ΑΡΘΡΟ

Του Βασίλειου Μελαδίνη

Αρχιτέκτονα Χωροτάκτη

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Έσπευσε ο Πρωθυπουργός μετά την τραγωδία του Δάσους της Δαδιάς να μας μιλήσει για την «κλιματική αλλαγή», ως πανάκεια. Να μας ανακοινώσει πως αυτό ήταν το πιο θερμό και βαρύ καλοκαίρι από τότε που έχουμε καταγραφές, ξεχνώντας το 1987. Να μας καθησυχάσει πως θα αγοράσουμε καινούργια Canadair DHC 515, που δεν έχει δει ούτε φωτογραφία τους. Δεν μας είπε τίποτα για την απόδοση των υπαρχόντων Canadair CL 215 και 415, ούτε και για τα 30 Πολωνικά PZL, που αγοράσαμε κάποτε ως πυροσβεστικά αλλά είναι αεροψεκασμού και όχι αμφίβια. Δεν μας είπε γιατί δεν έγινε ποτέ ΕΔΕ για την αποθήκευση και αχρήστευση των πυροσβεστικών συστημάτων MAFFS II που αγοράσαμε το 1980 από τις ΗΠΑ για τα Hercules C – 130 καθώς με τρία τέτοια αεροπλάνα θα είχαμε 60 τόνους νερό τη φορά στον αέρα, όσο αντίστοιχα από όλο το στόλο των Canadair που έχουμε! Θα σβήναμε τη Δαδιά σε δύο μέρες. Δεν μας μίλησε για τον κακό σχεδιασμό διασποράς των πυροσβεστικών μέσων και τις αγκυλώσεις στην ευέλικτη μεταφορά τους από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη. Δεν μας μίλησε για το παλαβό δόγμα πυρόσβεσης που ισχύει, ότι πρώτα πάνε στη φωτιά τα πεζοπόρα τμήματα και αν τους «ξεφύγει», τότε καλούν τα εναέρια. Δεν μας τα είπε αυτά όμως ούτε και η απρόσωπη αντιπολίτευση, γιατί απλά δεν τους νοιάζει ή το χειρότερο δεν τα γνωρίζουν!

Την υπόθεση ανέλαβε η δικαιοσύνη και αυτόματα τις επόμενες ημέρες το θέμα άρχισε να ξεφουσκώνει με μικρές και σπάνιες «ειδησεογραφικές αναφορές».

Έσπευσε ο Πρωθυπουργός να μας μιλήσει αμέσως μετά τη πλημμύρα πως για όλα φταίει η «κλιματική αλλαγή». Η εμμονή σε θεωρίες επιδοτούμενων ερευνητών, δεν απαντούν στο πως καταρρέει ένα κακότεχνο ανάχωμα, καθώς ο εργολάβος πήγαινε τον επιβλέποντα για κοψίδια στην κοντινότερη επαρχιακή ταβέρνα. Δεν εξηγούν στο «πως» και «ποιος» παρέλαβε φράγμα εκ σκυροδέματος χωρίς οπλισμό και κάνανε και εγκαίνια με «κόψιμο κορδελίτσας». Δεν εξηγούν ούτε γιατί χωριά ολόκληρα κτίσθηκαν, με ανοχή και ευθύνη του κράτους, χωρίς εθνικό χωροταξικό σχεδιασμό, σε πυθμένες αποξηραμένων βάλτων. Δεν εξηγούν γιατί η κοίτη του ποταμού από 145 μέτρα πλάτος, χωρίς έλεγχο από την περιφέρεια, οι κάτοικοι την κατάντησαν με 38 μέτρα πλάτος. Δεν εξηγούν γιατί η χάραξη των μοναδικών αξόνων (οδικού και σιδηροδρομικού) σύνδεσης Βορρά – Νότου της χώρας στον πάτο μιας αρχαίας λίμνης δεν είχαν μια στοιχειώδη υπερύψωση. Δεν εξηγούν, με τεχνοκρατικό τρόπο, πως μια γέφυρα μπορεί να «ενισχυθεί πρόσφατα» (κατά τον Περιφερειάρχη) και να «καταρρεύσει πρόσφατα». Από ποιόν και με ποια μελέτη κατασκευάσθηκε, ποιος ο επιβλέπων, ο εργολάβος, ο παραλαβών, ποιοι είναι; Με ονοματεπώνυμο παρακαλώ! Και έφθασε ο Πρωθυπουργός στην παραδοσιακή ομιλία του στην έκθεση Θεσσαλονίκης να μας ανακοινώσει πως επίκειται ίδρυση νέου οργανισμού για τον «έλεγχο των υδάτων» του κάμπου της Λάρισας για να τον προσθέσουμε και αυτόν στους υπερχίλιους άχρηστους που διαθέτει η χώρα. Ντροπή! Με τον εθελοτυφλισμό ούτε μαθαίνουμε, ούτε διορθώνουμε τίποτα. Με παραμύθια της Χαλιμάς δεν πάει κανείς στη φυλακή. Αλλά ξέχασα…!

