ΑΡΘΡΟ

Του Βασίλειου Μελαδίνη

Αρχιτέκτονα Χωροτάκτη

(συνεχίζεται από το προηγούμενο)

Στις περισσότερες από μία συνόδους του ΝΑΤΟ, με θέμα τη Ρωσική εισβολή, και κυρίως την τελευταία στις 11.07.2023 στο Βίλνιους της Λιθουανίας, η Ελλάδα, δια του Πρωθυπουργού μουγγάθηκε. Η ρωσική εισβολή δεν διαφέρει σε τίποτα από την εισβολή και κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία. Αν θεωρηθεί ότι η Τουρκία ενήργησε δικαιολογημένα ως εγγυήτρια δύναμη με βάση τις συνθήκες Ζυρίχης – Λονδίνου το 1959, πού είναι η άλλη εγγυήτρια Αγγλία να τους πετάξει έξω; Πόσο υποκριτές είναι όλοι τους όταν δέχονται απολύτως ότι είναι δίκαιο το Κόσοβο να αποκοπεί από τη Σερβία και μάλιστα μετά από εισβολή Νατοϊκών στρατευμάτων που «μάχονται» τώρα κατά του «εγκληματία» Πούτιν;

Οι απειλές της Τουρκίας περί «γκρίζων ζωνών» και «γαλάζιας πατρίδας» μπορούσαν να εξαφανισθούν αυτόματα με το veto μας για απόφαση για καταδίκης της Ρωσικής εισβολής και βοήθειας στην Ουκρανία και αργότερα με veto μας για είσοδο της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, αν δεν δεχόταν η Τουρκία την άμεση άρση του casus belli εναντίον της Ελλάδος, τη συμφωνία της να εφαρμόσουμε την νόμιμη επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια και την υπογραφή συνυποσχετικού για να πάμε τον καθορισμό της ΑΟΖ στο Διεθνές Δικαστήριο.

Είναι τυχαίο ότι σε δύο ευκαιρίες που δόθηκαν στον Βλοντιμίρ Ζελέσνκι, στις 07.04.2022 στην ομιλία του στο Ελληνικό κοινοβούλιο και στις 21.08.2023 στη κοινή συνέντευξη με τον Έλληνα Πρωθυπουργό με την ευκαιρία της συνόδου των Δυτικών Βαλκανίων, να αναφερθεί στο Κυπριακό, έπαθε αμνησία. Ο άνθρωπος τέτοιες εντολές πήρε «άνωθεν», τι να κάνουμε;

Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε τι κέρδισαν οι Τούρκοι με το «όχι στις εντάξεις Φιλανδίας και Σουηδίας», το παζάρι που ακολούθησε, καθώς και με την ετσιθελική της στάση να συνεχίζει απρόσκοπτα τις κάθε είδους συναλλαγές της με την Ρωσία παρά τη γενική απαγόρευση γιατί δεν θα το καταλάβουμε καθώς έχουμε συνηθίσει η μύτη μας να ακουμπά στο πάτωμα από τις ενδοτικές θέσεις μας και τις διπλωματικές καρπαζιές που τρώμε. Μόνο λύπη και απογοήτευση νιώθεις, για όσους κυβέρνησαν διαχρονικά. Ας είναι.

Ξεκίνησε λοιπόν, επιτέλους για τις ΗΠΑ, ένας μεγάλος και σοβαρός πόλεμος στην Ευρώπη, που αν δεν διαλύσει την Ε.Ε. θα τη φέρει στο χείλος του γκρεμού και την ενεργειακή ένδεια. Έτσι ο μεγαλύτερος οικονομικός, και όχι μόνο, εχθρός τους, (γιατί τρέμουν μια Ευρώπη από τα παράλια της Πορτογαλίας μέχρι τα Ουράλια, όπως οραματιζόταν ο Ντε Γκωλ, με δικό της στρατό εξωτερική πολιτική και οικονομία), θα επιστρέψει τάχιστα εκεί που ήταν την περίοδο 1945 – 1950, την απόλυτη, δηλαδή, ενεργειακή και οικονομική εξάρτηση από τις ΗΠΑ και εν τέλει τη μετατροπή της σε προτεκτοράτο, με τις ευλογίες, αν όχι ανίκανων, σίγουρα αντιευρωπαίων ηγετών στην Ε.Ε. που συμπεριφέρονται ως καμαριέρες του Λευκού Οίκου.

