ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Η Αρχιεπισκοπή εξακολουθεί να διατηρεί σταθερά σιγή ιχθύος έναντι όλων αυτών των απίστευτων γεγονότων που συμβαίνουν στον ναό της δικαιοδοσίας της ο οποίος αν και είναι καταγεγραμμένος ως «αρχιεπισκοπικό παρεκκλήσιο» φαίνεται πως ακολουθεί τις εντολές κάποιου άλλου Αρχιεπισκόπου αφού του συγκεκριμένου που όλοι θεωρούμε ως Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδος τις αγνοεί προκλητικά και επιδεικτικά.

Υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά; «Επιβιώνει» εκκλησιαστικά ο θαυματοποιός παπάς Δημήτρης Λουπασάκης δίχως πολιτική στήριξη; Στους Αγίους Ισιδώρους Λυκαβηττού, θαύματα, ας το ξεκαθαρίσουμε επιτέλους, δεν γίνονται. Το βέβαιο όμως είναι πως η λογική σκέψη, σε αυτό το «γαλατικό χωριό» της Εκκλησίας της Ελλάδος, έχει καταρριφθεί προ πολλού.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είναι απόλυτος. Όχι, δήλωσε κατηγορηματικά στη συνέντευξή του. «Δεν έχω δεχτεί ποτέ από κανέναν πίεση». Είναι όμως έτσι; Δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Διά της ατόπου απαγωγής, για να τα εξηγήσουμε με όρους επιστημονικούς. Καίτοι η Εκκλησία εσχάτως ρέπει περισσότερο στη μεταφυσική, παρά στη μαθηματική επιστήμη.

Το πρώτο είναι πως ο Αρχιεπίσκοπος δεν μας λέει όλη την αλήθεια. Για να μην εκθέσει, λέγεται, τους πολιτικούς που τον πιέζουν γι’ αυτό το «τσιφλίκι» μοναχών και του έγγαμου κληρικού που έχει στηθεί εκεί ψηλά στον Λυκαβηττό. Ή μήπως για να μη σταματήσει η εισροή των εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ στα ταμεία της Εκκλησίας; Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η αποδοχή από τον Αρχιεπίσκοπο των βαρύτατων κατηγοριών κατά του θαυματοποιού ιερέα στο πόρισμα του μητροπολίτη Λαρίσης και Τιρνάβου; Όταν για κάθε άλλον από τους 10.000 παπάδες στη χώρα τέτοιο βαρύ κατηγορητήριο περί αγυρτείας και παραπλάνησης του κόσμου μεταφράζεται σε σύντομο και χωρίς πολλές διαδικασίες… «ξύρισμα». Αποσχηματισμός από την ιερατική ιδιότητα, δηλαδή.

Άγιοι Ισίδωροι Λυκαβηττού: Καταπέλτης το πόρισμα της Αρχιεπισκοπής για τον ιερέα του ναού -Αγυρτεία, απιστία, απάτες. «Ο Λαρίσης για κάθε λέξη που γράφει έχει και υλικό». Είναι ανήκουστο πως δεν έχει στείλει, πέντε χρόνια μετά το βαρύτατο πόρισμα, τον παπα-Δημήτρη και τη «λουπασάκεια» κουστωδία του στην… εξορία της Βάρης. Ποινή-χάδι που μάλλον για «επικοινωνιακή φανφάρα» μοιάζει για να πέσουν οι τόνοι. Μετά από τέτοιο πόρισμα της ίδιας της Αρχιεπισκοπής για έναν ιερέα που ανήκει στο οργανόγραμμά της, η τιμωρία όφειλε ή να είναι βαρύτατη ή ο π. Δημήτρης Λουπασάκης να προσφύγει νομικά κατά του Μητροπολίτη Λαρίσης για ανυπόστατες κατηγορίες. Μόνο που με τον Μητροπολίτη Λαρίσης, στο νομικό πεδίο, δεν παίζεις, λέει μητροπολίτης που συνδέεται μαζί του. «Κάθε κατηγορία που αποδίδει στον ιερέα ο μητροπολίτης Λαρίσης τη συνοδεύει με τα ανάλογα τεκμήρια», διευκρινίζει.