Την υπόθεση ανέλαβε η δικαιοσύνη και αυτόματα τις επόμενες ημέρες το θέμα άρχισε να ξεφουσκώνει με μικρές και σπάνιες «ειδησεογραφικές αναφορές».

Με αφορμή λοιπόν αυτές τις καταστροφές περιμέναμε να ακούσουνε τουλάχιστον τη μεταρρύθμιση του τρόπου ελέγχου, επιβράβευσης και τιμωρίας, υπαλλήλων και φορέων του συνόλου της κρατικής οντότητας περιορίζοντας στο ελάχιστο την εκ των υστέρων «παρέμβαση της δικαιοσύνης» και αυξάνοντας την πρόληψη και τον επιστημονικό σχεδιασμό σε μέγιστο βαθμό. Ήμουν στο ελεύθερο επάγγελμα επί 40 χρόνια. Δεν άκουσα ποτέ να ανακοινώνονται τιμωρίες ή απολύσεις δημοσίων λειτουργών για εγκληματικές αμέλειες ή πράξεις. Κάτι σαν μασονία των μετρίων όπου «όλα μένουν μεταξύ μας». Αν το κράτος ήταν πραγματικά ευέλικτο, δίκαιο με τους πολίτες και επιλεκτικό για τα στελέχη του τότε θα ήταν όλα διαφορετικά.

Αυτά είναι τα μεγάλα και σοβαρά γεγονότα, που μπαίνουν σαν είδηση στο σπίτι του καθενός μας. Δεν ξέρω όμως αν όλοι έχουμε αντιληφθεί ότι ο πνιγηρός εναγκαλισμός της δικαιοσύνης δεν μας επιτρέπει ούτε να αναπνεύσουμε χωρίς δικαστική απόφαση και έχει ως αποτέλεσμα την παντελή έλλειψη ελέγχου σε οποιαδήποτε έκφανση της δημόσιας λειτουργίας, καθώς ο μέτριος δεν μπορεί να ελέγξει τον μέτριο, γιατί μεταξύ των άλλων δεν γνωρίζει από διαδικασίες επιλογής, ανάδειξης, σύγκρισης. Εξάλλου και να βρεθεί «κάτι», δεν θα πάθουν τίποτα. Ισόβιοι υπάλληλοι είναι και αν ο ελεγκτής είναι από τους σπάνιους αρίστους και αν επιμένει, καραδοκεί η δικαιοσύνη και η στρατιά των δικηγόρων (342 στην Ελλάδα, 22 στην Αγγλία ανά 100.000 κατοίκους!!! εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 23.10.2011) να αποφανθούν επί παντός επιστητού, ασχέτως αν ανήκει στο γνωστικό τους αντικείμενο. Σημασία έχει να κινούνται υποθέσεις, χρήμα, και δικαστικές αποφάσεις για να παραμένουν επικυρίαρχοι της κοινωνίας κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες!

Υπόθεση Ανδρέα Γεωργίου επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ από το 2010 έως το 2015. Εκ των αρίστων. Τον θυμάστε; Αποκάλυψε την απάτη των Greek statistics του 2009 της κυβέρνησης του κουρασμένου…  Από το 2013 ξεκίνησε η ποινική, εκδικητική, δίωξή του που τερματίσθηκε όταν προσέφυγε και δικαιώθηκε στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια. Οι ποντικοί κρύφτηκαν αλλά δεν τιμωρήθηκαν! Δεν νομίζω ότι θα θελήσει ποτέ να αναλάβει εκ νέου άλλη δημόσια θέση και να περάσει τα ίδια, γιατί θα κάνει το καθήκον του.

