ΑΡΘΡΟ
Του Χάρη Δαμιανίδη
Φοιτητή του Τμήματος Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης
Μια από τις αντικοινωνικές παρενέργειες που προκάλεσε και προκαλεί η οικονομική κρίση είναι η αύξηση της πορνείας. Το φαινόμενο της «νόμιμης» και της «παράνομης» πορνείας διογκώνεται ολοένα και περισσότερο μέσα στη κοινωνία. Αμέτρητοι οι οίκοι ανοχής οι οποίοι «δεσπόζουν» στα πεζοδρόμια της Αθήνας. Οι ιερόδουλες Ελληνίδες εκδίδονται για πολύ χαμηλά ποσά, πέντε ή δέκα ευρώ ενώ παράλληλα από το μεγάλο αριθμό των οίκων ανοχών ένα πολύ μικρό ποσοστό συγκεντρώνει τα απαραίτητα έγγραφα για την απαιτούμενη άδεια. Ουσιαστικά, η πορνεία αποτελεί ένα βιασμό επί πληρωμή, διότι καμία γυναίκα δεν εκδίδεται επειδή το θέλει και επειδή την ευχαριστεί. Ακόμη, πρέπει να αναφερθεί πως και το αντρικό φύλο συμμετέχει στη πορνεία καθώς είναι μεγάλος ο αριθμός των αντρών όπου εκδίδονται. Οι λόγοι που οι γυναίκες ωθούνται σε αυτά τα μονοπάτια είναι η ανεργία, η φτώχεια, τα τεράστια οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένα άτομα όπου ακολουθούν αυτό το δρόμο από μόδα, βλέποντας την εμπορευματοποίηση ως κάτι το οποίο έχει διασκέδαση. Η πορνεία ως φαινόμενο αντέχει μέσα στο χρόνο και εξελίσσεται ιστορικά. Η νομιμοποίηση της πορνείας το 1999 είχε ως αποτέλεσμα να περάσει στη σφαίρα της λογικής πως τα πάντα πωλούνται και αγοράζονται μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Επίσης, πρέπει να τονιστεί το όφελος το οποίο έχει το κράτος όσον αφορά το ΑΕΠ, μέσα από αυτό το φαινόμενο. Είναι τόση η κυνικότητα σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης που συνδέουν την αύξηση του ΑΕΠ σε κάθε χώρα με την ανάπτυξη της πορνείας. Την αρχή είχε κάνει η Ιταλία όπου προσμετρούσε στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της τα έσοδα από την εξέλιξη της πορνείας. Σε ετήσια βάση έδειχνε να έχει αύξηση του ΑΕΠ από τη παράνομη δραστηριότητα. Ιδίως σε περιόδους κρίσης αποτελεί απίστευτο πλεονέκτημα για την αύξηση των κρατικών εσόδων, άσχετα αν τσαλαπατιέται βάναυσα η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Συνοδοιπόροι αποτέλεσαν και άλλες χώρες, π.χ. Αγγλία, Αυστρία, Νορβηγία, αλλά και Η.Π.Α. Όλα αυτά βέβαια δεν απασχολούν την Ολλανδία καθώς η πορνεία είναι νόμιμη στη χώρα! Ενώ σε αυτή την αθλιότητα προστέθηκε και η πόλη της Βαλένθιας, στην Ισπανία όπου υπάρχει σχολή πορνείας όπου εγγυάται σίγουρη «κατάρτιση για επαγγελματική αποκατάσταση». Έτσι, με αυτό τον τρόπο η πορνεία αποτελεί μια διαφορετική έξοδο όσον αφορά την ανεργία. Δεν πρέπει να αποτελεί επάγγελμα καθώς είναι ακραία μορφή εκμετάλλευσης όπου δε μπορεί να συμπορευτεί με την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Άλλο όμως είναι τι πρέπει να γίνει και άλλο όταν επιβάλλονται οι αμείλικτοι