«Πήγαινε στο πανεπιστήμιο να ανοίξει το μυαλό σου»

ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

Πανηγύρια και ντελίριο ανακοινώσεων για την εισαγωγή στα ΑΕΙ (Μέρος Β’)

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Εδώ η αλήθεια είναι μισή. Αρχικά γιατί η λογική των φοιτητών (χωρίς να έχουν άλλη επιλογή) είναι καθαρά βαθμοθηρική, αφού έτσι τους έμαθε το εκπαιδευτικό σύστημα ήδη από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Από την άλλη, υπάρχουν πολλά ιδιωτικά πανεπιστήμια που προσφέρουν γενικές γνώσεις στην αρχή μέχρι να αρχίσουν να δίνουν την εξειδίκευση που ο καθένας έχει επιλέξει. Δυστυχώς αυτά όμως είναι προσβάσιμα για λίγους ενώ υπάρχει και η επιλογή των σπουδών στο εξωτερικό που αφορά ακόμη λιγότερους οπότε δεν μπορεί να μπει στη συζήτηση. Ακόμη κι αν τελικά όντως «ανοίξει το μυαλό σου», δεν θα κάτσεις στην Ελλάδα ακριβώς γιατί καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει κανένα μέλλον εδώ. ∆εν είναι τυχαίο ότι 7/10 Έλληνες μετανάστες είναι πτυχιούχοι πιστεύοντας ότι έξω τα λεφτά τα σκορπάν στον δρόμο και ότι η ζωή είναι ωσάν της Ελλάδος, αλλά όταν δουν την πραγματικότητα είναι πλέον αργά μιας και στις χώρες που πήγαν «τα ρολόγια και τα κορόιδα δουλεύουν» δεν ισχύει…

Με αφορμή συζητήσεις με διάφορα άτομα -φοιτητές ως επί το πλείστον- αλλά και με βάση τη δική μου εμπειρία μέχρι μου δημιουργήθηκε η εξής απορία (την οποία 3 η ώρα το πρωί μου σκάλωσε να εκφράσω, άσχετο).

Γιατί σπουδάζουμε στην Ελλάδα;

Βλέπω παιδιά να μπαίνουν σε σχολές, χωρίς να ξέρουν το αντικείμενο, χωρίς να τους αρέσει καν, μασώντας μια καραμέλα ότι θα βρουν δουλειά αύριο. Ρε παιδιά πού πάτε; Εγώ ήρθα στο πανεπιστήμιο υποτίθεται για να ΜΑΘΩ!, για να μάθω για το αντικείμενο που με ενδιαφέρει, που με γεμίζει, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σε αυτή τη χώρα πρέπει να σπουδάσεις για να δουλέψεις, γιατί έχει συνδυαστεί η μόρφωση ή η εξειδίκευση με την επαγγελματική αποκατάσταση; Εμένα μου έμαθαν πως καμία δουλειά δεν είναι ντροπή. Τι πιο ιδανικό από το να συνδυάσεις το αντικείμενο σπουδών σου (που υποτίθεται πως σου αρέσει για να έκανες τόσο κόπο να το σπουδάσεις) με το μελλοντικό σου επάγγελμα; Και αν δεν το πετύχεις; Και τι έγινε δηλαδή; Υποτίθεται πως το πανεπιστήμιο πέρα από τις γνώσεις σου προσφέρει άλλα πράγματα, εμπειρίες, «ανοίγει» το μυαλό σου, βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά και στην τελική ασχολείσαι με κάτι που σου αρέσει! Δεν μπορώ να ακούω ανθρώπους που λένε ότι τόσα χρόνια σπουδές πήγαν χαμένες γιατί έχω διδακτορικό στο τάδε αντικείμενο και έχω εισόδημα 800 ευρώ το μήνα! Εσύ ρε φίλε για να γίνεις λεφτάς σπούδασες;

Δηλαδή ρε παιδιά αυτό μένει τελικά; Οι σπουδές είναι για να γυρίζουμε κάποια στιγμή στη μαμά πατρίδα και να το παίζουμε σπουδαίοι, τι κάναμε εμείς; Ωραία σπούδασες 5 χρόνια, και λοιπόν; Γιατί Ελληνάρα μου πιστεύεις ότι αυτό σε κάνει ανώτερο από έναν οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο; Γιατί έχεις την απαίτηση να σου στρώσουν κόκκινο χαλί να σου πετάνε ροδοπέταλα στο δρόμο και να σε πληρώνουν 100.000 ευρώ το χρόνο; Θες να μου πεις ότι ο σκουπιδιάρης ή ο νοσοκόμος ή ο μπογιατζής ή δεν ξέρω και ‘γω ποιος δεν αξίζουν να έχουν δουλειά ή να πληρώνονται καλά επειδή εσύ και εγώ και δεν ξέρω ποιος άλλος σπουδάσαμε;

Ε, λοιπόν πιστεύω πως σαν λαός εκεί είναι το πρόβλημά μας. Είμαστε εγωιστές σε βαθμό κακουργήματος. Κουβαλάμε τα κόμπλεξ του αιώνα και σαν να μην έφτανε αυτό μας βάζει και ο μπαμπάς και η μαμά και η κοινωνία και ο ίδιος μας ο εαυτός σε μια διαδικασία σπουδών που οι 6 ή οι 7 στους 10 δεν θέλουν ουσιαστικά και μας φορτώνουν και με ένα κάρο απωθημένα (εγώ κάποτε ήθελα να γίνω ζωγράφος, μηχανικός, ανθοπώλης κ.ο.κ.) και καταλήγουμε σαν χώρα να παράγουμε δεν ξέρω και εγώ πόσους «επιστήμονες» από τους οποίους η τραγική πλειοψηφία πήγε στο πανεπιστήμιο για να καμαρώνει η γιαγιά και να πάρει το κωλόχαρτο να το κρεμάσει στον τοίχο να βλέπει τι μεγάλο θαύμα έκανε!

