ΑΡΘΡΟ
Του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου Δράμας
Ανέμενα με αγωνία να εκδοθεί το βιβλίο του φίλου καθηγητή. Περιχαρής μου ανακοίνωσε πως είναι ήδη στο τυπογραφείο. Επιτέλους του είπα, θέλω να εντρυφήσω, να προετοιμαστώ για το τι θα αντιμετωπίσουμε. Δεν θα ζούμε Παναγιώτη το 2050, μου είπε γελώντας…
Δεν χρειάστηκε να περιμένουμε το 2050, για να ζήσουμε όσα με εξαιρετικό τρόπο περιγράφει ο βαθύς γνώστης και εξαίρετος στοχαστής Γιώργος Σιακαντάρης. Τα ζούμε ήδη εδώ και ένα χρόνο (βλ. φαινόμενο Κασσελάκης). Για να μην πω εδώ και χρόνια. Που και τα Ελληνικά πολιτικά κόμματα περνούν βαθύτατη κρίση. Και για να την αντιμετωπίσουν υιοθέτησαν την εκλογή Αρχηγού από τη βάση. Με το δικό τους ελληνικότατο τρόπο. Να ψηφίζουν και μέλη μιας χρήσης! Και όσοι είδαν φως και μπήκαν!! Έστω για τον τζερτζελέ!!! Περάστε κόσμε… Με ένα δίευρο συμμετέχεις κι εσύ στο πανηγύρι…
Κι όμως ορισμένοι εκστασιάζονται. Συμμετέχει ο κόσμος αντιλέγουν. Αποφασίζει η βάση. Μπαίνει στην άκρη η κομματική καμαρίλα. Δεν αποφασίζουν τα κλειστά αραχνιασμένα κομματικά γραφεία. Οι αρτηριοσκληρωτικοί κομματικοί γραφειοκράτες.
Ναι γιατί όχι; Αφού το κάνουν και στην Εσπερία. Μόνο που εκεί ψηφίζουν μόνο τα μέλη του κόμματος. Και μάλιστα όσοι είναι μέλη για ικανό χρονικό διάστημα. Μόνο που εκεί έχουν δημοκρατικά οργανωμένα κόμματα. Με εσωκομματική δημοκρατία. Εδώ έχουμε αρχηγικά. Και όταν εκλέγεται ο ηγέτης από εκατοντάδες χιλιάδες είναι πλέον απόλυτος μονάρχης. Που λογοδοτεί μόνο στον λαό του. ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ και ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΑ!!!
Είναι αυτό βάθεμα και πλάτεμα της Δημοκρατίας, όπως λέγαμε στη δεκαετία του ‘80; Τι σχέση έχει με την αντιπροσωπευτική και φιλελεύθερη δημοκρατία;
Στον υπότιτλο του βιβλίου του ο Σιακαντάρης μιλά για «μεταδημοκρατία, μεταπολιτική, μετακόμματα». Και στον πρόλογό του ο καθηγητής του Παντείου και Συνταγματολόγος Ξενοφών Κοντιάδης μας προϊδεάζει:
«ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΙΚΗ: Είναι άραγε ένα νέο στάδιο πολιτικής… .ή μια μορφή αποτυχίας της δημοκρατίας… η απογύμνωσή της… η κενότητα στην εποχή της ασημαντότητας; η μεταπολιτική δεν είναι καν αντιπολιτική, βρίσκεται πέραν αυτής… πρόκειται για την απαξίωση του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος όχι για την αμφισβήτηση και την ανατροπή του… σημαίνει διάβρωση των θεσμών… αποϊδελογικοποίηση των πολιτικών συγκρούσεων… αδιαμεσολάβητη σχέση με τεχνοκράτες ή τηλεαστέρες…
ΜΕΤΑΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: …είναι η κρίση της σύγχρονης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και αποτέλεσμα της αδυναμίας των κομμάτων να δώσουν λύσεις «εκφράζουν την αδυναμία της πολιτικής να αποφύγει τη διαπλοκή της με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, τη συμμόρφωσή της με τις επικοινωνιακές ανάγκες της ενημερωδιασκέδασης… τη διαφθορά… είναι η αμφισβήτηση της πολιτικής σε συνθήκες μεταδημοκρατίας και όχι με χρήση πραξικοπημάτων (Γ. Σιακαντάρης)»
