ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

 

  • Παραπαιδεία στο φουλ και άνεργους αποδέκτες μετά την αποφοίτηση
  • Αξίζει να σπουδάσω τελικά;

 

Δυστυχώς στη χώρα μας, οι στερήσεις των προηγούμενων γενεών και τα απωθημένα τους σε βασικά ζητήματα αρχόμενα ελευθερίας τρόπου ζωής, πρόωρης παντρειάς, στέρηση απασχόλησης και μόρφωσης, που αυτά όλα γέννησαν, ουσιαστικά και μας κατέστησαν ομήρους μιας αντίληψης που θέλει οπωσδήποτε τον μη πτυχιούχο να βρίσκεται σε κατώτερη κοινωνική θέση από τον «πιστοποιημένο πτυχιούχο».

Και μετά το πρωτοφανές ντελίριο δημοσιεύσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οπού διθυραμβικές ανακοινώσεις για τους μέλλοντες σωτήρες δια της επιστήμης βλαστών τους κάνουν θραύση, αναρωτιέται κάποιος γιατί να συμβαίνει αυτό το θέαμα, το οποίο δεν υπέχει θέση στο να χαρούν οι άλλοι για την επιτυχία κάποιου παιδιού, αλλά για να τους μπουν καθαρά και ξάστερα στο μάτι του διπλανού, του συγγενή, που το παιδί του δεν επέτυχε και γενικά με γνώμονα μονάχα την αυταρέσκεια ξεσαλώνουν οι ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ.

Ρωτώνται δε οι επιτυχόντες και αρχίζουν με ύφος χιλίων Καρδινάλιων να εξιστορούν, ακόμη δεν πάτησαν το πόδι τους στην σχολή τους, ακόμη δεν πέρασαν ένα μάθημα, για το τι σκέπτονται να κάνουν μετά την αποφοίτησή τους και το πρώτο πράγμα που ακούς είναι η φυγή στο εξωτερικό.

Μετά μου λέτε γιατί αυτή χώρα είναι σε αυτήν την θέση και το πιπίλισμα ότι τα καλύτερα μυαλά έχουν φύγει στο εξωτερικό και κάτι τρίχες κατσαρές.

Τα καλύτερα μυαλά είναι και παραμένουν στην Ελλάδα, αγωνίζονται έστω και με τα λιγοστά που μπορεί να δώσει η χώρα και προσπαθούν να ανασυντάξουν την χώρα τους, αυτοί οι υπόλοιποι που φεύγουν είναι γιατί νομίζουν, γιατί τους είπαν ότι έξω τα λεφτά τα σκορπάν στους δρόμους, τους περιμένει η μεγάλη ζωή και η άμεση καταξίωση και φυσικά όταν πάνε έξω και δουν την πραγματικότητα τότε αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι έτσι όπως τους περιέγραψαν ή που έτσι πίστευαν και κάποια στιγμή θέλουν να γυρίσουν πίσω στην Ελλάδα.

 

Άλλο ειδικευμένη μόρφωση και άλλο επιβεβλημένη δια της μόρφωσης επαγγελματική αποκατάσταση

 

Οι δε αποτυχόντες στο να εισέρθουν στα εδώ Ιδρύματα έχουν την δυνατότητα να συνεχίσουν σε κάποια άλλη χώρα της επιλογής τους, αλλά και της δια διαφόρων γραφείων, τα οποία χαρακτηρίζονται μεσάζοντα φροντιστήρια, οργανισμοί που ειδικεύονται σε κάθε θέμα στις χώρες αυτές και τα οποία σε προετοιμάζουν κατάλληλα για ένα και μισό μήνα, να περάσεις τις εισαγωγικές εξετάσεις στα εκεί εκτός της Εθνικής τους γλώσσας, είτε Αγγλόφωνα, είτε Γαλλόφωνα, είτε Γερμανόφωνα Πανεπιστήμια και φυσικά με υψηλό κόστος, μέσα σε όλες τις παροχές καθολη την διάρκεια των σπουδών, σου παρέχουν πάσης φύσεως υπηρεσίες, από την ενοικίαση β’ σπιτιού, τις μεταφράσεις, τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσεις κατά την διάρκεια των σπουδών σου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, μέχρι και την μεταγραφή σου εάν αυτό είναι εφικτό.