Το δεύτερο σενάριο θέλει τον Αρχιεπίσκοπο να κερδίζει χρόνο. Γιατί ούτε ο ίδιος στην πραγματικότητα θέλει να τους εκδιώξει για τους δικούς του λόγους. Να κερδίσει χρόνο μέχρι να ξεχαστούν τα πάντα και, επί της ουσίας, να μην αλλάξει τίποτα. Κι ας πλανώνται πλάνην οικτράν χιλιάδες πιστοί τόσα χρόνια.

Χωρίς αμφιβολία είναι πολλοί οι πολιτικοί, φανατισμένοι φίλοι και υποστηρικτές του ιερέα του Λυκαβηττού. Αυτονόητα κανένας Αρχιεπίσκοπος δεν θα το παραδεχόταν δημοσίως. Γι’ αυτό και η «προθεσμία των λίγων ημερών» έγινε ξαφνικά «του δώσαμε του παπα-Δημήτρη χρόνο να σκεφτεί την πρότασή μας». Από πότε και σε ποια μητρόπολη περισσεύει η… δημοκρατία; Όλοι γνωρίζουν πως ο Επίσκοπος αποφασίζει και δεν περιμένει την άποψη του παπά του για την ποινή που θα του επιβληθεί.

 

Πιο ισχυρός ο Λουπασάκης από τον Πούτιν;

 

Γίνεται άραγε ένας Αρχιεπίσκοπος που τα βάζει και στο τέλος «κερδίζει στα σημεία» σχεδόν όλους τους Πρωθυπουργούς, που πάει κόντρα στον Πατριάρχη Μόσχας κι ακόμη και αυτόν τον Πούτιν -όταν ήταν ακόμη στα φόρτε του ο Βλαδίμηρος-, αναγνωρίζοντας την αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας, να δείχνει ανήμπορος να «τελειώσει» την υπόθεση Λουπασάκη; Δεν είναι οξύμωρο να καυχιέται πως έχει εκλέξει εξήντα μητροπολίτες και δεν μπορεί να ασκήσει αυστηρή διοίκηση σε μια μικρή εκκλησία της δικαιοδοσίας του;

Ο Δημήτρης Λουπασάκης δεν είναι απλή περίπτωση. Ο θαυματουργός σταυρός δεν ήρθε με τον ιερέα στον Λυκαβηττό. Προέκυψε στην πορεία. Ο παπα-Δημήτρης δεν τον φέρει από την εποχή των… ΕΛΤΑ. Ούτε τον είχε όταν τον χειροτόνησε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Το χαριτωμένο κουσούρι να διαστρεβλώνει την αλήθεια το έχει, λένε όσοι παρακολούθησαν την πορεία του, από παλιά. Συχνά καμάρωνε γιατί ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος τον χειροτόνησε ιερέα. Εμφανίζοντας πως ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος «είδε κάποιο όραμα και τον έστειλε στον Λυκαβηττό».

Η αλήθεια είναι, διατείνονται ιερείς που ήταν δίπλα στον Χριστόδουλο, πως ο τότε Αρχιεπίσκοπος κατάλαβε γρήγορα πως ο παπα-Δημήτρης Λουπασάκης δεν είναι ιερέας για να «τον βγάλεις μπροστά». Γι’ αυτό και τον έστειλε σε ένα -υπό τύπου εξορίας- εκκλησάκι στον Λυκαβηττό. Από αυτά τα ξωκλήσια που δεν ξέρεις πότε είναι ανοικτό για να ανάψεις ένα κεράκι. Ο παπα-Δημήτρης βρήκε την ευκαιρία όμως και «τρούπωσε», όπως λέει και η ελληνική ταινία. Ξεπέρασε όλα τα εμπόδια, ξεκίνησε από το μηδέν. Μεγάλωσε τις κόρες του με κόπο όταν τον εγκατέλειψε η σύζυγος. Ο αστικός μύθος λέει πως τον εγκατέλειψε γιατί δεν άντεξε τις παραξενιές του. Οι υποστηρικτές του λένε πως απλώς ερωτεύτηκε και έφυγε με τον έρωτα της ζωής της.