νόμοι της οικονομίας του κέρδους. Μπροστά σε αυτό το φαινόμενο το κράτος και οι εκάστοτε κυβερνήσεις κλείνουν τα αυτιά και τα μάτια τους. Σιωπούν μπροστά στο βιασμό εκατοντάδων γυναικών όπου γίνονται θύματα εκμετάλλευσης μέσα στη κοινωνία του κέρδους. Επιπρόσθετα, δεν υπάρχει καμία κύρωση όσον αφορά τα «πεζοδρόμια», τα «ξενοδοχεία» και τις «αγγελίες» όπου βοηθούν στην ενίσχυση αυτού του κυκλώματος. Στο στόχαστρο μπαίνουν οι γυναίκες που ξεπουλούν το κορμί τους και όχι οι μαστροποί και οι προστάτες που βρίσκονται πίσω από αυτή τη κατάσταση. Επιπλέον, οι συνθήκες υγιεινής αποτελούν ένα μείζον ζήτημα που έχει κοινωνικές προεκτάσεις. Οι ιατρικοί έλεγχοι που γίνονται είναι εντελώς τυπικοί, πράγμα το οποίο δημιουργεί ΣΜΝ (Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα) π.χ. HIV/AIDS, σύφιλη, ηπατίτιδα. Προκειμένου να επιβιώσουν παίζουν τη ζωή τους κορώνα – γράμματα γιατί εκτός από τις νόμιμες αυτές γυναίκες υπάρχουν και οι άλλες οι οποίες δουλεύουν σε διάφορα μπαρ και υποχρεώνονται να ενδίδουν στις ορέξεις του κάθε πελάτη. Χάνουν ότι πολύτιμο τους έχει δοθεί, υγεία, ομορφιά, η χαρά της μητρότητας. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό για τη δημόσια υγεία. Καθημερινά υπάρχει ο κίνδυνος να προσβληθούν δεκάδες άτομα από τον ιό HIV. Ο αριθμός αυξάνεται ολοένα και περισσότερο. Ταυτόχρονα, όσον αφορά τις οικονομικές μετανάστριες, εξαναγκάζονται στο να ασχοληθούν με τη πορνεία, διότι οι χώρες υποδοχής είναι ανίκανες να φτιάξουν ένα σύστημα κοινωνικής πολιτικής όπου θα παρέχει εργασία και αξιοπρεπές συνθήκες διαβίωσης στις γυναίκες αυτές όπου γίνονται ένα κομμάτι εμπορεύματος μέσα σε αυτό το φαύλο κύκλο. Η ζωή τους βρίσκεται συνεχώς σε κίνδυνο και εξαρτάται από το κάθε προαγωγό. Η δικαιοσύνη κωφεύει σε τέτοιες περιπτώσεις και όταν μια υπόθεση καταλήγει σε δικαστήριο πάντοτε για τους ισχυρούς υπάρχει «παραθυράκι». Βέβαια, μέσα σε όλα αυτά δε μπορεί να λείπει η αστυνομία όπου σιγοντάρει όλη αυτή τη κατάσταση κάνοντας επιλεκτικές συλλήψεις και με αυτό τον τρόπο διαιωνίζει το πρόβλημα ενώ γνωρίζει τους προαγωγούς και μπορεί να τους συλλάβει μέσα σε μια ημέρα, παρ’ όλα αυτά τους αφήνει ελεύθερους να κάνουν τη δουλειά τους, γιατί έτσι η ίδια μπορεί να ελέγχει όλη την «πιάτσα». Και ταυτόχρονα οι γυναίκες αυτές να μη προσμετρώνται στον άνεργο πληθυσμό και έτσι να μην είναι πονοκέφαλος για τις κυβερνήσεις. Με ένα σμπάρο λοιπόν πολλά τρυγόνια.
Με πρόσχημα το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής και της ατομικής ευθύνης προσπαθούν να νομιμοποιήσουν στη κοινωνική συνείδηση συμπεριφορές οι οποίες καταρρακώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Πρέπει η κοινωνία συνολικά και ο καθένας από μας να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν.
