ΑΡΘΡΟ
Του Χρήστου Καραγιαννίδη
Πρώην Βουλευτή Ν. Δράμας
Μέλους Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
Στην πιο κρίσιμη στιγμή της κορύφωσης της πανδημίας, η Κυβέρνηση, αντί να στηρίξει το ΕΣΥ με κάθε τρόπο και να σώσει ζωές, κοιτά να αλλάξει τον τρόπο καταγραφής θανάτων και κρουσμάτων Covid ώστε να μην φθείρεται πολιτικά. Την λες και κυνική αυτή την στρατηγική. Οι πιο σκληροί ίσως την πουν και δολοφονική.
Στην καταδικαστική απόφαση για το Υπουργείο Παιδείας από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα η Υπουργός Παιδείας απαντά με ψεύδη, συκοφαντίες και έωλα επιχειρήματα κλείνοντας την εμετική της απάντηση με απειλή μηνύσεως κατά της ανεξάρτητης Αρχής. Το λες και συμπεριφορά χουντάρας απέναντι σε δημοκρατικά θεσμοθετημένο όργανο.
Στην όλο και μεγαλύτερη ελαστικοποίηση της εργασίας έτσι ώστε οι εργαζόμενοι/ες να δουλεύουν μόνο για την χαρά της δουλειάς και όχι ενός αξιοπρεπούς μισθού έρχεται ο Υπουργός Εργασίας να μεγεθύνει το οχτάωρο σε εννιάωρο με τον ίδιο πενιχρό μισθό με μία μεταμεσονύχτια ρύθμιση δώρο για την εργοδοσία. Το λες και γαλέρα, αλλά ακόμα κι αυτή κοκκίνισε από την ντροπή με αυτή τη ρύθμιση.
Καθώς η ενημέρωση στην Ελλάδα έχει γίνει σημείο αναφοράς για τους συμβούλους του Κιμ Γιονγκ, οι εξωνημένοι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι της λίστας Πέτσα παραγγέλνουν με δημόσιο τους κάλεσμα το λυντσάρισμα Ολλανδής δημοσιογράφου που τόλμησε να στεναχωρήσει τον εργοδότη τους. Το λες και 1984, αλλά ακόμα και ο Όργουελ θα μάλωνε τον εαυτό του που δεν μπόρεσε να συλλάβει τέτοιο στήσιμο καθεστώτος στο βιβλίο του.
Καθώς λοιπόν προσχωρήσαμε στον 19ο αιώνα της άγριας εκμετάλλευσης και της Δημοκρατίας σε συνεχή αμφισβήτηση η πραγματικότητα θα γίνεται πιο ζοφερή κι από ταινία στην τηλεόραση.
Κι αυτό δεν αφορά μόνο την Αριστερά αλλά και τους πολίτες που ανήκουν σε άλλους πολιτικούς χώρους και απλά παρατηρούν αμέτοχοι. Η σιωπή είναι συνενοχή!
