, μας ως ταπεινός δούλος και ανιδιοτελής εργάτης της ειλικρινούς ευτυχίας.

Αυτή να είναι η πορεία σου στη ζωή. Κάποιοι ευάριθμοι θα σε ευγνωμονούν για το ήθος σου. Αυτή θα είναι η αμοιβή στου, για την οποία θα έχεις γαλήνια την ψυχή σου.