ΑΡΘΡΟ
Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά
ATPL
AIRLINE PILOT
B737NG AIRBUS 320
- «Να ξεφτιλίζεις τους κακούς διόλου δεν είναι άπρεπο, ίσα-ίσα τιμά του καλούς, έτσι λεν οι μυαλωμένοι: Λοιδορήσαι τους πονηρούς ουδέν εστ’ επίφθονον, άλλα τιμή τοίσι χρηστοίς, όστις ευ λογίζεται» (Αριστοφάνους, Ιππής)
Εάν δεν προσέχεις τι δηλώνεις, μπορεί να γίνεις ανέκδοτο. Ουσιαστικά και μεταφορικά.
Εννοώ, δηλαδή, ότι αυτό ισχύει όχι μόνον για τους πολιτικούς που καταφεύγουν σε βεβιασμένες δηλώσεις μόλις δουν κάμερα, αλλά και για τους επιχειρηματίες, οι οποίοι κουβαλάνε 622.000 ευρώ κολλαριστά πεντακοσάρικα σε σακούλες, πιάνονται στα πράσα και δηλώνουν ότι δεν το γνώριζαν, χωρίς συνέπειες.
Άρειος Πάγος: Μη καταβολή δεδουλευμένων εστω και μακροχρόνια ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΒΛΑΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ εκτός αν υποκρύπτει πρόθεση απόλυσης και μη καταβολή της αποζημίωσης απόλυσης.
Δεν καταλαβαίνω γιατί τόσες διαμαρτυρίες αφού ως γνωστόν δουλεύουμε από χόμπι και όχι από ανάγκη!!!
Οι δικαστές βέβαια μόνοι τους ψηφίζουν για τα δικά τους μισθολογικά και αλίμονο αν τολμήσει κάποιος να περικόψει κάτι, φυσικά ούτε λόγος για μη πληρωμή…
Όλοι οι εργαζόμενοι έχουν καμιά διακοσαριά χιλιάδες τουλάχιστον στην τράπεζα και αν δεν πληρωθούν δέκα μήνες δεν τρέχει και τίποτα…
Λίγο οι περίεργες αποφάσεις του ΣτΕ, λίγο τα συνεχώς αιτούμενα αναδρομικά που ζητούν οι Δικαστών και Εισαγγελέων ενώσεις τους, οι κατά το παρελθόν τέσσερεις φόρες δικαιωθέντες από το δικό τους δικαστήριο Μισθοδικείο αναδρομικά, οι μεγάλες καθυστερήσεις στην απονομή Δικαιοσύνης, οι πολύ προκλητικές αδικίες που υφίστανται στο Μέλαθρον Μέγαρον, και μιας και έχω ασχοληθεί και κατά το παρελθόν πολλάκις με θέματα της Δικαιοσύνης και των Διαχειριστών της σε σημείο να συγκρούομαι μαζί τους πάντα, μη φοβούμενος και έχοντας και γνώση το τι γράφω και λέγω και απογοητευμένος πλήρως από την διαχείριση δικών μου υποθέσεων γράφω το κάτωθι κείμενο.
Παιδιά… ανώτερου θεού οι δικαστικοί. Δε θα δηλώσουν μετρητά, τιμαλφή και περιεχόμενο θυρίδων
Να μην δηλώνονται τα μετρητά ή τιμαλφή που φυλάσσονται στο στρώμα – δηλαδή εκτός τραπεζών – ή σε θυρίδες στο πόθεν έσχες τους πέτυχαν οι δικαστικοί λειτουργοί. Την απόφαση έλαβε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, ενώπιον της οποίας είχαν προσφύγει τέσσερις δικαστικές ενώσεις, θεωρώντας αντισυνταγματικό:
– Να δηλώνονται στο πόθεν έσχες τα μετρητά (πάνω από 15.000 ευρώ) εκτός τραπεζών, τιμαλφή, πολύτιμα είδη και μέταλλα, πολύτιμοι λίθοι συνολικής αξίας πάνω από 30.000 ευρώ.