Δημάδη μια βιομηχανία που κόβει χρήμα στον βωμό του αυριανού επιστήμονα και της καταξίωσής του.

Να μην ξεχνάμε ότι και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση υπάρχουν φροντιστήρια τα οποία βοηθούν τους φοιτητές να περάσουν τα μαθήματα στα οποία έχουν κολλησει, να μην μιλήσουμε για εξαγορές μαθημάτων και όσα βρώμικα περικλείονται μέσα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μετά δε όλα αυτά που είναι γνωστά σε όλους, αλλά τα αποφεύγουν και τα καταγγέλλουν, μετά βδελυγμίας μονάχα για τους άλλους, μιας και όταν κτυπήσει η δική τους πόρτα, εκεί πέφτουν και οι ηθικές αναστολές και οι μάσκες, εκεί επιτρέπονται όλα, φθάνει να φτάσουμε στον σκοπό μας, μιας και ο σκοπός αγιάζει τα μέσα –τάδε λέγει η εκκλησία. Τι θυμήθηκα τώρα, στην Δράμα την μεταγραφή δυο θεολόγων φοιτητών από την πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία στην Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης μεσολαβούντος μεγαλόσχημου κληρικού, τι να πρωτοθυμηθώ την μεταγραφή από χώρα του Ανατολικού μπλοκ στην Ιατρική Κρήτης μιας και είχε διαγνωστεί «παπάριους καρκίνωμα» και πόσα άλλα, αλλά είπαμε ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Το κείμενο αυτό γράφεται στις 27 Αυγούστου όπου ήδη από το πρωί ανακοινωθήκαν οι βάσεις εισαγωγής των επιτυχόντων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

Να μια καλή ευκαιρία για πανηγυρισμούς, για μεγάλα λόγια για ευχολόγια ανείπωτα, που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα μιας και είναι τοις πάση γνωστό ότι οι σπουδές αποτελούν ένα φετίχ για τον Νεοέλληνα όπου δια αυτής πιστεύει ότι καθιερώνεται, ανεβαίνει κοινωνικά κλίμακα και αποκτά χρηματική ευρωστία μελλοντική.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, αλλά ξεχνώντας ότι η παραπαιδεία καλά ανθεί, μιας και για να περάσεις στο Πανεπιστήμιο τα τρία τελευταία χρόνια φροντιστήρια, πειρατικά ιδιαίτερα μαθήματα είναι στο φόρτε τους, πακτωλός χρημάτων, στέρηση των αναγκαίων καλών, με γνώμονα την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο διότι δια μέσου αυτού θα έρθει η απόλυτη καταξίωση.

Ποια είναι όμως η ωμη πραγματικότητα, ότι μιας και δεν υπάρχουν δουλειές οι σπουδές είναι ένας τρόπος και η συνέχιση με κάθε είδους μεταπτυχιακό παράταση αποφυγής της ανεργίας μιας και ως τότε το χρήμα ρέει από τους γονείς τροφοδότες.

Το βαλε ένα χρυσό βραχιόλι στο χέρι σου έχει περάσει ανεπιστρεπτί από αυτήν την χώρα μιας και ο υπερπληθωρισμός αποφοιτησάντων πτυχιούχων καλύπτει εργασιακά τα επόμενα 50 χρόνια την χώρα μας.