Οι πολεοδομικές παραβάσεις που βεβαιώνονται από τα εντεταλμένα, κατά νόμο και γνωστικό αντικείμενο, πολεοδομικά γραφεία της χώρας (έχουμε 171 να μη τα ματιάσω), δεν εκτελούνται αν τυχόν και προσφύγει ο καταγγελλόμενος, όπως «δικαιούται» στη δικαιοσύνη. Στην περίπτωση αυτή η πολεοδομική παράβαση οριστικοποιείται μόνο μετά τη χρονοβόρα τελεσίδικη απόφαση των δικαστηρίων και αφού ο εντεταλμένος υπάλληλος της Πολεοδομίας [συνήθως ο (η) προϊστάμενος] παρίσταται στο δικαστήριο ουσιαστικά απολογούμενος! Για αυτό σας λέω. Τι τις θέλουμε τότε τις πολεοδομίες; Ας αδειοδοτούν και ελέγχουν την οικοδομική δραστηριότητα, οι δικαστές με τη σύμπραξη των δικηγόρων, ασχέτως αν είναι στη σφαίρα του γνωστικού τους αντικειμένου.

Έχουμε χιλιάδες χιλιόμετρα παραλίες και πέντε συναρμόδια Υπουργεία, υπηρεσίες, τοπικούς άρχοντες για να διαφεντεύουν τις έννοιες του αιγιαλού και της παραλίας. Όταν όλοι αυτοί κάποια στιγμή ομονοούν και αποφασίζουν (επιτέλους), να γκρεμισθεί η κατοικία του «άρχοντα» γιατί είναι πάνω στο κύμα, αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Αν ο ιδιοκτήτης προσφύγει στη δικαιοσύνη, όπως «δικαιούται», και δεν υπάρξει η χρονοβόρα τελεσίδικη δικαστική απόφαση, όλα θα μένουν ως έχουν! Αλήθεια αφού είναι έτσι, ας γίνουν προσλήψεις δικαστών να τρέχουν και για αυτοψίες στις παραλίες, ξέρουν, δεν ξέρουν το θέμα ! Μα θα μου πείτε έχουμε 33,1 δικαστές ανά 100.000 κατοίκους και οι απολίτιστοι Άγγλοι μόνο 11,6 (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 23.102011). Δεν έχει σημασία! Ας τους διπλασιάσουμε μια που και οι υπεράριθμοι δικηγόροι, σε μερικά χρόνια θα είναι διπλάσιοι και αυτοί!

Διοικητικά πρόστιμα παντός είδους, ύψους και τύπου παραβάσεως, βεβαιωμένα κυρίως από εφορίες και άλλα εντεταλμένα όργανα και υπηρεσίες, δεν πληρώνονται αν δεν υπάρξει τελεσίδικη δικαστική απόφαση στην προσφυγή του «θιγόμενου παραβάτη», όπως αυτός έχει δικαίωμα.

Πνευματικά και Συγγενικά δικαιώματα; Στη δικαιοσύνη! Δεν έχει καμία σημασία ότι καλοπληρώνει το κράτος όργανα και οργανισμούς που θα μπορούσαν να επιληφθούν και να έχουν δικαίωμα τελεσίδικης απόφασης! (ΟΠΙ, ΕΣΡ, Υπουργείο Πολιτισμού κτλ.)

Ακόμα:

Κακοτεχνίες δημοσίων έργων; Στη δικαιοσύνη!

Θέματα περιβάλλοντος; Στη δικαιοσύνη!

Ενστάσεις σε διαγωνισμούς του δημοσίου; Στη δικαιοσύνη!

Θέματα σκοπιμότητας επενδύσεων; Στη δικαιοσύνη!

Προσλήψεις, ομαδικές απολύσεις; Στη δικαιοσύνη!

Θέματα ανταγωνισμού; Στη δικαιοσύνη!

Και ο κατάλογος μακρύς και ατελείωτος…!!!

Οι λύσεις είναι εδώ και χρόνια γνωστές σε όλους. Κυρίως στους 300 της Βουλής.