ΜΕΤΑΚΟΜΜΑΤΑ: …στα πλαίσια αυτών των εξελίξεων αναδύεται το μόρφωμα που αποκαλείται «μετακόμματα»… η δυσθυμία απέναντι στα πολιτικά κόμματα δεν είναι τυχαίο ότι συμπίπτει χρονικά με την κρίση του κοινωνικού κράτους… πηγαίνουμε σε αυτό που ο Σιακαντάρης αποκαλεί κόμμα καρτέλ και παραπέρα «τεχνοκρατικό μετακόμμα»… σταδιακά τα παραδοσιακά μαζικά κόμματα μετατρέπονται σε πολυσυλλεκτικά, εν συνεχεία σε κόμματα καρτέλ… καταντούν διαχειριστές της κρατικής εξουσίας…
Η απευθείας από τη βάση εκλογή της ηγεσίας σε Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ ανανέωσαν τον πολιτικό τους λόγο και την αξιοπιστία τους; Ερωτά ο Ξ. Κοντιάδης. Και απαντά ότι οι έως τώρα εκτιμήσεις είναι αρνητικές. Ενισχύθηκαν τα αρχηγικά και συγκεντρωτικά χαρακτηριστικά τους… το αποτέλεσμα είναι μια ανεξέλεγκτη από το κόμμα ηγετική ομάδα που λειτουργεί γύρω από τον Πρόεδρό του…».
Υπάρχει εναλλακτική σε αυτή την «ψευδοδημοκρατία»; Ο Σιακαντάρης απαντά καταφατικά. «Ναι και βρίσκεται στην εσωκομματική δημοκρατία. Αλλά μην περιμένουμε τα ίδια τα κόμματα από μόνα τους να το κάνουν. Είναι σαν να περιμένουμε το λιοντάρι (πολιτικές ηγεσίες) να γίνει χορτοφάγο (δημοκρατικό)».
Δεν ολοκλήρωσα το διάβασμα του βιβλίου. Θέλω να ακούσω ζωντανά στην βιβλιοπαρουσίαση τους εκλεκτούς εισηγητές και τον ίδιο τον Γιώργο Σιακαντάρη.
Ανέσυρα από τα κιτάπια μου δύο σχετικά κείμενα:
Α. «Μόνον ο αρχηγός του κόμματος εκλέγεται, ανάλογα με τους κανόνες του καταστατικού, από το σύνολο των μελών. Αλλά είναι απόλυτος άρχων. Όλες οι εντολές είναι κάτω από τη δικαιοδοσία του, δεν εξαρτάται από κανέναν. Έχει την απόλυτη ευθύνη, αλλά τη σηκώνει ολόκληρη πάνω στους ώμους του. Αν ο αρχηγός εκτραπεί από τις αρχές του κινήματος ή αν εξυπηρετήσει άσχημα τα συμφέροντά του, εξαρτάται από το σύνολο των υπηκόων του να τον αναγκάσουν να λογοδοτήσει στο “φόρουμ” ή με μια νέα εκλογή να τον απαλλάξουν από τα καθήκοντά του» («Αδόλφος Χίτλερ, Ο Αγών μου» Α’ τόμος, σ. 328).
Β. «Εσείς θα μου λέτε ότι έχετε να μου πείτε και εγώ θα κάνω τον ενισχυτή» («Mueller, Τι είναι λαϊκισμός») Γρηγόρης Καλφέλης, καθηγητής Νομικής ΑΠΘ (άρθρο του στο ΒΗΜΑ στις 25.11.2023) «…Και ο μεν καινούργιος ηγέτης κ. Κασσελάκης είναι βέβαιο ότι δεν έχει επεξεργασμένες πολιτικές θέσεις (και καμία ιδεολογική σχέση με την Αριστερά)… Μάλιστα, η ακραία λαϊκίστική του άποψη για ένα κόμμα, όπου ο αρχηγός θα «ακούει» απλώς τις θέσεις των οπαδών του και θα τις μεταφέρει στην κοινωνία, θυμίζει τη συλλογιστική του Μπέμπε Γκρίλο στην Ιταλία ο οποίος έλεγε χαρακτηριστικά στους ψηφοφόρους του: «Εσείς θα μου λέτε ότι έχετε να μου πείτε και εγώ θα κάνω τον ενισχυτή» («Mueller, Τι είναι λαϊκισμός»).