– Να δηλώνονται τα στοιχεία των οικείων συγγενών (ενήλικων και θετών τέκνων, αδελφών, παππούδων και γιαγιάδων, εγγονών, κ.ά.), από τη στιγμή που ο νόμος έχει καταργήσει την υποχρέωση αυτή.
Τα δικά τους παιδιά λοιπόν έκρινε η Ολομέλεια του ΣτΕ (πρόεδρος ο Νικόλαος Σακελλαρίου και εισηγήτρια η σύμβουλος Επικρατείας, Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου), με την υπ’ αριθμ. 1468/2016 απόφασή της έκρινε ότι η υπουργική απόφαση που ζητούν την ακύρωσή της ως αντισυνταγματική και παράνομη δεν έχει έδαφος εφαρμογής στους δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς.
Αυτό προκύπτει και από το υπόμνημα που κατέθεσαν οι αρμόδιοι Υπουργοί, στο οποίο σημειώνουν ότι δεν αφορά η επίμαχη απόφασή τους το δικαστικό και εισαγγελικό σώμα, εξαιρώντας έτσι τους δικαστικούς λειτουργούς από την υποχρέωση για την υποβολή δηλώσεων πόθεν έσχες.
Ονειρεύτηκα τη Δικαιοσύνη για την Δικαιοσύνη των προστρεχόντων σε αυτή αλλά έπεσα πάνω στους Διαχειριστές της.
Όταν προβληματίζομαι με τις αποφάσεις που κοινοποιούνται και σαν πολίτης μέσω της ενημέρωσης τις μαθαίνω μου έρχεται ντελίριο για τους εκάστοτε διαχειριστές της Δικαιοσύνης
Έκανα λίγες σκέψεις για τη Δικαιοσύνη και τους Λειτουργούς της, γραμμένες κάπως λογοτεχνικά. Τότε, τις φύλαξα. Τώρα, τις «πείραξα» λιγάκι, για να τις «επικαιροποιήσω». Θα σας τις διαβάσω και. θα χαρώ αν τις προσέξετε.
«Με πήρε ο ύπνος κι ονειρεύτηκα τη μεγάλη αγαπημένη, τη Δικαιοσύνη. Εκείνη τη θεά, με το μαντήλι στα μάτια και τη ζυγαριά στο χέρι. Για τον τρόπο που την περιθάλπει η Πατρίδα μας. Για τη λαχτάρα που της έχει ο Λαός μας.
Ονειρεύτηκα μια Δικαιοσύνη σε μέγαρα, με αρχαιοελληνικούς κίονες.
Σε φωτεινές και ψηλοτάβανες αίθουσες, ζεστές το χειμώνα και δροσερές το καλοκαίρι.
Σε έδρες κομψές και καθαρές, από δικαστές με λειτουργική αμφίεση, που καλύπτει την ενδυματολογική πολυμορφία ή τις εξεζητημένες εμφανίσεις.
Χωρίς ατέλειωτες ή μάταιες αναμονές, μέσα στην κάπνα των τσιγάρων.
Με γραμματείς πρόθυμους και αποτελεσματικούς, που δεν εκβιάζουν τις συνθέσεις στις τρεις το μεσημέρι.
Με δικηγόρους που θέλουν να δικάσουν και δεν πασχίζουν για την επόμενη αναβολή.
Με προσωπικούς χώρους εργασίας, όπου μπορείς να δεχθείς κάποιον χωρίς να ντρέπεσαι, να δουλέψεις χωρίς να σε διακόπτουν, να αφήσεις τα πράγματά σου χωρίς να κινδυνεύουν.
Με οργανωμένο σύστημα τεκμηρίωσης.
Με δυνατότητα ηλεκτρονικής έρευνας και επικοινωνίας.
Ονειρεύτηκα μια Δικαιοσύνη, από Δικαστές μετριόφρονες, υπομονετικούς και πράους.
Που αγαπούν τη δουλειά και τους «πελάτες» τους.
Που μπορούν να χαμογελούν, χωρίς να φοβούνται.
Που ξέρουν να ακούν πολύ και να μιλάνε λίγο.
Που όταν μιλάνε, το κάνουν σα να βρίσκονται στη θέση εκείνου που τους ακούει.