Και βλέπω τώρα φίλους, γνωστούς, άλλους νέους ανθρώπους να ψάχνουν να βρουν τι είναι αυτό που πραγματικά θέλουν. Να δίνουν πανελλήνιες μετά από 5 και 6 χρόνια, να ψάχνουν 10%, κατατακτήριες και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο για τον απλό λόγο: τώρα πια το κωλόχαρτο του πανεπιστημίου δεν τους κάνει αυτομάτως λεφτάδες.

Ξαφνικά ήρθε η κρίση και συνειδητοποίησαν όλοι το απλό, ότι δηλαδή και να σπουδάσεις δεν είναι απαραίτητο ότι θα γίνεις και Ωνάσης!!! Άκου να δεις τι ανακάλυψε ο Έλληνας! Και τους βλέπω όλους τώρα να λένε, δεν με νοιάζει εγώ θα κάνω αυτό που γουστάρω και ό,τι γίνει. Και χαίρομαι που βλέπω συμμαθητές μου που τα πήγαν καλά στις εξετάσεις και δήλωσαν σχολές άσχετα με το πόσα μόρια έβγαλαν (τρομερό αυτό για τα ελληνικά δεδομένα) και τους βλέπω τώρα μετά από 1 χρόνο χαρούμενους και ευχαριστημένους με αυτά που έχουν, και να μην ψάχνουν αυτά που θα μπορούσαν να έχουν. Τι πιο υπέροχο από αυτό που είχε πει ένας διευθυντής σχολείου στην γηραιά Αλβιόνα «στόχος του σχολείου μας είναι να βγάλει ευτυχισμένους σκουπιδιάρηδες».

Τι να κάνετε όταν το παιδί σας δεν θέλει να σπουδάσει;

Όταν ένας έφηβος πει ότι δεν θέλει να σπουδάσει, συνήθως ξεσηκώνεται όλη η οικογένεια. Αρχίζετε σαν γονείς να ανησυχείτε, ότι δεν θα είναι ποτέ σε θέση να έχει μια επιτυχημένη καριέρα ή ότι θα μετανιώσει για το υπόλοιπο της ζωής του, που δεν θα πάει στο πανεπιστήμιο. Αλλά, μήπως όλη αυτή η κατάσταση τελικά δεν είναι και το τέλος του κόσμου;

Αν σαν γονείς ανατριχιάζετε στη σκέψη ότι το παιδί σας δεν θα σπουδάσει, αφιερώστε λίγο χρόνο για να σκεφτείτε γιατί είναι τόσο σημαντικό για εσάς. Είναι καλό να αναγνωρίσετε τα συναισθήματά σας και να σκεφτείτε αν είναι κάτι που προσδοκείτε μόνο εσείς και θα κάνει ευτυχισμένους μόνο εσάς. Πριν λοιπόν σας πιάσει πανικός, προσπαθήστε να ακούσετε τι έχει να σας πει το παιδί σας. Πραγματικά ακούγοντας έναν έφηβο με σεβασμό μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο. Επίσης, μπορείτε να ρωτήσετε το παιδί σας τους λόγους που δεν θέλει να σπουδάσει. Μερικές φορές ο έφηβος μπορεί να κάνει κάποιες σκέψεις, που δεν θα σας πέρναγαν από το μυαλό. Για παράδειγμα, κάποιοι δεν θέλουν να σπουδάσουν, επειδή φοβούνται να βγουν από το σπίτι και να κάνουν κάτι καινούριο. Εάν η απόφαση του παιδιού σας για να αποφύγει το πανεπιστήμιο, προέρχεται από το άγχος, τότε συζητήστε μαζί μερικές στρατηγικές, που θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες.

Γιατί δεν πρέπει να προσπαθήσετε να αναγκάσετε έναν έφηβο να σπουδάσει;

Σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, μόνο το 46% των Αμερικανών ολοκληρώνουν το πανεπιστήμιο. Αν προσπαθήσετε να αναγκάσετε το παιδί σας να σπουδάσει παρά τη θέλησή του, το πιο πιθανό είναι να μην αποφοιτήσει. Δυστυχώς, πολλοί γονείς χαλάνε ένα σωρό χρήματα για να σπουδάσουν το παιδί τους, και στο τέλος δεν βλέπουν πτυχίο. Αντί να προσπαθείτε να πείσετε το μικρό σας, ότι πρέπει να πάρει ένα πτυχίο, μιλήστε του για εναλλακτικές λύσεις. Αν δεν είναι σίγουρο τι θέλει να κάνει, εξερευνήστε μαζί τις επιλογές που υπάρχουν ή δείτε ποια είναι η κλίση που έχει και τι πραγματικά του αρέσει. Επίσης, αν ο έφηβος είναι αρνητικός σε όλα όσα του προτείνετε, μιλήστε του για τις υποχρεώσεις που θα πρέπει να αναλάβει εφόσον συνεχίσει να μένει μαζί σας. Αν συνεργαστείτε με το παιδί σας και δεν το πιέζετε, τότε σίγουρα θα το βοηθήσετε να καταλάβει τι ακριβώς θέλει να κάνει και τι στόχους να θέσει.

(συνεχίζεται…)