ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΚΑΘΩΣ ΜΕΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ, ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΣΕ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΕΦΕΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

 

  • Ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε τις θέσεις εξουσίας, τις οποίες κατείχε, αποτελούν φωτεινό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές
  • «Όποιος δεν είναι έτοιμος να παραιτηθεί από μια καρέκλα, είναι έτοιμος να υποταχθεί σ’ αυτή και εγώ δεν προτίθεμαι να θυσιάσω την ελευθερία και την αξιοπρέπειά μου για καμιά καρέκλα»
  • «Χρειάζεται βαθιά δημοκρατική συνείδηση για να κατανοήσουν ότι η Δικαιοσύνη δεν ανήκει σε κανένα. Γιατί όταν ανήκει, παύει να είναι Δικαιοσύνη…»
  • «Αυτός ο τόπος όλους μας χρειάζεται, αυτός ο τόπος όλους μας χωράει. Ας ενώσουμε τα ΕΓΩ μας στο ΕΜΕΙΣ»
  • «Δεν φοβάμαι τον θάνατο. Άλλωστε ο άνθρωπος στην πάλη του με τον θάνατο είναι σε πλεονεκτικότερη θέση. Ο θάνατος μας νικάει μόνο μια φορά. Και αυτή πρέπει να μας πετύχει σε βαθιά γεράματα, άρρωστους, εξασθενημένους ή παραιτημένους από τη ζωή ή με κάποιο ατύχημα. Ενώ ο άνθρωπος νικάει τον θάνατο πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής του»
  • «Φοβάμαι όμως τον φόβο του θανάτου. Φοβάμαι δηλαδή μη με κυριεύσει ο πανικός, ο φόβος του θανάτου. Γι’ αυτό, σαρκάζω τον θάνατο. Για να μην πεθάνω από τον φόβο του θανάτου»

 

Έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2023, σε ηλικία 87 ετών, ο Δημοσθένης Βασιλός, συνταξιούχος Εισαγγελέας Εφετών και πρώην Πρόεδρος του Νομαρχιακού Συμβουλίου Δράμας, σκορπώντας τη θλίψη στην τοπική κοινωνία, καθώς ήταν ένα πρόσωπο εγνωσμένου κύρους, το οποίο υπηρέτησε με υψηλό αίσθημα καθήκοντος και ανιδιοτέλεια τη Δικαιοσύνη και έδωσε μάχες με δυναμισμό για την πρόοδο και την ευημερία της Δράμας.

Ο Δημοσθένης Βασιλός μένει στην Ιστορία λόγω των δύο παραιτήσεών του, από τη θέση του Εισαγγελέα Εφετών το 1990 και από τη θέση του Προέδρου του Νομαρχιακού Συμβουλίου το 1996, όντας μάλιστα ο πρώτος αιρετός που κατείχε το συγκεκριμένο αξίωμα. Κι είναι αυτές οι παραιτήσεις που αποδεικνύουν το ηθικό ανάστημα του εκλιπόντος. Χωρίς να κάνει βήμα πίσω στα ιδανικά και στις αρχές του, δεν δίστασε να απολέσει εξέχουσες θέσεις, θέτοντας πάνω από όλα τις αξίες του, τις οποίες υπηρέτησε σε όλη του τη ζωή. Αργότερα, ως συνταξιούχος, ο Δημοσθένης Βασιλός, με την οξύνοια του πνεύματος που τον διέκρινε, αρθρογραφούσε τόσο για τοπικά ζητήματα της Δράμας, όσο και για θέματα πανελλαδικού ενδιαφέροντος, έχοντας ως στόχο να διορθωθούν τα κακώς κείμενα και να δημιουργηθεί ένα καλύτερο αύριο σε τοπικό και εθνικό επίπεδο.