Ενορχηστρώθηκε λοιπόν, ως υποτελής, σύσσωμη η Ε.Ε. για να σταθεί αρωγός της «δημοκρατικής» Ουκρανίας για να σώσει το πολιτισμικό και πολιτικό κεφάλαιο που διαθέτει από τη βαρβαρότητα που λέγεται Ρωσία! Μία Ρωσία που γέννησε Αϊζενστάιν, Νιζίνσκι, Ντοστογιέφσκι, Τσέχοφ, Προκόφιεφ, Λομονόσοφ, και ων ουκ έστι αριθμός; Τι έχει να προσφέρει, επιτέλους, η Ουκρανία των δύο εχθρικών Εθνών, στην Ευρώπη, πέρα από αναταραχή, διχόνοιες, πραξικοπήματα, ναζισμό, εμφύλιο, διαφθορά, δημοσιονομικό χάος, πληθωρισμό και πλεονάζον σιτάρι; Τίποτα!

Ο πόλεμος λοιπόν είχε σαν συνέπεια αυτό που λαχταρούσαν οι ΗΠΑ για μέλλον της Ε.Ε.. Αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου και του πετρελαίου, μείωση της παραγωγής, φοβερό πληθωρισμό, που είχε να ζήσει η Ευρώπη από τον μεγάλο πόλεμο και όλα στην πλάτη του Ευρωπαίου πολίτη, ο οποίος για να μην βαρυγκωμήσει και ξεσηκωθεί, με τις ανοησίες της ηγεσίας του, έπρεπε να βρεθεί πολύ γρήγορα η λύση του κατευνασμού του.

Κάπως έτσι η «διορατική» Ευρωπαϊκή ηγεσία άπλωσε την ομίχλη της Γκεμπελικής προπαγάνδας, που γνώριζε καλά από την εποχή του μεσοπολέμου, που μας σκέπασε όλους. Αυτή λοιπόν «η Ρωσική αρκούδα» που πριν ήταν κόκκινη και τώρα έχει το πρόσωπο του Πούτιν, βομβαρδίζει σχολεία, νηπιαγωγεία, πολυκατοικίες, νοσοκομεία και σκοτώνει μόνο παιδιά και από της άλλη, οι «αγγελικά πλασμένοι Ουκρανοί» των Ναζιστικών (κατά τον χαρακτηρισμό του ΟΗΕ), ταγμάτων του Αζόφ, καταφέρουν καίρια πλήγματα στους Ρώσους εγκληματίες, καθοδηγούμενοι από έναν ηρωικό Πρόεδρο (ιμιτασιόν έκδοση του Θανάση Βέγγου).

Ο αμοραλισμός, η υποκρισία, και η υποβάθμιση των κατοίκων της Ευρωπαϊκής ηπείρου σε κρετίνους, αφελείς, και ηλίθιους, φαίνεται και από δηλώσεις του Πρωθυπουργού με το φανελάκι. Ανησυχεί, λέει και δακρύζει, για την τύχη του πυρηνικού σταθμού στη Ζαπορόζιε που από καιρό κατέχουν οι Ρωσικές δυνάμεις, ενώ συγχρόνως τον βομβαρδίζουν ανελέητα οι δυνάμεις της χώρας του με εντολή του!

Σύσσωμη η «Δύση» κατηγόρησε τη Ρωσία ότι δεν υπογράφει την επέκταση για την ελεύθερη διακίνηση των σιτηρών προς τις χώρες του τρίτου κόσμου, όταν οι συνυπογράφοντες, την πρώτη συμφωνία, Νατοϊκοί και ΟΗΕ, δεν τήρησαν τον όρο της συμφωνίας να αρθεί το εμπάργκο και να πουλήσει και η Ρωσία το δικό της πλεονάζον σιτάρι, πέραν του ότι τα υποτιθέμενα «άδεια» καράβια που έφταναν για να φορτώσουν το Ουκρανικό σιτάρι, μετέφεραν παράνομα Νατοϊκό εξοπλισμό στην Ουκρανία!