Άλλο γνώση και άλλο ειδικευμένη σπουδή για εύρεση εργασίας, μιας και αυτό αποτελούν οι σπουδές, ξέχωρα και αν όλοι σας αυτοβαυκαλίζεστε πιστεύοντας ότι τελειώνοντας μια σπουδή, αυτομάτως γίνεσαι καλύτερος χαρακτήρας, αυτομάτως απεμπολείς τα κόμπλεξ που κουβαλάς από παιδί και τέλος ότι αλλάζεις κοινωνικότητα μαζί με καταξίωση μιας και είσαι απόφοιτος Πανεπιστημιακής μόρφωσης.

Το ζούμε καθημερινά στην βιωτή μας όπου και αν ζούμε στην χώρα μας μονολογώντας, φωνασκώντας, βρίζοντας, όταν αντιμετωπίζουμε ανθρώπους πανεπιστημιακής μόρφωσης αλλά γαϊδουρινής κοινωνικότητας, απαίσιου χαρακτηρα και εκεί γκρεμίζεται όλο το οικοδόμημα περί σπουδών.

Θα μου πείτε δεν πρέπει να σπουδάζουν οι νέοι;

Ασφαλέστατα ΝΑΙ, αλλά αγαπητοί μου άλλο φετίχ, άλλο απωθημένο και άλλο ιδίαν επιθυμία περαιτέρω σπουδών, δείτε τα χάλια βαθμολογίας, περιστασιακά απομονώνω κάποια, Πολυτεχνείο Κρήτης με εισαγωγή κάτω από την βάση, Φυσικομαθηματικό Σάμου κάτω από την βάση. Φθάσαμε να περνάς σε πανεπιστημιακή σχόλη της Δυτικής Μακεδονίας με 4050 μόρια, και σας ρωτώ είναι αυτές σπουδές που θα βγάλουν ειδικούς επιστήμονες, μπορεί να μην αποτελούν το μέγιστο δείγμα αλλά αποτελούν το θλιβερό δείγμα ότι «κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα», είναι χιμαιρικό μιας και δεν έχει να αποδώσει τίποτε καλό μελλούμενο στον κάτοχο του, εκτός δε και αν αυτή η κάθε εισαγωγή είναι συνυφασμένη με την Φοιτητική Ζωή, τα ανέμελα φοιτητικά χρόνια που τα περισσότερα είναι κραιπάλης, μιας και για να είσαι σωστός φοιτητής είτε εντός χώρας είτε εκτός πρέπει να βάλεις τον κώλο σου κάτω για να τελειώσεις στην ώρα σου και με γνώσεις πάνω στο αντικείμενο των σπουδών σου.

Βλέποντας όλα αυτά τα παιδιά που πήραν τα αποτελέσματα των πανελληνίων και τρέχουν πανικόβλητα να κλείσουν σπίτια στην επαρχία, σκέφτομαι ότι η δική μου γενιά έχει μεγαλώσει με μια πολύ συγκεκριμένη αντίληψη σχετικά με την εκπαίδευση και την αξία του πτυχίου. Σίγουρα με κλισέ ατάκες ο περίγυρός σου μιλάει για την αναγκαιότητα του να έχεις ένα πτυχίο στα χέρια σου. Ακόμη και αν δεν εξασκήσεις ποτέ το επάγγελμα που θα σχετίζεται με το πιστοποιητικό που θα έχεις εξασφαλίσει.

Σήμερα αναρωτιέμαι αν όντως αξίζει ένας νέος να καταναλώσει χρόνο, χρήμα, διάθεση και κόπο για να καταφέρει να πάρει ένα πτυχίο που θα του εξασφαλίζει… ΤΙΠΟΤΑ. Δεν είναι να εξαιρέσουμε κατηγορίες επαγγελμάτων που όπως και να το κάνουμε δεν μπορείς να τις προσεγγίσεις χωρίς πτυχίο, σήμερα ότι και να κάνεις χρειάζεται να έχεις ένα χαρτί πιστοποίησης, ή ένα πτυχίο, δυστυχώς το Κράτος βλέποντας την καθοδήγηση για καταξίωση μέσω ενός χαρτιού πιστοποίησης ή πτυχίου φόρτωσε πάσης φύσεως έξοδα και ζητούμενα που σε αναγκάζουν να τρέχεις και να ξοδεύεσαι. Άλλο τα εξειδικευμένα επαγγέλματα όπως Πιλότοι, Γιατροί, Μηχανικοί, Δικηγόροι, αλλά πολλοί άλλοι, θα μπορούσαμε να κάνουμε δουλειές χωρίς να έχουμε ξοδέψει χρόνο σε σπουδές που πρακτικά δεν μας πρόσφεραν τίποτα.