Έχουν τα παραπάνω καμία σχέση με την Πολιτική; Με την Αριστερά; Αυτή τη Μεταπολιτική, τη Μεταδημοκατία, τα Μετακόμματα θέλουμε και στη χώρα μας;
Ακόμη κι αυτοί που ομνύουν στην εκλογή από τη βάση, δεν κατανοούν πως κάθε εκλογή γίνεται στη βάση ορισμένων κανόνων, που πρέπει να τηρούνται. Καταστατικό, διαφάνεια του υποψηφίου, σεβασμός στην ιστορία, το πρόγραμμα και τις αποφάσεις των οργάνων. Έτσι γίνεται παντού και πάντα.
Σε όλες τις εκλογές, σε όλα τα κόμματα, υπάρχει πάντα Εκλογική Επιτροπή που αποφασίζει ποιοι θα είναι υποψήφιοι Βουλευτές, Ευρωβουλευτές, Πρόεδροι. Ναι προφανώς θέλουν να αποκλείσουν τον Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα τώρα με άκομψο τρόπο. Αλλά και πως είναι δυνατόν να τον αφήσουν να είναι και πάλι υποψήφιος. Δεν έπρεπε να είναι ούτε την πρώτη φορά.
Κατά το Καταστατικό για να είναι κάποιος μέλος της Επιτροπής Δεοντολογίας θα πρέπει να είναι 5 χρόνια μέλος του κόμματος. Και όμως επιτράπηκε στον Στέφανο Κασσελάκη, που γράφτηκε την προηγούμενη μέρα και με 30 μόνο υπογραφές μελών της Κ.Ε. να είναι υποψήφιος. Μέγα πολιτικό αλλά και νομικό σφάλμα.
Στα νομικά για να κατανοήσουμε μια διάταξη πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και τις τρεις ερμηνείες – προσεγγίσεις. Τη γραμματική, τι δηλαδή λέει το γράμμα του νόμου. Την ιστορική, πότε και γιατί θεσπίστηκε (σημ. επί Τσίπρα, όπου δεν θα υπήρχε καν άλλος υποψήφιος). Την τελολογική, δηλαδή ποιος ο σκοπός της διάταξης. Από το συνδυασμό αυτών γίνεται κατανοητό πως δεν είναι δυνατόν για την Επιτροπή Δεοντολογίας να υπάρχει η προϋπόθεση της επί 5ετία ιδιότητας του μέλους του κόμματος και αυτό να μην ισχύει και για τον υποψήφιο Πρόεδρο!!! Κατά ορθή δηλαδή ερμηνεία δεν θα έπρεπε να είναι υποψήφιος ούτε το 2023.
Σε όλες τις εκλογές, σε όλα τα κόμματα, υπάρχει πάντα Εκλογική Επιτροπή που αποφασίζει ποιοι θα είναι υποψήφιοι Βουλευτές, Ευρωβουλευτές, Πρόεδροι. Ναι προφανώς θέλουν να τον αποκλείσουν τώρα και με άκομψο τρόπο. Αλλά και πως είναι δυνατόν να τον αφήσουν να είναι και πάλι υποψήφιος ειδικά τώρα με όσα λέγει και πράττει.
ΥΓ Ας ελπίσουμε για το καλό του πολιτικού συστήματος και της χώρας να λήξει κάποια στιγμή αυτό το πολιτικό ριάλιτι. Δεν είναι απλά η απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η απαξίωση όλης της πολιτικής. Είναι ο θρίαμβος της ΜΕΤΑπολιτικής…. φευ…