Το δράμα είναι πως τα Ευρωπαϊκά ΜΜΕ, ακολουθώντας ως κολαούζος τα Αμερικανικά, αναμασούν τα όσα λέει ο Πρωθυπουργός της Ουκρανίας, κατά γράμμα. Ακόμα και εδώ σε μια από τις χειρότερες επαρχίες της Ε.Ε. διαγκωνίζονται οι δημοσιογράφοι μας, ποιος θα αποδώσει πιστότερα τα λεγόμενα του προστάτη των ταγμάτων του Αζόφ, και όχι μόνο.

Από την άλλη αναρωτιέμαι: Τι είδους «πόλεμος» είναι αυτός και έχει βαλτώσει έτσι; Έχει μεταβληθεί σε πόλεμο χαρακωμάτων και αμυντικών γραμμών, όπως έναν αιώνα πριν στο Δυτικό μέτωπο του Πρώτου παγκοσμίου πολέμου! Από τη μία έχουμε μια διεφθαρμένη χώρα που την έχουν μπουκώσει οι Νατοϊκοί «φίλοι» της σε ετερόκλητα αμυντικά συστήματα και προμήθειες και από την άλλη, υποτίθεται μια καλά οργανωμένη και άρτια εξοπλισμένη υπερδύναμη, έτοιμη να υπερασπισθεί, όχι μόνο τον εαυτό της αλλά και όλα τα ζωτικά πλανητικά της συμφέροντα.

Η επίθεση με εφ’ ενός ζυγού «παρέλαση» Ρωσικών αρμάτων και τεθωρακισμένων, επί ασφαλτοστρωμένων δρόμων εκτός και εντός πόλεων και χωριών της Ουκρανίας που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή τους σαν να ήταν video game! Γιατί; Με τέτοια διάταξη αρμάτων διεξήγαγε τη μάχη του Κουρσκ η ΕΣΣΔ ενάντια στους Ναζί;

Σχεδόν όλες οι μεταφορές στρατιωτικών ενισχύσεων της Ουκρανίας γίνονται μέσω του σιδηροδρομικού δικτύου το οποίο παραμένει, σχεδόν στο σύνολό του άθικτο αφού δεν το έχουν καταστρέψει οι Ρώσοι, αν και βρίσκεται ανυπεράσπιστο στο έλεος του πυραυλικού της συστήματος. Γιατί;

Η Ρωσία έχει δεκάδες δορυφόρους γεωστατικής τροχιάς πάνω από την Ουκρανία που μπορούν να διαβάσουν και τις πινακίδες αυτοκινήτου. Είναι τα πιο αποτελεσματικά ντρόουν γιατί λειτουργούν όλο το εικοσιτετράωρο και δεν καταρρίπτονται. Γνωρίζει μέσω αυτών, κάθε εκατοστό της Ουκρανικής επικράτειας. Κάθε πολεμικό εργοστάσιο, στρατόπεδο, αποθήκη, και διοικητικό κέντρο της Ουκρανικής στρατιωτικής διοίκησης. Με τα χιλιάδες αεροσκάφη και πυραύλους που διαθέτει θα μπορούσε να τελειώσει τον «πόλεμο» σε μια μέρα. Δεν το κάνει. Γιατί;

Θα μπορούσε να επιβάλει ζώνη απαγόρευσης πτήσεων για προστασία των Ρωσόφωνων πληθυσμών, όπως οι Αμερικανοί στο Ιράκ για προστασία των Κούρδων. Δεν το κάνει. Γιατί;

Ξέρουμε ότι το σιτάρι που , υποτίθεται, «θα ταΐσει τους φτωχούς του κόσμου» κατευθύνεται στο παγκόσμιο χονδρεμπόριο με ανυπολόγιστα κέρδη για την Ουκρανική ηγεσία. Η εφημερίδα Guardian, ανέφερε ότι η Ουκρανία δεν είναι δημοκρατική χώρα και κατέχει την 122η θέση, σε σύνολο 180 χωρών στη λίστα των πιο διεφθαρμένων χωρών με βάση τον επίσημο κατάλογο της Διεθνούς Διαφάνειας και ο Zelensky εθεωρείτο διεφθαρμένος δικτάτορας, για τον Δυτικό τύπο πριν την εισβολή. Γιατί δεν αποκλείουν απολύτως το εμπόριο των σιτηρών της Ουκρανίας;