  1. Αποκοπή και αυτονόμηση όλων των αποφάσεων και λειτουργιών των εντεταλμένων κρατικών οργάνων ελέγχου, από την προσφυγή στη δικαιοσύνη.
  2. Μετατροπή όλων των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους σε ανεξάρτητες αρχές, που μέσα από δευτεροβάθμιες, ενδοϋπηρεσιακές βαθμίδες θα εκδίδουν τελεσίδικες αποφάσεις επί παντός θέματος σχετικού με το γνωστικό τους αντικείμενο και εντός των πλαισίων και σκοπών για τους οποίους έχουν ιδρυθεί. Προτεραιότητα στην εκδίκαση καταγγελιών και εξασφάλιση απόλυτης μυστικότητας και προστασίας του καταγγέλλοντος πραγματικά περιστατικά.
  3. Θεσμοθέτηση δυνατότητας πρόσληψης από την πλευρά των δημοσίων υπηρεσιών, αρίστων επαγγελματιών ιδιωτών που διακρίνονται στον τομέα τους, προκειμένου να στελεχώσουν τις ανεξάρτητες αρχές που θα δημιουργηθούν.
  4. Αποκοπή και καθολική απαγόρευση οποιασδήποτε προσφυγής εναντίον οποιασδήποτε απόφασης δικαιοδοτικού οργάνου του κράτους.
  5. Αν από τους ελέγχους των ανεξαρτήτων αρχών των υπηρεσιών προκύπτουν ποινικές ευθύνες για οποιονδήποτε τότε, και μόνο τότε, θα παραπέμπεται το θέμα στην τακτική δικαιοσύνη αυστηρά και μόνο για το ποινικό τμήμα της υπόθεσης.
  6. Ίδρυση ανωτάτου συμβουλίου ελέγχου και κρίσεως όλων των θεμάτων και βαθμίδων της δικαιοσύνης αποτελούμενο από τους τρεις τελευταίους εν ζωή προέδρους δημοκρατίας. Μέσα στις αρμοδιότητές του και η τελεσίδικη απόφαση απόλυσης δικαστού και στέρησης αποζημίωσης και συντάξεως για σοβαρά και επαναλαμβανόμενα παραπτώματα κατά την άσκηση των καθηκόντων του, ιδίως για αποφάσεις με αποδεδειγμένο κομματική σκοπιμότητα.
  7. Δημόσιο ποινολόγιο για τους δικαστικούς λειτουργούς όλων των βαθμίδων. Κριτήρια αυτού: Ο ποιοτικός τους έλεγχος και η κατανόηση και μη παρερμηνεία νόμων και διατάξεων. Η εντός χρονικών προθεσμιών συνέπειά τους. Η απόλυτη αποκομματικοποίησή τους. Ο έλεγχος αντιφατικών εκδικητικών και πολιτικής σκοπιμότητας αποφάσεων και διώξεων όπου αποκαλύπτονται. Πλήρης καθολικός και αποτελεσματικός έλεγχος του «πόθεν» στην υποχρεωτική ετήσια κατάθεση του «πόθεν έσχες» των δικαστών.
  8. Οποιοσδήποτε διαγωνισμός δημοσίου έργου άνω των 250.000 ευρώ θα πρέπει να γίνεται μέσω προσφορών μελετητικών πακέτων, απαγορευομένης της τμηματοποίησης έργου κάτω των 250.000 ευρώ.
  9. Πρέπει να ψηφισθεί με νόμο η υποχρέωση της κωδικοποίησης της Ελληνικής νομοθεσίας με παράλληλη αποσαφήνιση της έννοιας και του περιεχομένου των νόμων ώστε να περιοριστεί η αυθαιρεσία των δικαστών μέσω της γνωστής «ερμηνείας των νόμων» που εφαρμόζουν.

Όσα άρθρα με προτάσεις να παρουσιάσω, το πρόβλημα παραμένει και έγκειται στο ότι οι μόνοι που δεν μπορούν, ενώ γνωρίζουν, εδώ και δεκαετίες, να αποτινάξουν την κομματική μετριότητα από πάνω τους και να κάνουν το καλό για τον τόπο είναι οι 300 της Βουλής και οι εκάστοτε πρωθυπουργεύοντες που θα έπρεπε να υπερασπίζονται την αριστεία. Όμως δεν το κάνουν σε πείσμα των καιρών και της κληρονομιάς τους.

Για τον λόγο αυτό θα συνεχίσω να ισχυρίζομαι ότι το κόμμα της μετριότητας, της χαλαρότητας της θολούρας, και της δικομανίας, είναι ένα (όχι το Κ.Κ.Ε.), αλλά αυτό της Βουλής.