ΑΡΘΡΟ

Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου

Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.

 

Ας ασχοληθούμε με στίχους που επαναφέρουν στη μνήμη μας εικόνες μιας δύσκολης εποχής και που δυστυχώς συνεχίζονται και τις ζούμε και σήμερα.

Ας συλλογιστούμε, αντιπαραθέσουμε, ανακοινώσουμε, για να καταλήξουμε σ’ ένα ορισμένο συμπέρασμα μεγάλης σημασίας για την κοινωνίας μας από πράξεις, ενέργειες ανθρώπων που σημάδεψαν και έμειναν ως παράδειγμα για τις μετέπειτα γενεές.

…Κακό δεν έκανα σε κανέναν, αγαπώ όλο τον κόσμο, αγαπώ απέραντα την Ελλάδα…

Κοίτα τον ουρανό και γράφε

Μελέτα το τραγούδι μεσ’ την καρδιά σου

Καρδιά μας μένει μπόλικη

Μια μέρα θα το τραγουδήσει ο κόσμος το τραγούδι μας

Μεγαλώνει η ελπίδα

Δεν μπορεί θα βγει ο ήλιος

Δεν θα μπορούσα να περπατήσω με κομμένα τα γόνατα της ψυχής μου. με του κορμιού μου τα πόδια και τα χέρια κομμένα θα μπορούσα.

Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι ομίχλη. Εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο Φως!

Όλα αυτά στα δύσκολα χρόνια, συνέχεια μιας δημιουργημένης παράδοσης.

Αυτά όλα τα συναισθήματα τα ζω… Έτσι τα μάτιά μας γέμισαν αύριο!

Ναι ποιητή μας όπως τα λες: Η μεγαλοσύνη του ανθρώπου μετριέται στις οριακές καταστάσεις που καλείται να διαλέξει.

Στον δρόμο μας θα κριθεί το δίκιο

στους δρόμους θα κριθεί ο σατράπης

απ’ την σκληράδα θα φυτρώσει

το νιο βλαστάρι της αγάπης

Θέλουμε να ζήσουμε! Με αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη, ισότητα.

Αγαπητοί αναγνώστες αυτά να επιδιώξουμε με κάθε τρόπο.