Ασφαλέστατα χρειάζονται σεμινάρια h μικρού χρόνου, ταχύρυθμες σχόλες προς γνώση και κατατόπιση επαγγελματική, αλλά όχι χρόνου σπατάλη για σπουδές που δεν θα αποδώσουν παρά χρόνια dolce vitas στον εισακτέο.

Δυστυχώς στη χώρα μας, οι στερήσεις των προηγούμενων γενεών και τα απωθημένα που αυτές γέννησαν, ουσιαστικά μας κατέστησαν ομήρους μιας αντίληψης που θέλει οπωσδήποτε τον μη πτυχιούχο να βρίσκεται σε κατώτερη κοινωνική θέση από τον «πιστοποιημένο». Ακόμη κι αν είναι πιο ευτυχισμένος ή βγάζει περισσότερα χρήματα ή στην τελική προσφέρει περισσότερα στο κοινωνικό σύνολο. Και το γεγονός ότι το 2005, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat οι πτυχιούχοι ήταν το 25.3% των νέων, ενώ το 2012 έφτασαν το 31%, δείχνει πως η προαναφερθείσα λογική κερδίζει έδαφος εν μέσω οικονομικής κρίσης.Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί παντού γύρω μας ακούμε την εξής φράση:

«Πάρε ένα πτυχίο και ας μη σου χρειαστεί»

Σύμφωνα με έρευνα του ΟΟΣΑ, η Ελλάδα κατέχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά άνεργων πτυχιούχων παγκοσμίως. Το επιχείρημα αυτό λοιπόν, καταπέφτει εν τη γενέσει του. Ακόμη όμως και να μην είχαμε απτές αποδείξεις, η λογική μας δεν μπορεί να συμβαδίσει με το συγκεκριμένο «αξίωμα» που συχνά-πυκνά ακούμε. Γιατί δηλαδή κάποιος που έχει συγκεκριμένες βλέψεις (που δεν περιέχουν το πανεπιστήμιο) να αναγκάζεται να σπουδάζει για χάρη της ικανοποίησης των οικογενειακών – φιλικών – κοινωνικών επιθυμιών, ενώ ο ίδιος στην πραγματικότητα δεν θέλει; Προσωπικός μου φίλος που παίζει μια ντουζίνα μουσικά όργανα και δουλεύει για τα προς το ζην σε Ωδείο τελείωσε Διοίκηση Επιχειρήσεων, μπήκε στην διαδικασία να τελειώσει Δημόσια Διοίκηση, χωρίς λόγο. Σίγουρα γνωρίζετε χιλιάδες περιπτώσεις που έχουν σπουδάσει άλλο και ασκούν άλλη δουλειά, έτσι το χάσιμο χρόνου και χρημάτων και ασφαλιστικής ικανότητας πάει σύννεφο χωρίς λόγο. Υπάρχουν παραδείγματα σε όλο τον κόσμο που αποδεικνύουν έμπρακτα ότι και χωρίς πτυχίο μπορεί κάποιος να βιώσει την επιτυχία. Κι αν ο Μπιλ Γκέιτς είναι ακραίο δείγμα, ας μη θεωρούμε επιτυχημένους μόνο αυτούς που έβγαλαν πολλά λεφτά, ρίξε μια ματιά γύρω σου, θα βρεις σίγουρα κάποιον που παράτησε τις σπουδές για να κάνει κάτι τελείως διαφορετικό και εντέλει είναι ευτυχισμένος με αυτό.

(συνεχίζεται…)