Ο παπα-Δημήτρης με τον μισθό του υπαλλήλου των ΕΛΤΑ -αφού τυχερά δεν τον ενδιαφέρουν, όπως υποστηρίζει- κατάφερε να μεγαλώσει τις κόρες του. Σήμερα, δεκαετίες αργότερα, τα έχει ξεπεράσει όλα. Με την πρώην σύζυγο διατηρεί στενή φιλία. Κατάφερε να δημιουργήσει μια ομάδα ακολούθων του. Υποψήφιων μοναχών. Μόνο που δεν υπάρχει πρόθυμος επίσκοπος να τους χειροτονήσει. Ο παπα-Δημήτρης διατείνεται πως δεν ενδιαφέρεται να ηγηθεί μιας αδελφότητας. Παραμένει ένας απλός ιερέας, ένας στρατιώτης της Εκκλησίας. Ποια όπλα κρατάει αυτός ο στρατιώτης της Εκκλησίας και δεν τον κουνάει ούτε ένας Αρχιεπίσκοπος;

 

Όσα τα κεράκια, τόσες και οι ψήφοι

 

Μαζί με την ομάδα μοναχών ο παπα-Δημήτρης Λουπασάκης έφτιαξε και μια άλλη ασπίδα. Πολύ πιο ισχυρή. Μια ομάδα πολιτικών-υποστηρικτών. Ο ένας μετά τον άλλο, θαμπώθηκαν ή σεβάστηκαν το ράσο, παραπλανήθηκαν από το παραπλανητικό χαμόγελο, με το οποίο μπορεί και φέρνει τους πιστούς κοντά του.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν πως πλανεύτηκαν, μα σήμερα κρατούν τις αποστάσεις τους. Μέχρι να δουν πού θα βγάλει αυτή η ιστορία. Από τον πρώην Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, μέχρι τον Υπουργό Τουρισμού Βασίλη Κικίλια και τη σύζυγό του Τζένη Μπαλατσινού. Το ζεύγος έκανε και τον γάμο του στον ναό, συνδεόμενοι πνευματικά με τον ιερέα. Μαζί με αυτούς και πολλοί άλλοι. Μερικοί έκαναν ένα απλό πέρασμα για να τιμήσουν την πίστη των χιλιάδων ανθρώπων. «Τι στο καλό; Ολόκληρος Αρχιεπίσκοπος τον ανέχεται μια δεκαπενταετία, μπορεί να είναι τέτοια φούσκα;», λένε σήμερα.

Υπουργοί, Βουλευτές και Πολιτευτές. Όλοι έγιναν προσκυνητές του παπά-Δημήτρη Λουπασάκη και του θαυματουργού σταυρού του. Μαζί με τους Αγίους Ισιδώρους και τους χιλιάδες πιστούς, θεώρησαν αυτονόητο πως θα είχαν την επανεκλογή τους στο τσεπάκι. Δεν θα ήταν έργο του θαυματουργού σταυρού, μα «ευγενική προσφορά» των χιλιάδων πιστών. Τους φανατικούς οπαδούς που δεν χάνουν λεπτό στα social media από τα πεπραγμένα της «ομάδας του Λυκαβηττού». Κι όταν ο πολιτικός φωτογραφίζεται μαζί τους, αυτοί λαμβάνουν τον οβολό για το κεράκι -διόλου ευκαταφρόνητος- και οι πολιτικοί την ψήφο τους.

