Σε ανάρτησή του για την απώλεια του Ολυμπιονίκη Αλέξανδρου Νικολαΐδη, ο γιατρός και Βουλευτής Ν.Δ. Νομού Δράμας κ. Κωνσταντίνος Μπλούχος ανέφερε τα εξής:

Θέλω να μιλήσω ως ιατρός κι ως συνάνθρωπος κάθε αναγκεμένου ασθενούς …
Δεν υπάρχει τίποτε πιο σκληρό και τίποτε πιο άδικο από την αιφνίδια ασθένεια. Την επιθετική… Που φέρνει κακά και τελεσίδικα αποτελέσματα. Εκεί που οι «Ειδικές Δυνάμεις της Ιατρικής Επιστήμης», οι χειρουργοί – ογκολόγοι, σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και χτυπιόμαστε όλοι μας στην επιστημονική κοινότητα που δεν μπορούμε, ούτε βάσει πρωτοκόλλου, ούτε με κάποιο ιατρικό ρίσκο να κάνουμε κάτι.
Ποιος αποφασίζει τελικά; Ο Θεός; Το τίποτε; Η τύχη;
Οι χειρουργοί φαινόμαστε σκληροί άνθρωποι, σαν από άμυνα. Στοχεύουμε στην βάση της ασθένειας και του πόνου και χρειάζεται παροιμιώδης ψυχραιμία. Σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Γι’ αυτό και συχνά η ψυχραιμία μας παρεξηγείται.
Παρά την ψυχραιμία μας όμως, ανθρωπίνως λυγίζουμε κι εμείς.
Σήμερα το πρωί στην είδηση της εκδημίας του Ολυμπιονίκη Αλέξανδρου Νικολαΐδη, και έτι περαιτέρω στην ανάγνωση της τελευταίας του αποχαιρετιστήριας ανάρτησης στο social media λύγισα. Χωρίς να είμαι ιατρός του, χωρίς να τον γνωρίζω προσωπικά. Ένας παλλίκαρος, που μας έκανε περήφανους, που έφτιαξε μια ιδανική οικογένεια, που ασχολήθηκε από κοινωνική ευαισθησία με τα κοινά και την πολιτική, ένας άνθρωπος δύναμης, πέταξε μακριά μας. Εξαιτίας της «επαράτου» νόσου που του επιτέθηκε άνανδρα και τελεσίδικα.
Εύχομαι στην οικογένειά του, ειδικά στη σύζυγό του κάθε καλό από Θεού. Της σφίγγω το χέρι! Κουράγιο και δύναμη. Ειδικά όταν θα θυμίζει στα παιδούδια της, τον λεβέντη πατέρα τους.