Άνθρωπος με πάθος για τη ζωή, ο Δημοσθένης Βασιλός, χαλυβδώθηκε μέσα από τις δυσκολίες που βίωσε και πέτυχε να κερδίσει την αγάπη όλων όσων είχαν την τιμή να τον γνωρίσουν. Πρόσχαρος και φιλικός, είχε πάντα διάθεση για ουσιαστικό διάλογο και ανταλλαγή απόψεων, προσπαθώντας όχι μόνο να μεταδώσει γνώση και εμπειρία στον συνομιλητή του, αλλά και να λάβει και ο ίδιος από τον κάθε συνομιλητή του. Κι ενώ θα περίμενε κανείς ο εκλιπών, λόγω των θέσεων που κατείχε να είναι ιδιαίτερα αυστηρός, αντίθετα ο Δημοσθένης Βασιλός διακρινόταν από υψηλού επιπέδου χιούμορ, αλλά και από αυτοσαρκασμό. Εύλογα κάθε συζήτηση μαζί του ήταν πραγματική απόλαυση για τον συνομιλητή του.

Η εφημερίδα «Εργασία… συν» εκφράζει τα βαθιά της συλλυπητήρια στη σύζυγό του Λίτσα (Ευαγγελία), στα παιδιά του Βασίλη και Ελπίδα, στον γαμπρό του Μάρκο, στα εγγόνια του, σε όλους τους οικείους και φίλους του αείμνηστου Δημοσθένη Βασιλού. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει… Καλό Παράδεισο…

Το «τελευταίο αντίο» στον Δημοσθένη Βασιλό

Η νεκρώσιμος ακολουθία για τον αείμνηστο Δημοσθένη Βασιλό τελέστηκε στον Ιερό Ναό Εισοδίων της Θεοτόκου Χωριστής, τόπο καταγωγής και κατοικίας του εκλιπόντος. Συγγενείς, φίλοι και οικείοι είχαν την ευκαιρία να αποχαιρετήσουν τον Δημοσθένη Βασιλό και να πουν το «τελευταίο αντίο».

Ανάμεσα σε όσους παρέστησαν στην τελετή ήταν πλήθος θεσμικών εκπροσώπων της Δράμας, οι Βουλευτές κ. Κωνσταντίνος Μπλούχος, κ. Θεόφιλος Ξανθόπουλος, κ. Χαρά Κεφαλίδου, ο Δήμαρχος Δράμας κ. Χριστόδουλος Μαμσάκος, ο Δημοτικός Σύμβουλος, επικεφαλής της παράταξης «Πόλη και Ζωή» κ. Κυριάκος Χαρακίδης, ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Δράμας κ. Στέφανος Γεωργιάδης, ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Δράμας κ. Αναστάσιος Πούλιο, με μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και αρκετούς ακόμη δικηγόρους.

Το βιογραφικό του Δημοσθένη Βασιλού

Τον Οκτώβριο του 2021, εκδόθηκε το βιβλίο «Τα άρθρα μου και άλλα δημοσιεύματά μου» με τα σημαντικότερα κείμενα του αείμνηστου Δημοσθένη Βασιλού. Στο βιβλίο, το οποίο ο Δημοσθένης Βασιλός το είχε αφιερώσει στη σύζυγό του Λίτσα, περιέχονται το κείμενό της παραίτησής του από τη θέση του Προέδρου του Νομαρχιακού Συμβουλίου, υπηρεσιακά κείμενα από την περίοδο που υπηρετούσε τη Δικαιοσύνη, άρθρα τα οποία δημοσιεύτηκαν στον τοπικό Τύπο της Δράμας, μεταξύ των οποίων και στην εφημερίδα «Εργασία… συν», καθώς και συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο εκλιπών Βασιλός στην εφημερίδα  «Εργασία… συν» και στον δημοσιογράφο Θανάση Σιουτόπουλο.

Το βιογραφικό του Δημοσθένη Βασιλού, όπως παρουσιάζεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου έχει ως εξής:

Ο Δημοσθένης Βασιλός γεννήθηκε στη Χωριστή Δράμας. Είναι παντρεμένος με τη ζωγράφο Λίτσα Βασιλού και έχουν δύο παιδιά.

