ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

Τ. Λυκειάρχη

 

 

ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

 

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Ας μη λησμονούμε ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή που ο ορθόδοξος χριστιανισμός αρχίζει να ανακουφίζεται σοβαρά από τη στυγνή καταπίεση του Μουσουλμανισμού. Είναι η εποχή, που ύστερα από την πίεση των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων εκδόθηκε το 1856 το Hatti Humayun, με σκοπό την εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων στους Χριστιανούς της οθωμανικής αυτοκρατορίας, όπως της ελεύθερης άσκησης της θρησκευτικής λατρείας μέσα και έξω από τις εκκλησίες.

Μολονότι βέβαια ψηφίσθηκε ένα τόσο ευεργετικό διάταγμα, αυτό δεν σήμαινε και την αυτόματη πραγματοποίηση των μεταρρυθμίσεων, οι οποίες συντελούνταν με βραδύ ρυθμό εξαιτίας των έντονων αντιδράσεων και του φθόνου του μουσουλμανικού πληθυσμού, που έβλεπε με μισό μάτι την υλική, κοινωνική και θρησκευτική βελτίωση των υποδούλων Χριστιανών.

Μέσα σ’ ένα τέτοιο εχθρικό και αρνητικό κλίμα όφειλε ο χριστιανικός κόσμος όχι μόνο να αποφεύγει τα έκτροπα, αλλά και να ειρηνεύει και να ομοψυχεί προχωρώντας απερίσπαστα στη βελτίωση των εκπαιδευτικών, εκκλησιαστικών και κοινωνικών πραγμάτων.

Μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα έπρεπε να κινηθεί και ο Μητροπολίτης Δράμας Γερμανός ο Γ’ Μιχαηλίδης.

Και ενώ δείχνει ενδιαφέρον για την ανέγερση νέων ευκτηρίων οίκων (περίπτωση ναΰδρίου επ’ ονόματι της Αγίας Παρασκευής στο χωριό Εγρί – Δερέ, σημερινή Καλλιθέα), σχολείων (περίπτωση ανέγερσης σχολής στο χωριό Εδίρνετζικ, σημερινή Αδριανή), ναών (περίπτωση ανέγερσης εκκλησίας στο χωριό Ζηλιάχοβα, επισκευή και εύρυνση γυναικωνίτου, περίπτωση του ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου Δράμας, επισκευή της ετοιμόρροπης εκκλησίας Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, περίπτωση Βουβλίτσης, σημ. Πύργων), την εξομάλυνση διχονοιών μεταξύ των κατοίκων (περίπτωση χωριού Γρατσάνη), δέχεται αυστηρές παρατηρήσεις από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιωακείμ τον Γ’ (1878-1884 και 1901-1912) και Ιωακείμ τον Δ’ (1884-1887).

Έτσι από πατριαρχικό έγγραφο της 3ης Σεπτεμβρίου 1885, που υπογράφεται από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιωακείμ τον Δ’, πληροφορούμεθα ότι κατηγορείται, διότι έγινε αίτιος διαίρεσης του λαού σε δύο μερίδες μεροληπτώντας υπέρ της μιας μόνο μερίδας και για να μην ακούσει τα παράπονα της άλλης μερίδας, εξαφανίζεται από το Γραφείο του. Παράλληλα κατηγορείται και για τη συμπεριφορά του Επιτρόπου του παπα-Χαραλάμπους, ο οποίος, κατά τη διάρκεια Γενικής Συνέλευσης των κατοίκων της Δράμας απεκάλεσε τα σχολεία τους «αισχρά καταγώγια».

Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς του διατυπώνεται από τον ίδιο Οικουμενικό Πατριάρχη η ακόλουθη βαριά κατηγορία: Πληροφορίας διεβιβάσθησαν τη αγία του Χριστού Εκκλησία λέγουσαι ότι η αυτής ιερότητας αμεριμνώσα περί των σπουδαιστέρων πνευματικών αναγκών και συμφερόντων του εμπιστευθέντος αυτή λογικού ποιμνίου ασχολείται ως επί το πολύ μάλλον εις θεραπειών των υλικών αυτής αναγκών και είσπραξιν των αρχιερατικών αυτής δικαιωμάτων τα πεινούσα την υψηλήν θέσιν εν η έταξεν αυτήν η Εκκλησία…».

(συνεχίζεται…)