ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

Τ. Λυκειάρχη

 

ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

 

Στο σημερινό μας άρθρο θα ασχοληθούμε με τον Μητροπολίτη Δράμας τον Γερμανό τον Γ’, ο οποίος εποίμανε τους χριστιανούς της Μητροπόλεως Φιλίππων – Δράμας – Ζιχνών και Νευροκοπίου, της οποίας μάλιστα θεωρείται και ο τελευταίος προκαθήμενος, προτού επέλθει η νέα διάταξη, γεωγραφική και εκκλησιαστική, σ’ αυτήν, κατά τη γραπτή μαρτυρία του Μανουήλ Γεδεών, την οποία αυτός παραθέτει στις Πατριαρχικές εφημερίδας.

Η ποιμαντορία του Γερμανού του Γ’ ξεκινάει από το έτος 1879 και τελειώνει το 1896. Θεωρείται μια από τις μακροβιότερες ποιμαντορίες στην Ιερά Μητρόπολη Δράμας.

Κατά τον τέως Μητροπολίτη Λήμνου Βασίλειο, ο Γερμανός ο Γ’ Μιχαηλίδης δολοφονήθηκε κατά τη μετάβασή του στο χωριό Γκόρνιτσα. Αυτόπτες όμως μάρτυρες από την Αλιστράτη βεβαιώνουν ότι ο Μητροπολίτης τους Γερμανός ήταν πολύ γέρος και πέθανε από φυσικό θάνατο στην Γκόρνιτσα (σημερινή Καλή Βρύση), όπου πήγε να λειτουργήσει. Ασφαλώς στερούνται ακρίβειας όσα δημοσιεύθηκαν στον Τύπο της εποχής εκείνης σχετικά με το θάνατο υπεργήρου Μητροπολίτη: «Σε μια επίσκεψή του στο χωριό Γκόρνιτσα το 1896 ο Γερμανός ο Γ’, συνοδευόμενος από τον ηπειρωτικής καταγωγής διάκον του Παρθένιον στραγγαλίστηκε ή δηλητηριάστηκε κατ’ άλλους από κάποιους, για να του αποσπάσουν τον μεγάλο θησαυρό που είχε μαζί του». Είναι απορίας άξιο ποιος έπλασε ένα τέτοιο μύθευμα, που προσέβαλε σε μεγάλο βαθμό τους Αλιστρατινούς, οι οποίοι αντιδράσανε έντονα εναντίον των Δραμινών για τον τόπο ταφής του Δεσπότη τους. Τελικά η σύγκρουση ανέδειξε νικητές τους κατοίκους της Αλιστράτης, οι οποίοι, αφού μεταφέρανε τη σορό του στο χωριό τους, την εκθέσανε σε λαϊκό προσκύνημα και στη συνέχεια την ενταφιάσανε στην αυλή του ιερού ναού του Αγίου Αθανασίου.

Είναι εξίσου απορίας άξιο πώς κυκλοφόρησε η φήμη ότι στους κατοίκους της Αλιστράτης είχε επιβληθεί εκκλησιαστικό επιτίμιο (αφορισμός) εξαιτίας της δολοφονίας του Γερμανού του Γ’ Μιχαηλίδη. Από έρευνα του Αλιστρατινού ιστορικού Κοντού Κωνσταντίνου και τη γραπτή μαρτυρία του τέως Μητροπολίτη Ζιωνών και Νευροκοπίου, έπειτα δε Πατρών, Νικοδήμου, ο οποίος σημειώνει τα ακόλουθα: «…Ίσχυεν εν τούτοις επί μακρά έτη ο αφορισμός. Είναι δε απορίας άξιον ότι ουδέ το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, εκ του οποίου προήλθεν ο αφορισμός, δεν εύρεν εις το αρχείον του τα σχετικά στοιχεία. Όθεν ανέλαβον την ευθύνην της λύσεως του εν λόγω αφορισμού, ως οικείος Ιεράρχης, και εκοινοποίησα ταύτην εις το Πατριαρχείον. Και ούτως έκλεισε το ζήτημα». Έτσι έκλεισε ένα καυτό θέμα, που βασάνισε τους κατοίκους της Αλιστράτης περισσότερο από αιώνα.

Είναι όντως περίεργο το θέμα του αφορισμού των κατοίκων της Αλιστράτης, που τους επιβλήθηκε το 1883 για έναν φόνο Ιεράρχη που συντελέστηκε στις 17 Ιουλίου 1896, δηλαδή δεκατρία χρόνια αργότερα. Τιμωρήθηκαν δηλαδή οι κάτοικοι της Αλιστράτης για ένα «έγκλημα» που διαπράχθηκε δεκατρία χρόνια αργότερα; Τι συνέβη λοιπόν; Ποιος κατασκεύασε τη βαριά αυτή κατηγορία, που έφτασε μέχρι το Οικουμενικό Πατριαρχείο και ποια ήταν εκείνα τα ακλόνητα στοιχεία, ώστε να οδηγήσουν τη Μητέρα Εκκλησία στη λήψη μιας τέτοιας εξουθενωτικής απόφασης και μάλιστα σε μια εποχή, που ο ορθόδοξος Ελληνισμός είχε τόση ανάγκη από ειρήνευση, ομοψυχία και συψυχία; Περίεργα, μα την αλήθεια, πράγματα που ανάγκη από προσεκτική ιστορική έρευνα. Προέχει η αποκάλυψη των δραστών και οι αντιορθόδοξοι και ανθελληνικοί τους στόχοι.

(συνεχίζεται…)