Κατά την περίοδο των μαθητικών χρόνων ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο και τον κλασικό αθλητισμό. Ως φοιτητής της Νομικής Σχολής Θεσσαλονίκης, ήταν μέλος της Νεολαίας της Ένωσης Κέντρου (Ε.ΔΗ.Ν.) και συμμετείχε, με πρωταγωνιστικό ρόλο, σε όλους τους αγώνες της γενιάς του 1-1-4 και των δύο ανένδοτων αγώνων του Γεωργίου Παπανδρέου (Γέρου της Δημοκρατίας).

Στο Δικαστικό κλάδο μπήκε το 1964. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων και Πρόεδρος των Εταιρειών Προστασίας Ανηλίκων και Αποφυλακιζομένων, επί 15 χρόνια. Από το έτος 1985, ήρθε σε σύγκρουση με τον τότε Επιθεωρητή – Αρειοπαγίτη και αργότερα Πρόεδρο του Αρείου Πάγου Βασίλειο Κόκκινο, για θέματα ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης. Τον Αύγουστο του 1990 αναγκάσθηκε να παραιτηθεί με τον βαθμό του Εισαγγελέα Εφετών.

Λίγες μέρες πριν, καταγγέλλοντας τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου Βασίλειο Κόκκινο, για κομματισμό στη Δικαιοσύνη, σε σχετική αναφορά του, έγραφε με πίκρα και αγανάκτηση: «ακόμη και στη Δικαιοσύνη καταντήσαμε να έχει μεγαλύτερη αξία η ιδεολογική μας ταυτότητα από το ίδιο μας το έργο… Γι’ αυτό και τους δικαστικούς λειτουργούς, που δεν υποτάσσονται στον ένα, τους κατηγορούν ότι υποτάχθηκαν στον άλλο. Χρειάζεται βαθιά δημοκρατική συνείδηση για να κατανοήσουν ότι η Δικαιοσύνη δεν ανήκει σε κανένα. Γιατί όταν ανήκει, παύει να είναι Δικαιοσύνη…».

Η παρακαταθήκη του Δημοσθένη Βασιλού

Η έκδοση με τίτλο «Τα άρθρα μου και άλλα δημοσιεύματά μου» αποτελεί ουσιαστικά μέρος της παρακαταθήκης που αφήνει ο αείμνηστος Δημοσθένης Βασιλός στις επόμενες γενιές.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα όσα είχε γράψει ο εκλιπών στον πρόλογο του βιβλίου, χαρακτηρίζοντάς τον ο ίδιος ως «σαν πρόλογο». Συγκεκριμένα έγραψε:

«Παραιτήθηκα από τη Δικαιοσύνη το 1990.

Παραιτήθηκα γιατί η Δικαιοσύνη ήταν ο μεγάλος μου έρωτας και όπως κάθε μεγάλο έρωτα, την ήθελα τέλεια.

Όμως δεν ήταν. Διαπίστωσα ότι και στη Δικαιοσύνη είχαμε καταντήσει να έχει μεγαλύτερη αξία η ιδεολογική μας ταυτότητα από το ίδιο μας το έργο.

Βέβαια και μετά την παραίτησή μου, συνέχισα να σκαλίζω το βράχο με τα νύχια και να ματώνω.

Έτσι βρέθηκα Πρόεδρος του Νομαρχιακού Συμβουλίου Δράμας. ο πρώτος εκλεγμένος Πρόεδρος. Όμως μετά δύο χρόνια και πάλι παραιτήθηκα. Παραιτήθηκα γιατί πίστευα και πιστεύω ότι τα αξιώματα δεν τα κατακτούμε, για να έχουμε ή για να είμαστε κάτι, αλλά για να κάνουμε κάτι. Και εγώ δεν μπορούσα, δεν ήθελαν, δεν με άφηναν να κάνω κάτι για τον τόπο μου.

Οι παραιτήσεις μου αυτές, επικρίθηκαν από ορισμένους. Στους επικριτές μου απάντησα: Όποιος δεν είναι έτοιμος να παραιτηθεί από μια καρέκλα, είναι έτοιμος να υποταχθεί σ’ αυτή και εγώ δεν προτίθεμαι να θυσιάσω την ελευθερία και την αξιοπρέπειά μου για καμιά καρέκλα.