Που απεκδύονται τα προσωπικά τους προβλήματα, όταν ενδύονται την τήβεννο της διαδικασίας.
Που έχουν ανεξάρτητο φρόνημα και είναι απαλλαγμένοι από σκοπιμότητες ή δεσμεύσεις.
Που μοχθούν με αυταπάρνηση, με ανιδιοτέλεια, με διάθεση προσφοράς στο συνάνθρωπο.
Που ισορροπούν ανάμεσα στη νομιμότητα και την επιείκεια.
Που η παρουσία τους στην έδρα εμπνέει ασφάλεια και εμπιστοσύνη.
Που γνωρίζουν να οικοδομούν το προσωπικό τους κύρος, σιωπηλά, για το γενικό συμφέρον.
Που σέβονται την ελευθερία και τη διαφορετικότητα των συναδέλφων τους.
Που ξέρουν να συζητούν και δεν φοβούνται την αντίθετη άποψη.
Που τολμούν, κάποτε, να μένουν μόνοι, αλλά να μη συσχηματίζονται.
Που έχουν την αυτογνωσία να διεκδικούν για τον εαυτό τους μόνο εκείνα, που είναι ανάλογα προς τις ικανότητες και τα προσόντα τους.
Που ανησυχούν θετικά, για τη διαρκή βελτίωσή τους.
Που αποδέχονται την κριτική.
Που προτιμούν τον αυτοέλεγχο, για την αποκάλυψη των εσωτερικών κινήσεων των παθών τους.
Που δεν κουράζονται να προχωρούν προς το καλύτερο.
Ονειρεύτηκα μια Δικαιοσύνη, με δικαιοσύνη για τους Δικαστές.
Με αντικειμενικότητα στην αξιολόγηση και την εξέλιξη.
Με απεγκλωβισμό από τη συμπτωματική αρχαιότητα, που ματαιώνει την αξιοποίηση των ικανότερων και, κάποτε, ευνοεί κάποιες μετριότητες.
Με αποφυγή της ισοπέδωσης μεταξύ των αποτελεσματικών και των μη αποτελεσματικών δικαστών.
Με ορθολογισμό στην οργάνωση του συστήματος διοίκησης και στην αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού.
Με ευθυκρισία στην εκτίμηση των ειδικών προσόντων, που είναι απαραίτητα όταν ανατίθενται καθήκοντα διεύθυνσης.
Ίσως και με πολλά άλλα, αλλά τότε ξύπνησα!
Η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική. Με πίκραινε και με πονούσε. Πήγε να με πιάσει το παράπονο. Η απελπισία και φυσικά ποιος δίνει δικαιώματα να γράφονται ακόμη και μαντινάδες όπως του κ. Πολάκη για την Δικαιοσύνη και τους Διαχειριστές της;
Όταν δεν κάνεις καλά την δουλειά σου, όταν συνεχώς με πολιτικές παρεμβάσεις ζητάς να παίρνεις αναδρομικά την στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος του Λαού λιμοκτονεί, όταν για να βρεις το δίκαιο σου πρέπει να πουληθείς ε τότε μην διαμαρτύρεστε εάν σας τα χώνουν σε καθημερινή βάση καλοί μου ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ.
Η μαντινάδα του κ. Πολάκη:
«Ελλάς Ελλήνων Δικαστών
Απαλλαγμένη των Λιστών
Για προστασία των Ληστών
Σύνταγμα λάστιχο λοιπόν
Για χάρη των καναλαρχών…
Αν σε λένε Ηριάνα τρως μια δεκαπενταετία στην πιο καλή σου ηλικία
Αν είσαι λήσταρχος φοροφυγάς
Στην πενταετία την πηδάς
Και μετά θα τα γλεντάς
Αύτη ΔΕΝ είναι δικαιοσύνη και μάλιστα τυφλή
Είναι η προστασία του κάθε «νταβατζή»
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΟΜΟΘΕΤΗΘΕΙ Η ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΩΣ ΙΔΙΩΝΥΜΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΤΩΡΑ…
και μετά έλα ΣτΕ να “εξηγήσεις” το Σύνταγμα…».
