ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Μια φορά κι έναν καιρό… Έτσι αρχίζουν τα παραμύθια.
παρά + μύθος = παραμύθιον – παρηγοριά. Τα παραμύθια έχουν ρίζες από την αρχαιότητα. Καλλιεργήθηκαν επίσης από τους Κινέζους, Αιγύπτιους, Σλάβους, αλλά περισσότερο από τους Ινδούς.
Το παραμύθι είναι λαϊκή ιστορία, φανταστική, γραπτή ή και προφορική, διήγηση όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν με ύπαρξη του καλού και του κακού και το ακροατήριο παίρνει διαφορετικά μηνύματα.
Παραμύθια για παιδιά για την ψυχαγωγία τους με ποιοτικό περιεχόμενο που προβάλλει αξίες που μεταδίδονται. Το παιδί παρακολουθεί τον ήρωα που είναι εξωπραγματικός, ενώ άψυχα ζωντανεύουν με μαγικές ιδιότητες και με τέλος ευχάριστο. Όταν οι παραμυθάδες ήθελαν να συντομεύουν, διότι νύσταζαν τα παιδιά έλεγαν… και για να μην τα πολυλογούμε… έζησαν αυτοί καλά και ‘μεις καλύτερα.
Στην πόλη μας έγινε σε ένα τετραήμερο το 1ο Φεστιβάλ αφήγησης μύθων και παραμυθιών από το Λύκειο Ελληνίδων Δράμας. Παραμύθια που έπρεπε να ξεφύγουν από εκείνο το παλιό καθιερωμένο… ήταν ένας βασιλιάς (φυσικά είχαν την σκοπιμότητά τους, ήταν προπαντός δεκαετίες του 1950, 1960).
Τώρα στις μέρες μας αλλαγή του καθιερωμένου, αλλαγή ύφους και στερεοτύπων, ώστε να ευχαριστιούνται μικροί και μεγάλοι που τα διαβάζουν.
Και του χρόνου… ευχόμαστε στο Λύκειο Ελληνίδων της πόλης μας.