Τώρα γράφω, χωρίς να θορυβώ γύρω από το όνομά μου, χωρίς να συμμετέχω στο παζάρι της καθημερινής συναλλαγής, αποφεύγοντας συστηματικά τις σειρήνες της δημοσιότητας. Γράφω όταν θυμώνω, όταν πονώ, όταν χαίρομαι, γράφω».

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο τέλος του βιβλίου έχει προστεθεί με χειρόγραφη σημείωση από τον ίδιο τον Δημοσθένη Βασιλό μια φράση, η οποία σηματοδοτεί τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε ο εκλιπών για τη Δράμα: «Αυτός ο τόπος όλους μας χρειάζεται, αυτός ο τόπος όλους μας χωράει. Ας ενώσουμε τα ΕΓΩ μας στο ΕΜΕΙΣ».

Ο Δημοσθένης Βασιλός και η αρθρογραφία του στην εφημερίδα «Εργασία… συν»

Η εφημερίδα «Εργασία… συν» είχε την τιμή να φιλοξενεί άρθρα του αείμνηστου Δημοσθένη Βασιλού, είτε για θέματα τοπικού είτε πανελλαδικού ενδιαφέροντος. Μάλιστα, από την έκδοση της εφημερίδας και μετέπειτα αποτέλεσε το βασικό Μ.Μ.Ε. στο οποίο εκλιπών επέλεγε να δημοσιεύεται η αρθρογραφία του.

Στα κείμενα του Δημοσθένη Βασιλού αποτυπωνόταν ξεκάθαρα η αγωνία του για την πορεία του τόπου. Με την πένα του, προσπαθούσε, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, να συμβάλλει στη διόρθωση των κακώς κειμένων και να κινητοποιήσει προς την κατεύθυνση αλλαγής της πορείας της Ελλάδας ή ειδικότερα της Δράμας.

Ο Δημοσθένης Βασιλός και ο φόβος του θανάτου

Στη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Εργασία… συν», η οποία δημοσιεύτηκε στις 30 Απριλίου 2015 και είχε ως κεντρικό τίτλο «Πριν από τη χρεοκοπία της οικονομίας προκαλέσαμε τη χρεοκοπία των αξιών», πέρα από τα θέματα της πολιτικής επικαιρότητας, ο Δημοσθένης Βασιλός είχε ερωτηθεί και για κάτι προσωπικό, τη μάχη που έδινε με τους δύο καρκίνους με τους οποίους είχε διαγνωστεί. Η απάντησή του ήταν η εξής:

«Κατ’ αρχάς να σου πω ότι δεν παλεύω εγώ με τους καρκίνους. Αυτό άλλωστε θα ήταν πολύ δύσκολο. Δύο αυτοί, ένας εγώ και μάλιστα κάποιας ηλικίας… Γι’ αυτό τους έπεισα να παλεύουν μεταξύ τους και να με αφήσουν εμένα ήσυχο. Προς το παρόν τα πάμε καλά οι τρεις μας. Δεν φοβάμαι λοιπόν τον θάνατο. Άλλωστε ο άνθρωπος στην πάλη του με τον θάνατο είναι σε πλεονεκτικότερη θέση. Ο θάνατος μας νικάει μόνο μια φορά. Και αυτή πρέπει να μας πετύχει σε βαθιά γεράματα, άρρωστους, εξασθενημένους ή παραιτημένους από τη ζωή ή με κάποιο ατύχημα. Ενώ ο άνθρωπος νικάει τον θάνατο πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής του. Μη τα θέλουμε λοιπόν όλα δικά μας. Φοβάμαι όμως το φόβο του θανάτου. Φοβάμαι δηλαδή μη με κυριεύσει ο πανικός, ο φόβος του θανάτου. Γι’ αυτό, σαρκάζω το θάνατο. Για να μην πεθάνω από τον φόβο του θανάτου».

«Εργασία… συν»