Μεταρρυθμίζοντας τις επόμενες γενιές

ΑΡΘΡΟ

Του Κωνσταντίνου Μπλούχου

Βουλευτή Ν.Δ. Νομού Δράμας

Μια ματιά στο υπό συζήτηση ασφαλιστικό νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας

Τι πολιτικό μέλλον θα μπορούσε να έχει ένας κυβερνητικός Βουλευτής σε μια επαρχία (π.χ. ο υπογράφων στην Δράμα), αν αδιαφορούσε μπροστά σε μερικά δεδομένα που προκύπτουν από τις αναλογιστικές μελέτες σχετικά με το εργασιακό, το ασφαλιστικό και το δημογραφικό θέμα;

Από την άλλη, τι μέλλον θα είχε μια ελλαδική περιφέρεια, π.χ. η Δράμα, αν οι εκπρόσωποι της λαϊκής ετυμηγορίας αγνοούν ή αδιαφορούν για δεδομένα δημογραφικής και εργασιακής γήρανσης και εντέλει ασφαλιστικής «ανασφάλειας»; Και τελικά, το περίφημο σύνθημα «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» που ενδεχομένως αποδεχόμεθα ασμένως, ποιους Έλληνες αφορά; Σημερινούς, χτεσινούς ή μελλοντικούς; Ας αναρωτηθούμε ειδικά αν αφορά στους Έλληνες του μέλλοντος.

Ας δούμε μερικά δεδομένα:

-Επέρχεται καλπάζουσα γήρανση του πληθυσμού, η οποία μειώνει το εργατικό δυναμικό, το οποίο θα κληθεί στο μέλλον να δουλέψει περισσότερο από το συνηθισμένο και το κανονικό, για να αντισταθμίσει αυτή την εξέλιξη. Υποθετικά, αν ως κοινωνία καταφέρουμε να εξαλείψουμε κάθε στοιχείο εισφοροδιαφυγής, αν συμφωνήσουμε σε ένα σύστημα απόδοσης ικανοποιητικά υψηλών μισθών, αν έχουμε τα πάντα, αν ξαφνικά μπούμε σε έναν δροσερό κοινωνικό παράδεισο, θα έχουμε ασφαλώς ένα εξαιρετικό αναδιανεμητικό συνταξιοδοτικό σύστημα. Αλλά, αν όλοι μας αποφασίσουμε ότι δεν θέλουμε να κάνουμε περισσότερα παιδιά, τότε θα πρέπει να υπολογίσουμε ότι θα υπάρξει σε ορατό μέλλον κάποιων δεκαετιών μια τελευταία γενιά, η οποία δεν θα πάρει τίποτα για σύνταξη. Τίποτα…

-Γερνάμε σαν κοινωνία πολύ γρήγορα. Και αυτό που τις τελευταίες δεκαετίες κάνουμε, είναι ότι βάζουμε όλο και περισσότερα βάρη στις επόμενες γενεές. Η νέα γενιά ασυνείδητα όμως το αντιλαμβάνεται… Βλέπει ότι το μέλλον της είναι ζοφερό στον τόπο μας και έχει αρχίσει ήδη να ψηφίζει με τα «πόδια της». Φεύγει. Για άλλη γη, για άλλα μέρη!

Η Κυβέρνηση επί τούτου, τις επόμενες ημέρες φέρνει ένα νέο νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό μας σύστημα. Το νομοσχέδιο αυτό αποδεχόμενο την πραγματικότητα που δημιουργείται, οικοδομεί δίπλα στον αναδιανεμητικό πυλώνα του ασφαλιστικού συστήματος τον κεφαλαιοποιητικό.

Οι μελλοντικοί συνταξιούχοι του σχεδιαζόμενου συστήματος θα έχουν τρεις πηγές εισοδήματος από την κοινωνική ασφάλιση: την εθνική σύνταξη, την ανταποδοτική σύνταξη και την επικουρική σύνταξη.

Στόχος είναι η δημιουργία αποταμιεύσεων από τις εισφορές των εργαζομένων, σημαντικό τμήμα των οποίων θα επενδυθεί στην ελληνική οικονομία, κάτι που το έχουμε απόλυτη ανάγκη καθώς ο λόγος επενδύσεων προς ΑΕΠ στην χώρα μας είναι μακράν ο χαμηλότερος στην ΕΕ. Περισσότερες επενδύσεις, σημαίνει υψηλότερη παραγωγικότητα, η οποία με τη σειρά της σημαίνει υψηλότεροι μισθοί, περισσότερες θέσεις εργασίας και υψηλότερο ΑΕΠ. Αυτό με τη σειρά του, μεταφράζεται σε περισσότερα δημοσιονομικά έσοδα από άμεσους και έμμεσους φόρους, καθώς και υψηλότερα έσοδα από εισφορές κοινωνικής ασφάλισης.

Οι αποδόσεις κεφαλαιοποιητικών συστημάτων, βάσει και της εμπειρίας από άλλες χώρες όπου λειτουργούν εδώ και πολλές δεκαετίες, αναμένονται υψηλότερες, ιδίως σε σύγκριση με αποδόσεις διανεμητικών συστημάτων γερασμένων κοινωνιών. Με τη δημιουργία ατομικών λογαριασμών που θα φέρουν το όνομα των ασφαλισμένων, θα δίδονται αντικίνητρα στους νέους για ανασφάλιστη εργασία. Η μείωση της ανασφάλιστης εργασίας έχει με τη σειρά της θετικές επιπτώσεις στον σημερινό συνταξιούχο, στο σύνολο του ασφαλιστικού συστήματος και στην ελληνική οικονομία.

Η Κυβέρνηση τούτη, έχει συνείδηση του ότι εξελέγη όχι για να ωραιοποιεί κάποια κατάσταση, ούτε για να κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Το ασφαλιστικό μας πρόβλημα είναι σαν το Κυπριακό. Ένα σύνολο χαμένων ευκαιριών, τις οποίες, κλείνοντας τα μάτια, αρνηθήκαμε να αρπάξουμε για να σωθούμε. Είναι επιβεβλημένη πλέον η ενεργοποίησή μας προς την λύση του ακανθώδους αυτού ζητήματος και να μην ξανακλείσουμε ως κοινωνία τα μάτια…