Άρθρο
του Μαργαρίτη Τζίμα
Καθηγητή
Πρώην Υπουργού
Δεν θυμάμαι να υπήρξε ποτέ συμφωνία των πολιτικών σε μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την πατρίδα μας. Ζητήματα που έχουν σχέση με την παιδεια, την υγεία, την άμυνα της χώρας, γίνονται δυστυχώς πεδίο αντιπαράθεσης και ακραίας πόλωσης.
Ιστορικά, ούτε για την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, υπήρξε συμφωνία των πολιτικών δυνάμεων, παρόλο που μετά υπηρέτησαν την πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης όλοι τους. Ακόμη και αυτοί που αποκαλούσαν συνδικάτα τους διεθνείς οργανισμούς ή θα επέβαλαν τιμές των Αθηνών και όχι των Βρυξελλών, υπήρξαν οι καλύτεροι υπηρέτες της Ευρωπαϊκής ιδέας.
Όποτε επιχειρήθηκε μια αλλαγή συναντούσε την αντίδραση της κανονικής αριστεράς και της άλλης αριστεράς. Όμως αυτός είναι ο ρόλος των πολιτικών; Φυσικά και όχι. Δεν τους ψηφίζουμε για να διαιωνίζουν τα προβλήματα των πολιτών αλλά να τα λύνουν.
Μετά από τόσα χρόνια ελεύθερου βίου και δημοκρατίας είμαστε ακόμη στο σημείο να υπάρχουν εργαζόμενοι πολλών ταχυτήτων, μισθοί πείνας και συνθήκες εργασίας που δεν επιτρέπουν την αξιοπρεπή ζωή των εργαζομένων. Μετά από τόσα πακέτα στήριξης από διεθνείς οργανισμούς η Ελλάδα έχει πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους.
Σίγουρα η ζωή των πολιτών έχει βελτιωθεί, όμως οι ανισότητες εξακολουθούν να υπάρχουν. Και όσο υπάρχουν ανισότητες σε μια κοινωνία, τόσο αποτυχημένη είναι η πολιτική και αποτυχημένοι οι πολιτικοί μας.
Αλλά έτσι είναι. Αν μερικοί αντιλαμβάνονται την πολιτική τους παρουσία για εξυπηρέτηση προσωπικών ή άλλων συμφερόντων, τότε η αποτυχία είναι μαθηματικώς βέβαια. Όσο στο χώρο της πολιτικής αναπτύσσονται αντίθετες δυνάμεις, τόσο τα προβλήματα του λαού θα είναι άλυτα και η ζωή τους θα χειροτερεύει.
Ξέρουμε όλοι τι είναι σωστό στην επιλογή μας για μια διακυβέρνηση, αλλά η προπαγάνδα συχνά μας αποπροσανατολίζει και οδηγούμαστε σε αποφάσεις που βλάπτουν το κοινωνικό σύνολο.
Υπήρξαν και δυστυχώς υπάρχουν πολιτικοί που νομίζουν πως η άρνηση εξυπηρετεί την επίτευξη κοινωνικής προόδου. Όλοι επιβάλλεται να βοηθήσουν στη δημιουργία συνθηκών μιας καλύτερης ζωής για τους πολίτες.
Νομίζουν πως με συνθήματα μπορεί να κυβερνηθεί ένας τόπος. Τα συνθήματα μπορεί να παρασύρουν τους πολίτες, όμως ποτέ δεν αποτελούν τη βάση για μια πραγματική πολιτικής με αποτελέσματα. Ας πούμε το «λαός στην εξουσία» που ήταν σύνθημα, ποτέ δεν έγινε πράξη. Και όχι μόνο αυτό, ο λαός απομακρύνεται από τα κέντρα λήψης αποφάσεων. Συνθήματα για μια «καλύτερη Ελλάδα» ή «είμαστε η ελπίδα» αποτέλεσαν γράμμα κενό.
Η αφύπνιση των κοινωνιών μπροστά σε μια πολιτική που δεν οδηγεί σε μια καλυτέρευση της ζωής των πολιτών είναι απαραίτητη. Η αλλαγή δε γίνεται ερήμην των πολιτών. Η λαϊκή συμμετοχή είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη δημοκρατία αλλά και την επιβολή συμφωνίας των πολιτικών μας πάνω σε καυτά ζητήματα της κοινωνίας.
Ας ελπίσουμε να είναι κοντά η ώρα που η λογοδοσία των πολιτικών δε θα γίνεται μόνο στις εκλογές αλλά καθημερινά. Είτε οι πολιτικοί μας βρίσκονται στην κεντρική πολιτική σκηνή, είτε σε τοπικό επίπεδο.
Φυσικά πρέπει να τονίσουμε πως τα τελευταία χρόνια χάθηκε ο αγωνιστικός χαρακτήρας της αυτοδιοίκησης. Η αυτοδιοίκηση έχει υποχρέωση να πιέζει τις κυβερνήσεις για την επίλυση των προβλημάτων και όχι να μετατρέπεται σε χειροκροτητή των κυβερνητικών επιλογών.
Όλοι έχουν το ρόλο τους σε μια κοινωνία και στάση τους δικαιώνει ή όχι την επιλογή των πολιτών. Τα προβλήματα όμως του λαού δεν μπορεί να περιμένουν.