Το φιτίλι της Ρωσικής επανάστασης άναψε το 1905 στην Οδησσό το θωρηκτό Ποτέμκιν. Εκτός αυτού, η πόλη είναι ένα υπαίθριο μουσείο. Δεν είναι μια πόλη που μπορείς να βομβαρδίσεις. Όμως είναι κομμάτι της Ιστορίας της Ρωσίας. Εκτός αυτού, είναι ο τόπος μαρτυρίου 100 και πλέον Ρωσόφωνων διαδηλωτών και συνδικαλιστών που στις 02.05.2014 κατέφυγαν στο κτίριο των συνδικάτων της Οδησσού. Το κτίριο το έκαψαν μαζί με τον κόσμο, ο Δεξιός Τομέας, το τάγμα του Αζόφ και Αϊντάρ καθώς και «συμπαραστάτες» που ήρθαν από το «επαναστατημένο» Κίεβο εκείνα τα ζοφερά χρόνια του τρόμου και της εθνοκάθαρσης στην οποία είχαν επιδοθεί όλες αυτές οι «δημοκρατικές» δυνάμεις, κατά τον κύριο Zelensky. Δεν έχει καταλάβει την πόλη η Ρωσία και αφήνει ελεύθερη την έξοδο της Ουκρανίας στη Μαύρη θάλασσα. Γιατί;

Η πραγματικότητα σήμερα, είναι φορτωμένη με απορίες και ερωτήματα.

Μια Ε.Ε. να παραπαίει μέσα σε καλπάζοντα πληθωρισμό και έλλειψη ενεργειακών πόρων, τελείως αποπροσανατολισμένη και υποταγμένη στα κελεύσματα του Υπερατλαντικού αφέντη.

Οι ΗΠΑ που μας πουλάνε ακριβό υγροποιημένο αέριο και επιχαίρουν ευδοκιμώντας, για το κατάντημα της Ε.Ε., αφού όλοι οι στρατηγικοί στόχοι που τέθηκαν από το 1990 και επέκεινα, έχουν επιτευχθεί. Ακόμη έχουν ανοίξει και «ανθρωπιστικές» δουλειές δις δολαρίων για ανοικοδόμησης της αφελούς Ουκρανίας.

Μία Ουκρανία, πεδίο δοκιμών οπλικών συστημάτων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Κατεστραμμένη, από άκρο σε άκρο. Με τον ανθό του πληθυσμού της αφανισμένο. Βυθισμένη σε χρέη δεκάδων μελλοντικών γενεών. Με νυν Πρόεδρο που αγοράζει ακίνητα στο εξωτερικό σαν να μην υπάρχει αύριο. Με προηγούμενους ηγέτες τους να λιάζονται στις παραλίες του Ντουμπάι όπως δείχνει video με τη Γιούλια Τιμοσένκο τη πρωτοχρονιά του 2023, ενώ οι συμπατριώτες της θερίζονται στο πόλεμο!

Τέλος και πιο περίεργο από όλα η Ρωσία που όσο συνεχίζεται ο πόλεμος, που θα μπορούσε να τον τελειώσει σε μια βδομάδα, τόσο «παίζει» με τις τιμές αερίου και πετρελαίου και τόσα περισσότερα κέρδη έχει, πέραν του ότι αποδεικνύει στη παγκόσμια αγορά εξοπλισμών ότι τα δικά της προϊόντα είναι καλλίτερα από τα Δυτικά. Μόνο την προηγούμενη χρονιά είχε «έξτρα» κέρδη 76 δις δολάρια. Γιατί να θέλει να τελειώσει ο πόλεμος αφού μόνο κέρδος του φέρνει;

Ζούμε λοιπόν το θέατρο του παραλόγου ή μάλλον τη σκηνή της όπερας όπου στο πάτωμα της σκηνής κείτεται ο πληγωμένος πρωταγωνιστής και όλοι γύρω του τραγουδούν «ένα γιατρό, ένα γιατρό!» και κανείς δεν πάει να φωνάξει ένα γιατρό. Στο τέλος χειροκροτούν όλοι ευχαριστημένοι και αναχωρούν ασφαλείς για το σπίτι τους. Εύγε!!!