Κι αν οι ψήφοι δεν έχουν κανένα κόστος, τι γίνεται με τα έσοδα από τον ναό; Πρόχειροι υπολογισμοί, με βάση τον κόσμο που συρρέει καθημερινά στον ναό, θέλουν τα μηνιαία έσοδα να κυμαίνονται -μόνο από το κεράκι- μεταξύ 30-40.000 ευρώ. Μισό εκατομμύριο ευρώ τον χρόνο. Ποιος ελέγχει αυτά τα ποσά; Πού δαπανώνται αυτά τα εκατομμύρια; Νομικό πρόσωπο του Δημοσίου είναι και οφείλει να ελέγχεται.

 

Πολιτικό και εκκλησιαστικό αλισβερίσι

 

Ο κύκλος με μαθηματική ακρίβεια έγινε φαύλος. Κάποιοι πολιτικοί υπόσχονταν «ασφάλεια» από τον αρχιεπισκοπικό πέλεκυ. Οι «μοναχοί του Λυκαβηττού», χωρίς να υπάρχει καν μοναστήρι -αυτό κι αν είναι θαύμα που μάλλον συνδέεται με τον οβολό που λέγαμε προηγουμένως-, υπόσχονταν πως θα κατεύθυναν τους χιλιάδες πιστούς, προτιμότερα την ψήφο τους, σ’ αυτούς που «αναγνώριζαν» το θεάρεστο έργο τους.

Μαζί με τους πολιτικούς, από κοντά και συγκεκριμένοι επιχειρηματίες μεσαίου βεληνεκούς. Με άγνωστες, προς το παρόν, φιλοδοξίες. Για να μην τους αδικούμε, κάποιοι ίσως από αγνή αγάπη στην Εκκλησία και βαθιά πίστη. Άλλοι για να εκμεταλλευτούν με κάποιο τρόπο τη δύναμη του όχλου που με μαεστρία, σχεδόν θαυματουργικά, καθυποτάσσει ο σταυρός και η παρέα του παπά-Δημήτρη Λουπασάκη.

Θα τελειώσει σύντομα αυτή η ιστορία; Όχι. Το δήλωσε ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος Συμεών, δεξί χέρι του Αρχιεπισκόπου, και καθαρά δημοσιοσχεσίτης και με πολύ αυτόβουλη προβολή, σε κάθε μέσον, σε δημοσιογράφο: «Δεν υπάρχει περίπτωση να εκδιωχθεί ο παπα-Δημήτρης από τους Αγίους Ισιδώρους».

Εντύπωση προκαλούν όμως τα λόγια μοναχού που βρίσκεται δίπλα στον παπα-Δημήτρη. Αποδεικνύουν πως η έξοδος από αυτή την ιστορία είναι μακρά και πιο ανηφορική κι από τον ίδιο τον Λυκαβηττό: «Ο κληρικός μέσω του οποίου επικοινωνούμε με τον Μακαριότατο μάς διαβεβαίωσε πως δεν πρόκειται να πάμε πουθενά. Να μην ανησυχούμε και να μην πιστεύουμε όσα λέγονται και γράφονται δημόσια από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο. Να κάτσουμε εκεί που είμαστε. Δεν έχουμε κανέναν λόγο ή ρητή εντολή να μην το κάνουμε. Η θέση μας είναι στον Λυκαβηττό.

Κλείνοντας με όλα αυτά τα σοβαρά θέματα που πάνω από όλα άπτονται Εκκλησιαστικής Ηθικής και προκαλούν κλυδωνισμούς στο πλήρωμα της Εκκλησίας που ο πρώτος και ο τελευταίος λόγος πέφτει στον λαό του Θεού, καλό θα είναι οι ταγοί να έχουν και τις αντίστοιχες ευθύνες ανά τόπο και επαρχία, πάντοτε με την Κεντρική Διοίκηση Αθηνών και Πάσης Ελλάδος μιας και οι καιροί χαλεποί, τα πάθη βίαια, και χρειάζεται σύνεση και κατευνασμός προς το γενικό οφέλους.